Όσο περνάει ο καιρός, τόσο περισσότερο το πιστεύει
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΡΑΒΙΑΣ Πρέπει να ήταν τέλη Νοέμβρη, όταν μετά το 1-1 με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο "Κινγκ Πάουερ...
http://www.thecolumnist.gr/2016/02/blog-post_7.html
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΡΑΒΙΑΣ
Πρέπει να ήταν τέλη Νοέμβρη, όταν μετά το 1-1 με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο "Κινγκ Πάουερ", ο Ρανιέρι δήλωνε πως δεν ήταν πλήρως ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα της ομάδας του. "Ήταν καλή η προσπάθεια, αλλά σαφώς και μπορούσαμε τη νίκη..." επεσήμανε, δείγμα των προσδοκιών που έβγαζε η Λέστερ. Τότε, μπορεί αυτό να ακουγόταν από αστείο έως και γραφικό. Τώρα, περίπου δυόμιση μήνες μετά, το βλέπεις να παίρνει σάρκα και οστά, και αναρωτιέσαι "ρε, λες;".
Οι περισσότεροι - χωρίς να εξαιρείται και ο γράφων - θεωρούσαν πως απλά είναι (ή ήταν) θέμα χρόνου να "ξεφουσκώσει" η Λέστερ μετά το μπαμ του φθινοπώρου. Μετά τη μεγάλη νίκη επί της Τσέλσι στα μέσα Δεκέμβρη, ήρθε εν καιρώ και η ήττα -πρώτη εκτός έδρας- στο Άνφιλντ, το "Χ" με τη Σίτι εντός, αλλά και ένα "άκαρπο" 0-0 με τη Μπόρνμουθ. Εκεί λες, πάει, θα αρχίσει τώρα η αντίστροφη μέτρηση. Δεν είχαν ξαναβγάλει άλλωστε οι "Αλεπούδες" τρία σερί παιχνίδια χωρίς γκολ! Το ξεπέρασαν ωστόσο με μεγάλα διπλά (όπως στο "Λέιν" κόντρα στην Τόττεναμ), νίκησαν μεσοβδόμαδα τη Λίβερπουλ, για να φτάσουμε στο χθεσινό 1-3 μέσα στο "Έτιχαντ", στην κορυφή της βαθμολογίας και στο +5 από τον δεύτερο! Και ενώ λέγαμε κάθε βδομάδα πως έρχεται η ώρα που θα... σκάσει, το ημερολόγιο γράφει αισίως 7 Φλεβάρη.
Στην Αγγλία, ομάδα που βρίσκεται στην κορυφή την πρώτη εβδομάδα του Φεβρουαρίου, τερματίζει -τουλάχιστον- στην τετράδα το Μάιο. Στοιχείο που έχει να "σπάσει" από το μακρινό 1981-82 και τη Σαουθάμπτον τότε. Όπως έδειξε και στην έδρα της Μάντσεστερ Σίτι, η Λέστερ παίζει πλέον απελευθερωμένα, χωρίς πίεση (όχι ότι είχε και ποτέ απ' την αρχή της σεζόν) και το απολαμβάνει πραγματικά. Κάτι που την βοηθάει ως ομάδα να βγάζει στο χορτάρι τον πλέον καλό της εαυτό. Επίσης, μέχρι το τέλος της χρονιάς, έχει να δώσει ακόμα συνολικά 13 αγώνες, όλους για το πρωτάθλημα. Στο League Cup ήταν εδώ και καιρό εκτός, ενώ δεν συνεχίζει και στο FA. Τη στιγμή που οι βασικοί της αντίπαλοι, η Άρσεναλ, η Σίτι και η Τόττεναμ πλέον -που έπιασε τη 2η θέση- θα έχουνε τώρα ευρωπαϊκές υποχρεώσεις μεσοβδόμαδα. Κανονιέρηδες και Πολίτες στο Τσάμπιονς Λιγκ, Πετείνοι στο Γιουρόπα, όλοι για δύο -τουλάχιστον- ματς και όσο πάνε, τη στιγμή που οι Αλεπούδες θα επικεντρώνονται στο εκάστοτε παιχνίδι του Σαββατοκύριακου.
Πλέον, δεν γίνεται υποθετικός λόγος για το όμορφο παραμύθι της Λέστερ και το "πάμε και όπου μας βγάλει". Οι ίδιοι το πιστεύουν, καθώς όσο περνάει ο καιρός και οι αγωνιστικές είναι πρώτοι και λίγο-λίγο πλησιάζουν στο νήμα. Βγαίνει και στο γήπεδο, από την τρομερή τους αυτοπεποίθηση (όπως ο Βάρντι πχ στο τρομερό πρώτο γκολ με τη Λίβερπουλ στο πρόσφατο 2-0). Έχοντας περάσει αλώβητοι από δύο συνεχόμενα ντέρμπι, πάνε το επόμενο Σάββατο στο "Έμιρεϊτς", εκεί όπου η Άρσεναλ θα παίξει τα ρέστα της για τον τίτλο. Αν δεν χάσουν και από τη μοναδική ομάδα που τους κέρδισε μέσα στο "King Power Stadium", τότε είναι άγνωστο το ποιος πραγματικά μπορεί να τους σταματήσει στο φετινό κυνήγι του τίτλου στην Πρέμιερ!
Υ.Γ.: O καθένας που αγαπά το ποδόσφαιρο (και είναι και λίγο έστω... ρομαντικός), δεν γίνεται να μη θέλει η φετινή Λέστερ να ακολουθήσει το παράδειγμα της Μπλάκμπερν του 1996. Είναι απ' τις περιπτώσεις που συμπαθείς και παραδέχεσαι, ακόμα και αν δεν την υποστηρίζεις ως ομάδα.
Υ.Γ. 2: Στην Ελλάδα των άκρων, της απόλυτης ισοπέδωσης ή μυθοποίησης ανάλογα την περίπτωση, ο Ρανιέρι από βασιλιάς των αποζημιώσεων, που έχασε από τα νησιά Φερόε, έγινε ο απόλυτος top-class προπονητής που έδωσε μέταλλο πρωταθλητή στους Foxes. Πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις πάντως, βγάζοντας εκτός τον παράγοντα συναίσθημα και βλέποντάς τα όλα νηφάλια, η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση.
Χρήστος Γραβιάς