Το δίλημμα για τον καλύτερο προπονητή του 2016

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΡΙΟΣ ΜΑΝΤΖΟΣ  Αποχωρώντας από τον πάγκο της Εθνικής Ελλάδος ο μεν τον Ιούλιο του 2014 και ο δε τέσσερις μόλις μήνες μετ...

Ranieri Santos Fernando The Columnist

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΡΙΟΣ ΜΑΝΤΖΟΣ 

Αποχωρώντας από τον πάγκο της Εθνικής Ελλάδος ο μεν τον Ιούλιο του 2014 και ο δε τέσσερις μόλις μήνες μετά, το μόνο σίγουρο είναι ότι κανείς δεν περίμενε το τι θα ακολουθήσει. Εδώ που τα λέμε, ούτε και οι ίδιοι μπορούσαν να το φανταστούν. Κι αν ο Φερνάντο Σάντος είχε δικαίωμα να ονειρεύεται σε κάτι μεγαλύτερο, φεύγοντας σαν επιτυχημένος από τη χώρα μας, ο Κλαούντιο Ρανιέρι θα αισθανόταν θεοπάλαβος αν ποτέ του περνούσε έστω σαν ιδέα αυτό που τελικά πέτυχε.

Με το 2016 να "εκπνέει", κάνοντας ένα flashback σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς, νομίζω πως είναι πέρα έως πέρα ξεκάθαρο ότι οι δυο τους παλεύουν για το ποιος τελικά ήταν ο καλύτερος προπονητής φέτος. Ακόμη κι αν η FIFA δώσει το βραβείο της στον Ζινεντίν Ζιντάν (πράγμα απαράδεκτο, με όλο το σεβασμό στην τεράστια αυτή προσωπικότητα), θα ήταν χαζό εκ μέρους των ανθρώπων που έχουν έστω μία στοιχειώδη ιδέα του πώς παίζεται το τόπι να μην καταλαβαίνουν ότι ο καλύτερος προπονητής βρίσκεται κάπου ανάμεσα σε Ρανιέρι και Σάντος.

Για πολλούς Έλληνες, αυτό λειτουργεί και σαν μία ευκαιρία να... δειχθούμε λίγο. Να νιώσουμε ότι έχουμε κι εμείς συμβολή στις επιτυχίες τους, να πούμε ότι "για δες, αυτοί έφυγαν από την Ελλάδα και διέπρεψαν". Τους αρκεί απλά να αναφερθεί το όνομα της χώρας μας ως τον τελευταίο σταθμό των δύο προπονητών, πριν την μεγάλη καταξίωση. Άσχετη, απλή επισήμανση αλλά δίνει και μία δώσει χιούμορ στην όλη ιστορία για εμάς.

Το ερώτημα Σάντος ή Ρανιέρι μου τέθηκε από κάποιον φίλο εκεί πάνω στο κρασί, προ ημερών. Όσο και αν δυσκολεύτηκα να αφήσω τον Πορτογάλο δεύτερο, ήταν αδύνατο να μην δώσω το στέμμα στο βασιλιά Ρανιέρι. Αρκεί μονάχα να ακούσει κανείς το επίτευγμα, χωρίς να μπει σε περαιτέρω λεπτομέρειες για να αντιληφθεί το μέγεθός του: πρωταθλητής Αγγλίας με τη Λέστερ!

Δεν είναι μονάχα ότι είχε ένα υλικό που δεν πίστευες ότι μπορεί να κάνει πρωταθλητισμό, είναι ότι η όλη επιτυχία χρειάστηκε διάρκεια, ασύλληπτη διάρκεια. Η Λέστερ για να φτάσει στην κορυφή του Νησιού χρειάστηκε να βρίσκεται σε top φόρμα επί σειρά εννέα ολόκληρων μηνών. Με διακοπές, με boxing days, με τα πάντα. Ο ρυθμός της όμως δεν κοβόταν με τίποτα. Και αυτό είναι το μεγάλο επίτευγμα που έχει την υπογραφή Ρανιέρι. Η ομάδα ήταν εξαιρετικά δουλεμένη από τον Ιταλό σε κάθε επίπεδο (είτε φυσικής κατάστασης, είτε τακτικής, είτε οτιδήποτε) και κατέκτησε το πιο δύσκολο και απαιτητικό τρόπαιο που υπάρχει στον πλανήτη (γνώμη μου).

Συν τοις άλλοις, δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι το "ταξίδι" της Λέστερ δεν σταμάτησε στην κούπα του πρωταθλήματος, αλλά συνεχίστηκε και μετά το καλοκαίρι στους ομίλους του Champions League, εκεί όπου οι "αλεπούδες" τερμάτισαν πρώτοι στην παρθενική τους συμμετοχή στη διοργάνωση. Και εδώ είναι ξεκάθαρη η συμβολή Ρανιέρι, περισσότερο για τη διαχείριση δυνάμεων που έκανε και το βάρος που έριχνε στα ευρωπαϊκά παιχνίδια, γνωρίζοντας καλά ότι... μια φορά είναι του Αη-Γιαννιού στην Premier League και ουσιαστικά εκεί κυνηγά περισσότερα από το Champions League (και αρκετά μεγαλύτερα έσοδα) από ό,τι στο πρωτάθλημα.

Από την άλλη, ο Φερνάντο Σάντος πέτυχε κάτι ιστορικό, φέρνοντας για πρώτη φορά τη χώρα του στην κορυφή της Ευρώπης. Αν οι τρελοί της Λέστερ δεν είχαν κάνει ό,τι έκαναν φέτος, σίγουρα ο τίτλος του κορυφαίου προπονητή θα πήγαινε στον Πορτογάλο κι αυτό διότι η κατάκτηση του Euro είχε φαρδιά πλατιά τη "σφραγίδα" του: ... εκνευριστικός τρόπος να "κλέψει" το αποτέλεσμα. Έφτασε ημιτελικά χωρίς νίκη και με... "τσούκου-τσούκου", κάτι που εμένα πάντως περισσότερο με γοητεύει, παρά με εξοργίζει. Και δεν το έκανε με κάποια υπερομάδα, αλλά με μία απλά καλή Πορτογαλία, παίρνοντας μέσα στην έδρα των Γάλλων το τρόπαιο.

Όσο όμως κι αν η αγάπη μου για τον Φερνάντο Σάντος είναι τεράστια, θα μου επιτραπεί να δώσω το δικό μου βραβείο για το 2016 στον Κλαούντιο Ρανιέρι. Και αυτό όχι μόνο λόγω μονάχα της φύσης του επιτεύγματος, αλλά κυρίως λόγω της τεράστιας διαφοράς στη διάρκεια που απαιτήθηκε για το κάθε ένα ξεχωριστά. Ο Ιταλός εξάλλου βρήκε τον πιο γλυκό και ιστορικό τρόπο να κατακτήσει το πρώτο (και πιθανόν το μοναδικό) πρωτάθλημα της καριέρας του.

Μάριος Μάντζος
E-mail: marmantzos20@gmail.com

Related

What's hot? 3951930965482304622

Δημοσίευση σχολίου

Έχετε άποψη; Μοιραστείτε τη μαζί μας.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Σχόλια με υβριστικό και προσβλητικό περιεχόμενο θα διαγράφονται.

emo-but-icon

Recent Posts Widget

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

ΑΡΘΡΟ ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΕΛΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

ΑΡΘΡΟ ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΕΛΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
"Ευρωπαϊκή Ένωση: Οι υπαρξιακές προκλήσεις, η γεωπολιτική σκακιέρα και το κρίσιμο σταυροδρόμι"

FACEBOOK

TWITTER

item