Μαρία Γενιτσαρίδη: "Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς το βόλεϊ"

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΕΛΙΟ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ 

Η Μαρία Γενιτσαρίδη ξεκίνησε το ταξίδι της στον αθλητισμό σε μικρή ηλικία δοκιμάζοντας τις δυνατότητες και εξερευνώντας τα ενδιαφέροντά της σε διάφορες δραστηριότητες όπως η κολύμβηση, ο χορός και το μπάσκετ. Κατάλαβε όμως τι ήταν αυτό που πραγματικά επιθυμούσε όταν σε ηλικία 12 ετών ήρθε σε επαφή με το βόλεϊ στις ακαδημίες του ΑΘΛ.Ε.Σ.Η στη γενέτειρά της στο Ηράκλειο και από τότε ξεκίνησε μία ανοδική πορεία με πολλές ατομικές και ομαδικές διακρίσεις: άνοδος με την ομάδα της Κρήτης στην Α2 κατηγορία, πρώτη σκόρερ της Εθνικής Κορασίδων στα προκριματικά του Πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος του 2011, κατάκτηση της έβδομης θέσης στα τελικά του θεσμού και καλύτερη επιθετικός του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος Νεανίδων το 2012. Την ίδια χρονιά μετακινήθηκε στην Ένωση Βύρωνα. 

Η τετραετής αθλητική υποτροφία από το Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ που εξασφάλισε το 2013 ήταν το επιστέγασμα αυτής της διαδρομής, αφού της δόθηκε η ευκαιρία να μεταβεί στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, κάνοντας έτσι ένα μεγάλο όνειρό της πραγματικότητα, και να αγωνιστεί με τα χρώματα των Pitt Panthers. Εκεί η νεαρή Κρητικιά έδειξε με το "καλημέρα" τις δυνατότητές της αφού ως πρωτοετής αναδείχθηκε με 48 άσσους δεύτερη στη σχετική κατηγορία του πρωταθλήματος ενώ την επόμενη χρονιά βγήκε MVP της διοργάνωσης. Το 2016 χρίστηκε αρχηγός της ομάδας γράφοντας παράλληλα ιστορία με τους "Πάνθηρες" οι οποίοι έφτασαν για πρώτη φορά στο NCAA μετά από 12 χρόνια με την ίδια να αναδεικνύεται έκτη καλύτερη παίκτρια με 132 άσσους.

Η εικοσιδυάχρονη διεθνής μίλησε αποκλειστικά στο "The Columnist" για το βόλεϊ, την εμπειρία της στις Ηνωμένες Πολιτείες, τις σπουδές της στη νομική επιστήμη, το δίλημμά της για το μέλλον και πολλά άλλα εξίσου ενδιαφέροντα. 

- Ξεκίνησες την ενασχόλησή σου με το βόλεϊ σε ηλικία 12 ετών και αφού προηγουμένως είχες ασχοληθεί και με άλλα αθλήματα. Θα ήθελα να μου πεις τι ήταν αυτό που αρχικά σε τράβηξε και κυρίως το λόγο για τον οποίο παρέμεινες σε αυτό. 

Μ.Γ.: "Είχα ασχοληθεί με αρκετά αθλήματα στην παιδική μου ηλικία όπως χορό, κολύμβηση, στίβο και μπάσκετ. Στο χώρο του βόλεϊ με έσπρωξε ο πατέρας μου και διάφοροι φίλοι από την γειτονιά. Ακόμη θυμάμαι λεπτομερώς την πρώτη προπόνηση που είχα ως παιδί στις ακαδημίες της ΑΘΛ.Ε.Σ.Η. Ο ενθουσιασμός μου ήταν απερίγραπτος και ήταν η στιγμή που συνειδητοποίησα ότι το βόλεϊ θα έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Είναι ένα ομαδικό άθλημα που σου διδάσκει πειθαρχία, σεβασμό, σωστή συνεργασία και αυτοπεποίθηση. Εκτός από το ότι συμβάλλει θετικά στη διαμόρφωση του χαρακτήρα, μέσα από την ομαδική άθληση χτίζονται φιλίες ζωής. Αυτοί είναι οι κύριοι λόγοι που με έκαναν να ξεχωρίσω το βόλεϊ από τα υπόλοιπα αθλήματα."

- Τι είναι για σένα το βόλεϊ;

Μ.Γ.: "Το βόλεϊ είναι ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια στην ζωή μου. Με έχει βοηθήσει να εξελιχθώ ως άτομο, να κάνω φιλίες με ανθρώπους από διαφορετικά μέρη της Ελλάδας και όχι μόνο. Από μικρή έχω κάνει ταξίδια σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες και έχω έρθει σε επαφή με διαφορετικές κουλτούρες. Μέσω του βόλεϊ γνώρισα και συνεχίζω να γνωρίζω τον κόσμο. Είναι ένα άθλημα για το οποίο έχω κάνει πολλές θυσίες και θα συνεχίσω να κάνω γιατί δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς αυτό."

- Ποια θεωρείς ως την πλέον καθοριστική στιγμή στην μέχρι τώρα πορεία σου στο χώρο του αθλητισμού; 

Μ.Γ.: "Η απόφαση να αφήσω την Ελλάδα και να έρθω στην Αμερική ήταν η πιο καθοριστική στιγμή στην μέχρι τώρα πορεία μου στο χώρο του αθλητισμού. Είμαι ευγνώμων που μου δόθηκε η ευκαιρία να συνδυάσω τις σπουδές μου μαζί με το άθλημα που αγαπώ. Το μεγαλύτερο μου όνειρο πραγματοποιήθηκε μετά από πολύ κόπο και ιδρώτα. Εδώ και τέσσερα χρόνια είμαι μέλος μιας ομάδας που λειτουργεί σαν οικογένεια και διδάσκει στα μέλη της πως να πετύχουν τους στόχους τους με επιμονή και σκληρή δουλειά. Είχα την τιμή να είμαι η αρχηγός αυτής της ομάδας την τελευταία μου χρονιά και χρωστάω ένα μεγάλο "ευχαριστώ" στον προπονητή μου Νταν Φίσερ που με εμπιστεύτηκε όλα αυτά τα χρόνια."

- Πόσο σε έχουν επηρεάσει τα τελευταία τριάμισι, περίπου, χρόνια που βρίσκεσαι στις Ηνωμένες Πολιτείες ως προς τον τρόπο που ζεις και προσεγγίζεις το άθλημα και πως έχεις αλλάξει ως αθλήτρια και ως άνθρωπος γενικότερα; 

Μ.Γ.: "Από την στιγμή που ήρθα στη Αμερική η ζωή μου άλλαξε ριζικά. Η καθημερινότητα ενός μαθητή-αθλητή μπορεί να χαρακτηριστεί ως "ρομποτική". Κάθε μέρα έχεις συγκεκριμένο πρόγραμμα μαθημάτων και προπονήσεων το οποίο πρέπει να ακολουθείς κατά γράμμα. Όταν η ομάδα είναι "in season" δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου προσωπική ζωή, μόνο προπόνηση και μαθήματα. Το πρόγραμμα χαλαρώνει αρκετά μετά το τέλος της σεζόν. Στην αρχή μου ήταν δύσκολο να προσαρμοστώ σε αυτόν τον ρυθμό ζωής αλλά όλα συνηθίζονται με τον καιρό. Δεν είναι και εύκολο να αφήνεις την χώρα σου για να κυνηγήσεις το όνειρό σου σε μια διαφορετική ήπειρο στην οποία θα πρέπει να ξαναχτίσεις την ζωή σου από την αρχή. Έτσι έκανα λοιπόν, ξαναέχτισα την ζωή μου, γνώρισα μια τελείως διαφορετική κουλτούρα από την ελληνική και έκανα νέες φιλίες. Αρχικά η γλώσσα ήταν ένα εμπόδιο το οποίο όμως ξεπεράστηκε σχετικά γρήγορα. Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω θα έπαιρνα και πάλι την ίδια απόφαση."

- Δουλειά, τύχη, ταλέντο: Ξεκινώντας από αυτό που θεωρείς πιο σημαντικό για την επιτυχία ενός αθλητή, με ποια σειρά θα τα τοποθετούσες; 

Μ.Γ.: "Το ταλέντο είναι σημαντικό σε έναν αθλητή αλλά σε πάει μόνο μέχρι ένα σημείο. Η πραγματική επιτυχία έρχεται μετά από πολλή δουλειά, θυσίες και αγάπη για το άθλημα που έχεις επιλέξει. Επίσης, η τύχη είναι βασικό συστατικό της επιτυχίας αλλά εγώ θα την τοποθετήσω στο τέλος. Η σειρά μου λοιπόν είναι δουλειά, ταλέντο και τύχη."

- Κατά την άποψή σου, υπάρχουν διαφορές ως προς την αντίληψη για το βόλεϊ μεταξύ ΗΠΑ και Ελλάδας κι αν ναι ποιες είναι αυτές; 

Μ.Γ.: "Ναι, υπάρχουν αρκετές διαφορές. Στην Αμερική δεν υπάρχει επαγγελματικό βόλεϊ. Υπάρχουν τα κολλεγιακά πρωταθλήματα τα οποία χωρίζονται σε 3 κατηγορίες (Divisions) με την 3 να είναι η χαμηλότερη και την 1 να βρίσκεται στο ανώτερο επίπεδο. Όσοι αποφασίσουν να παίξουν επαγγελματικά πρέπει να φύγουν για την Ευρώπη ή την Νότια Αμερική. Κατά τη γνώμη μου, το κολλεγιακό πρωτάθλημα είναι μια εξαιρετική προετοιμασία για το ξεκίνημα μιας επαγγελματικής καριέρας στο χώρο του βόλεϊ."

- Ποια πτυχή της αμερικανικής κοινωνίας και κουλτούρας σου έχει κάνει τη μεγαλύτερη εντύπωση και ποια, κατά τη γνώμη σου, νομίζεις ότι επιδέχεται περαιτέρω βελτίωσης; 

Μ.Γ.: "Οι Αμερικανοί πιστεύουν πολύ στην ανεξαρτησία, στην ισότητα, στην ελευθερία και στην διαφορετικότητα. Αυτές είναι και οι πτυχές της αμερικανικής κουλτούρας που με ενθουσίασαν περισσότερο. Από την άλλη μεριά, η αμερικανική κουλτούρα έχει και κάποια στοιχεία που μπορούν να χαρακτηριστούν αρνητικά όπως ο υλισμός, οι κακές διατροφικές συνήθειες και η άνιση κατανομή του πλούτου."

- Ποιον τομέα εξειδίκευσης έχεις επιλέξει στο τελευταίο έτος των σπουδών σου και τι σε οδήγησε σε αυτήν την απόφαση; 

Μ.Γ.: "Το πρώτο πτυχίο μου ονομάζεται "Administration of Justice" το οποίο στα ελληνικά μεταφράζεται ως διαχείριση της δικαιοσύνης. Το δεύτερο πτυχίο μου είναι νομικές σπουδές. Ο στόχος αυτού του προγράμματος είναι να βοηθήσει στην κατανόηση της εξέλιξης, στη θεωρία, στη δομή, τη λειτουργία και τις διαδικασίες των αλλαγών στον συνολικό σύστημα της ποινικής δικαιοσύνης. Επέλεξα αυτήν την κατεύθυνση γιατί τη θεωρώ αρκετά ενδιαφέρουσα και επίσης με ενδιαφέρει η μελέτη του εγκλήματος ως κοινωνικό φαινόμενο. Στο μέλλον σκοπεύω να συνεχίσω τις σπουδές μου στον τομέα της ψυχολογίας και να εξειδικευθώ στην εγκληματική ψυχολογία."

 

- Έκανες την πρακτική σου σε μία υπηρεσία των δικαστηρίων που κύριοι στόχοι της είναι αφενός μεν η αποφυγή της φυλάκισης, όποτε αυτό είναι δυνατόν, των ανήλικων παραβατών, αφετέρου δε η διαμεσολάβηση μεταξύ δραστών και θυμάτων στα πλαίσια της ισορροπημένης, αναλογικής και εξατομικευμένης απονομής δικαιοσύνης. Πόσο σοβαρό είναι το πρόβλημα της παραβατικότητας ανηλίκων στις ΗΠΑ και πόσο σημαντική είναι αυτή η προσπάθεια τόσο για τα παιδιά όσο και για την κοινωνία γενικότερα; 

Μ.Γ.: "Έκανα την πρακτική μου στα δικαστήρια ανηλίκων (Allegheny County Juvenile Court), στο τμήμα των ερευνών. Το δικό μου τμήμα περιελάμβανε περίπου 40-50 επιμελητές ανηλίκων οι οποίοι ήταν εκπαιδευμένοι από την αστυνομία και από άλλες υπηρεσίες όπως το FBI. Κάθε επιμελητής είναι υπεύθυνος για δυο με τρία παιδιά κάτω τον 18 που έχουν παραβεί τον νόμο. Η φιλοσοφία και ο σκοπός του συστήματος αυτού είναι η αποκατάσταση και όχι η τιμωρία. Παρακολούθησα διάφορες περιπτώσεις που αφορούσαν κακουργήματα, πλημμελήματα και πταίσματα. Εκτός από το χώρο του δικαστηρίου, επισκέφτηκα και σωφρονιστικά ιδρύματα όπου είχα την ευκαιρία να μιλήσω με τους ίδιους τους ανηλίκους. Το πρόβλημα της παραβατικότητας ανηλίκων είναι αρκετά μεγάλο γι’ αυτό και υπάρχει αυτή η υπηρεσία. Τα περισσότερα παιδιά προέρχονται από φτωχές μονογονεϊκές οικογένειες και συχνά έχουν εγκαταλείψει το σχολείο. Ένα μεγάλο ποσοστό ανηλίκων ακολουθεί τα βήματα των γονιών του, δηλαδή έχουν ήδη συγγενείς στη φυλακή δεν πρέπει να ξεχνάμε και την κατηγορία ανηλίκων με ψυχικές διαταραχές. Προτού γυρίσω στην Ελλάδα υπάρχει περίπτωση να συνεχίσω την πρακτική μου αυτή την φορά στην μονάδα ειδικών υπηρεσιών."

- Με δεδομένο ότι τόσο οι σπουδές όσο και οι αγωνιστικές υποχρεώσεις σου απαιτούν προσήλωση υψηλού επιπέδου, τι θα έλεγες ότι χρειάζεται για τον επιτυχή συνδυασμό των δύο και πόσο βοηθά ο τρόπος λειτουργίας του ίδιου του πανεπιστημίου σε αυτό; 

Μ.Γ.: "Θα απαντήσω καθαρά από την προσωπική μου εμπειρία με το πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ. Όπως Έχω ήδη αναφέρει, οι απαιτήσεις των μαθημάτων και της ομάδας είναι αρκετά υψηλές και πολλοί πιστεύουν ότι ο συνδυασμός αυτός επηρεάζει τον αθλητή σωματικά και ψυχικά. Για να μπορέσει λοιπόν να επιβιώσει και να ανταπεξέλθει και στα δυο κομμάτια, πρέπει να έχει ισορροπία στη ζωή του. Μια σημαντική στρατηγική για την απόκτηση ισορροπίας είναι η σωστή διαχείριση του στρες. Ο τρόπος λειτουργίας του Πανεπιστημίου είναι σχεδιασμένος ώστε να βοηθάει όσο το δυνατόν περισσότερο τους μαθητές-αθλητές να φτάσουν στην επιτυχία, όπου απαραίτητη προϋπόθεση είναι η διεύρυνση της ζώνης άνεσης κάθε αθλητή-μαθητή. 

Επειδή όμως το να βγει κάποιος από την ζώνη άνεσης μπορεί να προκαλέσει στρες, το Πανεπιστήμιο μάς βοηθάει να αναπτύξουμε στρατηγικές που μας φέρνουν όλο και πιο κοντά στο ευ ζην. Για παράδειγμα, το προπονητικά staff εκτός από το να μας βοηθάει να γίνουμε καλύτερες παίκτριες, μας βοηθάει επίσης και ως προς το πως να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Στη ομάδα μου δίνουμε βάση σε τεχνικές αυτοσυγκέντρωσης, σωστή διατροφή, επαρκή ύπνο και θετική αυτο-ομιλία. Κατά την άποψή μου, επειδή η πίεση και το στρες είναι μέρος της ζωής μας και εξαιτίας αυτού συχνά επικεντρωνόμαστε κυρίως στα αρνητικά, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να πάρουμε μια βαθιά ανάσα, να είμαστε ευγνώμονες για αυτά που έχουμε, να μεμψιμοιρούμε για εκείνα που δεν έχουμε και να επικεντρωθούμε στο σήμερα."

- Φαινόμενο Τραμπ: Ζώντας σε μία πολιτεία που είχε να υπερψηφίσει ένα Ρεπουμπλικανό υποψήφιο πρόεδρο από το 1988, πώς το εκλαμβάνεις και σε ποιο βαθμό εκτιμάς ότι μπορεί να επηρεάσει τη χώρα αυτή η εκλογή; 

Μ.Γ.: "Αν και δεν ασχολούμαι με τα πολιτικά, κατά την διάρκεια των εκλογών επικράτησε πανδαιμόνιο. Οι Αμερικανοί έδειχναν αρκετά μπερδεμένοι και πιστεύω η απόφαση πάρθηκε με βάση το ποιος από τους δυο υποψηφίους θα έφερνε τις περισσότερες αλλαγές στην χώρα. Η Χίλαρι κέρδισε την λαϊκή ψήφο όμως ηττήθηκε από τον Τραμπ σε μια μάχη χωρίς προηγούμενο. Η Χίλαρι τον κατηγόρησε για γεγονότα τα οποία ήταν ανήθικα, όχι όμως και παράνομα όπως το γεγονός ότι είχε να πληρώσει φόρους 18 χρόνια. Ο Τραμπ από την μεριά του την κατηγόρησε για γεγονότα τα οποία δεν ήταν κατά κανόνα ανήθικα, ήταν όμως παράνομα, όπως το σκάνδαλο με τα emails. Η εκλογή του Τραμπ δυσαρέστησε αρκετούς όμως το μόνο που μπορούν να κάνουν οι Αμερικανοί πολίτες είναι υπομονή για 4 χρόνια. Λίγους μήνες μετά την εκλογή του ο νέος πρόεδρος έχει επικεντρωθεί στην εξωτερική πολιτική και έχει πάρει μέτρα εναντίον της τρομοκρατίας. Στόχος του είναι η ανάπτυξη της οικονομίας και η δημιουργία περισσότερων θέσεων εργασίας. Προσωπικά δεν ξέρω πώς θα επηρεάσει την χώρα η εκλογή αυτή αλλά εύχομαι να φέρει θετικές αλλαγές."

- Ας επιστρέψουμε στα αγωνιστικά. Πέρυσι η ομάδα του πανεπιστημίου σου έφτασε για πρώτη φορά μετά από 12 χρόνια στο NCAA ενώ κι εσύ έγραψες ιστορία στο πρωτάθλημα με 132 άσσους στο ενεργητικό σου. Πώς κρίνεις εσύ τη χρονιά που πέρασε; 

Μ.Γ.: "Είμαι πολύ ευχαριστημένη από το αποτέλεσμα της περσινής χρονιάς και ιδιαίτερα περήφανη που συνέβαλα προσωπικά στην τεράστια αυτή επιτυχία της ομάδας μου. Η ομάδα ολοκλήρωσε την σεζόν στις κορυφαίες 40 ομάδες. Καταφέραμε να προκριθούμε στον δεύτερο γύρο του NCAA και τελειώσαμε την επιτυχημένη σεζόν παίζοντας εναντίον του Penn State. Η ομάδα έχασε δυο seniors, εμένα και την Τζένα Ποτς αλλά προσέθεσε δυο καινούργιες κοπέλες στο ρόστερ για την επόμενη σεζόν. Πιστεύω ότι αν η ομάδα συνεχίσει να δουλεύει, η επόμενη χρονιά θα είναι καλύτερη από την περσινή."

- Τι σημαίνει για σένα η Εθνική ομάδα;

Μ.Γ.: "Το να εκπροσωπείς την χώρα σου και να αγωνίζεσαι για αυτήν πιστεύω ότι είναι το όνειρο κάθε αθλητή. Συμμετέχω στην Εθνική από μικρή ηλικία και έχω περάσει από όλες τις βαθμίδες (κορασίδων, νεανίδων και γυναικών) και οφείλω να ομολογήσω ότι ήταν αρκετά σημαντική για την πορεία μου, καθώς με βοήθησε να αποκτήσω αρκετές εμπειρίες."

- Τι θα συμβούλευες ένα νεαρό κορίτσι που θέλει να ασχοληθεί με το βόλεϊ σε σταθερή και επαγγελματική βάση; 

Μ.Γ.: "Εάν η κοπέλα πριν παίξει επαγγελματικά στην Ευρώπη σκέφτεται να κάνει τις σπουδές της παράλληλα, θα την συμβούλευα να ψάξει για ευκαιρίες στην Αμερική. Εάν όμως επιλέξει να παίξει κατευθείαν επαγγελματικά στην Ελλάδα η Ευρώπη τότε θα την συμβούλευα να συνεχίσει να δουλεύει και είμαι σίγουρη ότι θα προκύψουν αρκετές ευκαιρίες."

- Ποια είναι τα σχέδιά σου για το άμεσο μέλλον και ποιο είναι το μεγαλύτερό σου όνειρο;

Μ.Γ.: "Στα άμεσα σχέδια μου είναι η αποφοίτηση και η επιστροφή στην Ελλάδα. Αυτήν την περίοδο προσπαθώ να πάρω μια απόφαση για το αν θα συνεχίσω τις σπουδές μου ή αν θα παίξω βόλεϊ επαγγελματικά. Είναι μια δύσκολη απόφαση αλλά είμαι σίγουρη ότι θα αφοσιωθώ 100% σε ότι κι αν διαλέξω. Μιας και ένα από τα μεγαλύτερα μου όνειρα έχει ήδη πραγματοποιηθεί, αυτό που θα ήθελα στη συνέχεια είναι σε δέκα χρόνια από τώρα να κοιτάξω πίσω τον εαυτό μου και να είμαι περήφανη και χαρούμενη για τις αποφάσεις που πήρα, όποιες κι να είναι αυτές."

Γιάννης Στέλιος Παπαδόπουλος
Email: jskpapadopoulos@gmail.com

Facebook

   Twitter