Μουσική και συναισθήματα...

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ 

Είναι γεγονός ότι η μουσική επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τη διάθεσή μας όπως και το τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο, κάτι που έχει αποτελέσει αντικείμενο μελέτης και προβληματισμού στην ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού. Σύμφωνα με πολλούς μελετητές, μουσική και συναισθήματα είναι στοιχεία άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους. Η σχέση του ανθρώπου με την μουσική επιβεβαιώνεται μέσα από ένα πλήθος μουσικών συνθέσεων που εκφράζουν συναισθήματά που βιώνει κατά τη διάρκεια της ζωής του. Έχουν γραφτεί τραγούδια που εκφράζουν τη χαρά, τη λύπη, τη γέννηση, τον θάνατο, τον έρωτα, τον χωρισμό, κλπ.

Συνήθως, όταν είμαστε χαρούμενοι ακούμε ανεβαστική μουσική, όταν είμαστε οργισμένοι ακούμε πιο σκοτεινή με δυνατά φωνητικά για να συνοδεύουν το θυμό μας, ενώ στη στεναχώρια και τη λύπη ακούμε πιο αργά κομμάτια. Συνήθως, όχι όμως πάντα.

Είναι πολλοί που την ώρα του θυμού επιλέγουν να ακούσουν κάτι χαλαρό για να ηρεμήσουν. Πολλοί που την ώρα της στεναχώριας επιθυμούν να ακούσουν κάτι εύχαρο για να "ανέβουν" ψυχολογικά και αρκετοί που σε μια δύσκολη στιγμή προτιμούν να μην ακούν τίποτα. Αυτό συμβαίνει ακριβώς επειδή συνδέουμε τη μουσική με πρόσωπα και καταστάσεις που μας προκαλούν συγκεκριμένα συναισθήματα.

Αυτό που χρήζει ιδιαίτερης προσοχής είναι το πώς, πολλές φορές, η μουσική που επιλέγουμε να ακούμε, είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με τη ψυχολογική και συναισθηματική μας κατάσταση τη δεδομένη στιγμή, ακόμα και με τις προτιμήσεις μας στη μουσική.

Αυτός ο "παραλογισμός" παρατηρείται συνήθως στο αίσθημα του έρωτα.  Ανεξάρτητα από το είδος μουσικής που ο κάθε άνθρωπος απολαμβάνει, όταν ερωτεύεται είναι πιθανό να ακούσει τραγούδια που ποτέ άλλοτε δεν έβρισκε απολαυστικά. Μουσικές που άλλοτε θα του/της ήταν αδιάφορες, τώρα αποκτούν νόημα και ουσία μιας και μέσα από αυτά αναγνωρίζει τα λόγια που ο ίδιος/α θα ήθελε να πει. Στίχοι που θα τους προσπερνούσε, τώρα γίνονται καθημερινή του/της συντροφιά. Το ίδιο συμβαίνει, ίσως και σε πιο έντονο βαθμό, και στο στάδιο του χωρισμού. Εκεί βέβαια οι αντιδράσεις ποικίλουν. Πρόσφατα βρέθηκα σε μια συζήτηση με φίλους όπου κάποιος από την παρέα δήλωσε πως όντας φρεσκοχωρισμένος αποφεύγει να ακούει μουσική. Ήταν η δική του μέθοδος ερωτικής αποτοξίνωσης.

Γίνεται εύκολα λοιπόν κατανοητό πως μουσική και συναισθήματα πάνε αγκαλιά, απευθύνονται σε όλα αυτά τα καθημερινά ανθρώπινα καπρίτσια, αλλά ταυτόχρονα ψάχνουν, βρίσκουν και αναπτύσσουν ορισμένες από τις βαθύτερες νοηματικά και πνευματικά αισθήσεις μας.

Πέτρος Παπανικολάου