Η καλή και η ανάποδη...

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΡΙΟΣ ΜΑΝΤΖΟΣ  Νιώθω ευτυχής που παραβρέθηκα χθες στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο. Πέραν του ότι -ντροπή μου- έμελλε να φτάσω 24...


ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΡΙΟΣ ΜΑΝΤΖΟΣ 

Νιώθω ευτυχής που παραβρέθηκα χθες στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο. Πέραν του ότι -ντροπή μου- έμελλε να φτάσω 24 για να πατήσω πρώτη φορά το πόδι μου εκεί όπου ο Σπύρος Λούης μπήκε θριαμβευτής το 1896, είδα μαζί με μένα τη μητέρα μου να απολαμβάνει μία υπέροχη βραδιά, στην οποία μας κάλεσε με έναν ιερό σκοπό ο Διονύσης Σαββόπουλος, η πλέον ιστορική φυσιογνωμία του ΑΛΗΘΙΝΟΥ ελληνικού τραγουδιού, το οποίο με τις... νέες τάσεις της μόδας τείνει να χάσει τον χαρακτήρα και τη δυναμική του.

Το νέο της χθεσινής συναυλίας δεν ήταν η ποιότητα του Σαββόπουλου και των καλλιτεχνών που τον πλαισίωσαν. Εκείνη ήταν δεδομένη και θα μας έκανε εντύπωση αν οι επιδόσεις τους δεν ήταν υψηλές. Αυτό που ήταν αρκετά όμορφο και ιδιαίτερα ελπιδοφόρο για την μουσική τύχη αυτής της πατρίδας ήταν ο αρκετά μεγάλος αριθμός νέων στις εξέδρες του Παναθηναϊκού Σταδίου, οι οποίοι όχι απλά παρακολουθούσαν, αλλά συμμετείχαν, άλλοι τραγουδούσαν άλλοι ψέλλιζαν τους στίχους και γενικότερα έδειξαν ειλικρινές ενδιαφέρον για το θέαμα που παρακολουθούσαν.

Υπήρξε βέβαια και η μερίδα των ανθρώπων που θα ήταν προτιμότερο για όλους και πρωτίστως για τους ίδιους να καθίσουν στο σπίτι τους, παρά να "κλέψουν" μία θέση που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί καλύτερα από άλλον θεατή που δεν βρήκε εισιτήριο. Ακριβώς από πίσω μου κάθισε ένα νεαρό ζευγάρι που έδειχνε μάλλον μεγαλύτερη διάθεση να επισκεφθεί ένα ξενοδοχείο παρά το Καλλιμάρμαρο. Στην ευρύτερη παρέα τους ανήκαν άλλα τρία άτομα τα οποία δεν έβαλαν γλώσσα μέσα σε όλη τη διάρκεια του live. Όχι δα, δεν τραγουδούσαν, αλλά μιλούσαν ακατάπαυστα με τρόπο δήθεν χιουμοριστικό για οτιδήποτε αφορούσε τη βραδιά.

Σχόλια όπως "για να βγαίνει ξανά, τα 'χει σκάσει χοντρά" όσον αφορά τη δεύτερη εμφάνιση της εξαιρετικής νεαρής ερμηνεύτριας Κατερίνας Πολέμη ή "ο παππούς ακόμη αντέχει" ήταν μερικά από τα πολύ... ωραία που ακούστηκαν και προκάλεσαν γέλιο δυστυχώς όμως μονάχα στη δική τους παρέα.

Η μοναδική στιγμή που δεν ακούσαμε τη φωνή τους ήταν όταν ανέβηκε ο Γιάννης Χαρούλης πάνω στη σκηνή, που προφανώς αποδείχθηκε ότι ήταν ο μοναδικός που τους ενδιέφερε. Σε περίπτωση που δεν το γνωρίζουν οι αγαπητοί μας φίλοι, ο Κρητικός τραγουδιστής κάνει και μόνος του συναυλίες όπου μπορούν να πάνε και να τον ακούσουν όσο θέλουν.

Επιπρόσθετα, με μια προσεκτική ματιά στις πιο κάτω σειρές, παρατήρησα ότι σε ένα μεγάλο κομμάτι της συναυλίας, ιδιαίτερα στις στιγμές όπου λιγότερο εμπορικοί καλλιτέχνες ή λιγότερο γνωστά τραγούδια ακούγονταν, ουκ ολίγοι χάζευαν στα κινητά τους, στο facebook κ.ο.κ. Φαίνεται ότι πολλοί ήταν εκείνοι που ήρθαν στη συναυλία μόνο για το check-in. Λυπάμαι αν τους απογοητεύω, αλλά ο σκοπός της συναυλίας ήταν άλλος.

Ευτυχώς, ωστόσο, μιλάμε για συγκεκριμένη μερίδα κόσμου που δεν άγγιξε ούτε το 20% του κόσμου. Οι θεατές που βρεθήκαμε εκεί και γνωρίζαμε τι θα δούμε και γιατί έχουμε πάει, το απολαύσαμε και με το παραπάνω. Γιατί ο Διονύσης Σαββόπουλος δεν ήθελε σίγουρα έναν λαό εκεί ο οποίος να πάει απλά για να πει ότι πήγε.

Η συναυλία ήταν υπέροχη και δεν της έλειπε τίποτα. Όπως προανέφερα, τα ονόματα των καλλιτεχνών ήταν τέτοια που μόνο με θαύμα και υπερβολικά μεγάλη προσπάθεια δεν θα είχαμε ωραίο αποτέλεσμα. Τα τραγούδια και οι φωνές τους ήταν αρκετές για να σε μαγέψουν. Ούτε εφέ χρειάζονταν, ούτε τίποτα. Μία μικρή γιγαντοοθόνη, μικρόφωνα, όργανα και φύγαμε. Αυτό ήταν.

Η αλήθεια είναι πως η τέχνη φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά και μεταξύ τους, αλλά τους μαγνητίζει προς την καλή πράξη, προς τη φιλανθρωπία, προς τη σκέψη ότι κάποιες ομάδες ανθρώπων υποφέρουν και χρειάζονται τη βοήθειά μας. Ως εκ τούτου, όλοι οι καλλιτέχνες που έχουν τη δυνατότητα να επηρεάζουν τα πλήθη και να τα φέρνουν κοντά τους, οφείλουν να προβαίνουν σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις με απώτερο σκοπό να βοηθηθούν οι συνάνθρωποί μας που το έχουν ανάγκη.

Υ.Γ.: Είχα την ευκαιρία να ακούσω για πρώτη φορά live και προσεκτικά την Ελεονώρα Ζουγανέλη. Το κορίτσι είναι σε άλλο level.

Υ.Γ.1: Το ηχηρό μήνυμα του κυρ. Νιόνιου, να ξέρετε, έχει μεγάλη αξία. Είναι πραγματικότητα ότι "όλοι μαζί μπορούμε". Όλοι μαζί μπορούμε να πετύχουμε τα πάντα. Αρκεί να είμαστε μαζί... ένα!

Μάριος Μάντζος
E-mail: marmantzos20@gmail.com

Related

What's hot? 4173625130191614272

Δημοσίευση σχολίου

Έχετε άποψη; Μοιραστείτε τη μαζί μας.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Σχόλια με υβριστικό και προσβλητικό περιεχόμενο θα διαγράφονται.

emo-but-icon

Recent Posts Widget

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

ΑΡΘΡΟ ΜΑΝΩΛΗ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ ΚΑΙ HERBERT DORFMANN

ΑΡΘΡΟ ΜΑΝΩΛΗ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ ΚΑΙ HERBERT DORFMANN
"Ο πρωτογενής τομέας είναι η λύση, όχι το πρόβλημα"

FACEBOOK

TWITTER

item