Κρυφός Παράδεισος

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

Το πιο παλιό και ασφαλές καταφύγιο του ανθρώπου για να ξεφύγει από τις συνθήκες που επικρατούν στη ζωή του και να πραγματοποιήσει ανεκπλήρωτες ανάγκες είναι τα όνειρα του. Τα όνειρα για ένα καλύτερο κόσμο. Κάθε άνθρωπος, στην προσπάθειά του να λυτρωθεί από την ανάγκη, από τις κακουχίες και τα δεινά της εποχής, δημιουργεί έναν διαφορετικό, προσωπικό παράδεισο όπου μέσα από αυτόν εκφράζει το δικαίωμά του για τη βελτίωση της ζωής του. 

Τα οράματα που πλάθει κάθε άνθρωπος χαρακτηρίζουν ορισμένη εποχή, και η εποχή μας είναι ιδιαίτερα φτωχή τόσο από οράματα όσο και από ιδανικά. Αν και φαινομενικά επικρατεί ένα ίχνος ελευθερίας, όλο και λιγότεροι άνθρωποι ονειρεύονται, οραματίζονται, Αντιθέτως επικρατεί ένας κυνικός ρεαλισμός. Ο ακραίος ατομισμός, ο έλεγχος της σκέψης και η χειραγώγηση του νου από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, η κατάρρευση ιδεών και αγώνων αλλά και η ανυπαρξία πολιτικής σκέψης και δράσης είναι ορισμένοι από τους λόγους που μας οδήγησαν σε αυτό το σημείο. 

Ωστόσο, αυτές οι αντιξοότητες είναι που τροφοδοτούν τα όνειρα των ανθρώπων. Η φτώχεια, η ανισότητα, η αποξένωση, η τυραννία, η παραβίαση των δικαιωμάτων, βρίσκουν καταφύγιο στο όνειρο ενός καλύτερου αύριο. 

Μέσα σε αυτό το μίζερο τοπίο υπάρχουν άνθρωποι που εξακολουθούν να αντιστέκονται στην ισοπέδωση των ηθών και των ιδεών και επιμένουν να οραματίζονται έναν παράδεισο. Έναν παράδεισο στον οποίο κυριαρχεί η δικαιοσύνη, η ισότητα, το δικαίωμα της διαφοράς, η ελευθερία. Όπου δεν υπάρχει ανάξιος ή ανίκανος άνθρωπος. Όπου η δημιουργικότητα, η φαντασία, η αγάπη, ο σεβασμός, η συλλογικότητα, η επικοινωνία δεν είναι πια έννοιες ξεχασμένες στο πίσω μέρος του μυαλού μας. 

Όμως δεν αρκούν μόνο οι αντιξοότητες. Χρειάζεται πίστη στο δικαίωμα του ανθρώπου για καλύτερη ζωή, το σθένος και η δύναμη να διατηρεί ακέραιες κάποιος τις ανθρώπινες ιδιότητες του ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές. Γιατί αν λείψουν οι ψυχικές αντιστάσεις και η ηθική, οι αντιξοότητες μπορούν να αλλοτριώσουν τον άνθρωπο και να του στερήσουν οριστικά τη δυνατότητα να ονειρεύεται και να παλεύει για ένα καλύτερο αύριο. 

Αυτό όμως που θα πρέπει να μας απασχολεί είναι γιατί οι αντιξοότητες στη ζωή μας αποτελούν την κύρια πηγή "έμπνευσης" των ονείρων μας; 

Η ανθρώπινη ιστορία, φυσική ή θρησκευτική, έχει αποδείξει πως μόνο όταν βρισκόμαστε μπροστά σε μια μεγάλη δυσκολία ή ένα μεγάλο κίνδυνο μεγαλουργούμε. Μόνο τότε ξεπροβάλλει ο κρυμμένος ανθρωπισμός μας σε όλο του το μεγαλείο. Μόνο τότε βρίσκουμε το θάρρος να κάνουμε γνωστά και να εφαρμόσουμε τα όνειρά μας. 

Η επανάληψη όμως, αυτού του φαινομένου, το έχει μετατρέψει πλέον σε κανόνα. Δυστυχώς, θα πρέπει να γνωρίσουμε την κόλαση για να ονειρευτούμε τον παράδεισο.

Πέτρος Παπανικολάου