Η σωτήρια φωνή

ΓΡΑΦΕΙ Η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΒΟΥΓΙΟΥΚΑ

Εκεί που σκάει το κύμα και την ζωή σου γεμίζει με αλμύρα. Εκεί που το λευκό του αφρού μοιάζει να παίρνει επικίνδυνη μορφή σαν το ακουμπήσεις όταν δεν το επιθυμεί. Τότε έρχεται και η πιο καταστροφική στιγμή. Η στιγμή εκείνη που η φουρτουνιασμένη θάλασσα σε παρασύρει και μέσα της προσπαθεί για πάντα να σε κρατήσει. 

Όσο και αν προσπαθήσεις στην επιφάνεια να κολυμπήσεις αυτή σε μεταφέρει με δύναμη ακόμη πιο βαθιά. Όποιο βράχο και να αγγίξεις πάλι μέσα στο αχανές μπλε θα καταλήξεις. Εκεί που η νηνεμία σταματά και αρχίζει το ταξίδι για την πιο μεγάλη περιπέτεια που κρύβει μέσα η καρδιά. Είναι εκείνη η περιπέτεια που το μυαλό σου αρνιόταν να αποδεχτεί και προσπαθούσε με κάθε τρόπο γρήγορα να της ξεφύγει. 

Εγκλωβισμένος, λοιπόν, μέσα σε αυτό το πελώριο γαλάζιο μια ακόμη ανάσα ζητάς, καθώς γοργά με πόδια και χέρια προχωράς. Κανείς δεν σε ακούει, καμία φωνή την ψυχή της δεν κρούει. Μονάχος σε αυτήν την μάχη με την ζωή προσπαθείς να σκεφτείς πως είναι εφικτό για μία ακόμη φορά να σωθείς. 

Και τότε ξαφνικά ένα στόμα από μακριά σου φωνάζει έλα πιο κοντά. Φοβάσαι να πλησιάσεις, μα η ανάγκη σου για επιβίωση υπερτερεί και έτσι ανταποκρίνεσαι στο κάλεσμα του. Πλησιάζεις την ξένη χροιά και νιώθεις ξαφνικά μια ανεξήγητη ζεστασιά. Δεν διστάζεις στιγμή και αποφασίζεις να της μιλήσεις και εσύ λιγάκι πιο γλυκά. Έτσι καταλήγουν οι φωνές σας να τυλίγονται και ένα δίχως κόπο να γίνονται. Για πάντα μαζί από τότε που η ζωή και ο θάνατος σας ένωσαν στην πιο δύσκολη στιγμή. 

Κωνσταντίνα Βουγιούκα