Το ηθικό δίδαγμα μίας κούρσας 21 χιλιομέτρων
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΡΙΟΣ ΜΑΝΤΖΟΣ Συμμετείχα χθες το πρωί στον 7ο Ημιμαραθώνιο της Αθήνας, διανύοντας όλη την κούρσα των 21 χιλιομέτρων, κά...
http://www.thecolumnist.gr/2018/03/21.html
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΡΙΟΣ ΜΑΝΤΖΟΣ
Συμμετείχα χθες το πρωί στον 7ο Ημιμαραθώνιο της Αθήνας, διανύοντας όλη την κούρσα των 21 χιλιομέτρων, κάτι που έκανα και πέρυσι στον ίδιο αγώνα. Τον χρόνο μου βέβαια τον έμαθα μετά από περίπου 1,5 ώρα, όταν επέστρεψα στο σπίτι και ενημερώθηκα μέσω του διαδικτύου.
Κι αυτό καθώς ο χρόνος δεν ήταν καν το τελευταίο που με ενδιέφερε. Δεν με απασχολούσε καθόλου! Όχι επειδή αντικειμενικά δεν μπορούσα να διεκδικήσω καλό χρόνο, αλλά κυρίως διότι έτρεξα στον χθεσινό Ημιμαραθώνιο απλά για να ζήσω ξανά αυτήν την εμπειρία αλλά και να αθληθώ εγώ προσωπικά.
Η εμπειρία αυτή περιελάμβανε χιλιάδες ανθρώπους που είτε περνούσαν δίπλα μου είτε περνούσα εγώ από μπροστά τους οι οποίοι βρίσκονταν εκεί για τον ίδιο λόγο. Μακριά από κάθε έννοια πρωταθλητισμού, ο οποίος σε πολλές του εκφάνσεις έχει "σκοτώσει" τον αληθινό χαρακτήρα του αθλητισμού.
Άνθρωποι κάθε ηλικίας και κάθε κατηγορίας, από 12χρονα κορίτσια μέχρι τυφλούς, από γονείς με το καροτσάκι του μωρού τους μέχρι ηλικιωμένους. Όλοι μαζί, σε έναν κοινό δρόμο, με απώτερο σκοπό τον ίδιο. Κανείς δεν κοιτούσε να προσπεράσει τον άλλον, όλοι στηρίζαμε με κάθε τρόπο τον συναγωνιστή μας και παίρναμε από κοινού δύναμη για να συνεχίσουμε έως τον τερματισμό.
Το ίδιο και οι εθελοντές, οι οποίοι δεν έτρεχαν μαζί μας. Δεν κυνηγούσαν κάποιο μετάλλιο, δεν είχαν κανέναν σκοπό. Παρά μόνο ξύπνησαν από τα χαράματα της Κυριακής για να έρθουν χωρίς αμοιβή να στηρίξουν όλους τους συμμετέχοντες. Και όσο περίεργο κι αν φαίνεται σε κάποιον που χθες δεν έτρεξε, η συμβολή των εθελοντών είναι κάτι παραπάνω από μεγάλη και ουσιαστική.
Ευγενής άμιλλα, στήριξη στον συνάνθρωπο, βοήθεια όποτε το χρειάζεται και ειλικρινής αδιαφορία να "καβαλήσω τον άλλον" ήταν τα χαρακτηριστικά μίας οριοθετημένης κούρσας 21 χιλιομέτρων. Τα στοιχεία που θα έπρεπε να επικρατούν και εκτός Ημιμαραθωνίου, στην κοινωνία στην οποία οι ίδιοι που τρέξαμε χθες ανήκουμε.
Για άλλη μία φορά, η συμμετοχή μου σε αυτόν τον αγώνα με έκανε να νιώσω ένα συναίσθημα υπέροχο και να μου δώσει έστω μία μικρή ελπίδα ότι κάπου σε αυτήν την κοινωνία κρύβεται το "κλειδί" για καλύτερες ημέρες. Το αν θα το βρούμε είναι άλλη ιστορία. Πρέπει όμως, οφείλουμε να το αναζητήσουμε...
Μάριος Μάντζος
E-mail: maramantzos20@gmail.com
Facebook: www.facebook.com/marmantzos20
Twitter: www.twitter.com/marmantzos20