"Το Instagram αποτελεί χώρο για να προαχθεί η τέχνη"

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΓΙΩΡΓΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ 

Κυριακή απόγευμα. Άλσος Χαϊδαρίου. Ένα καλοκαιρινό -ακόμα- αεράκι περνάει ανάμεσα από τα φύλλα των δέντρων και δημιουργεί μια, κάτι παραπάνω από ευχάριστη, ατμόσφαιρα, η οποία εξυπηρετεί στο έπακρο τη συζήτησή μας. Αντικείμενο... ανάκρισης είναι ένα ζευγάρι. Η Μαίρη και ο Νίκος. Δύο νεαροί ερασιτέχνες φωτογράφοι, που με την τέχνη τους, έχουν σαγηνεύσει ουκ ολίγους followers στην κοινότητα του Instagram και μας μιλούν γι' αυτό. 

Παράλληλα, μας εξηγούν για ποιο λόγο δε θα αγόραζαν ακόλουθους, τι προτιμούν να απαθανατίζουν και γιατί αξίζει να ασχοληθεί κανείς με τη φωτογραφία. Στο τέλος, απαντούν και σε ένα -πάντα επίκαιρο- θέμα ηθικής φύσεως. 

- Μαίρη, Νίκο καλησπέρα. Οι λογαριασμοί σας στο Instagram, προσωπικά, με έχουν ενθουσιάσει. Πείτε μου, πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη φωτογραφία; 

Μ: "Καλησπέρα. Η αλήθεια είναι πως το Instagram είναι ο μόνος λόγος για τον οποίο ασχολούμαι με τη φωτογραφία. Με κέρδισε η διαδικασία ότι φτιάχνεις μια φωτογραφία, την επεξεργάζεσαι, την ανεβάζεις... Είμαι φαν της δημιουργίας! Δε μου αρέσει να απαθανατίζω απλά ένα αντικείμενο, ένα δέντρο, ένα βουνό... Εννοείται πως αν δω κάτι και μου αρέσει, θα το τραβήξω, απλά με γεμίζει να κάνω συνθέσεις. Το θεωρώ πιο δημιουργικό. Παίρνω βιβλία, φυτά, κούπες... Τα πάντα! Ο, τι μπορεί να υπάρχει μες το σπίτι, κάνω μια σύνθεση τα βγάζω από διάφορες οπτικές γωνίες και ότι μ' αρέσει, ανεβαίνει."

 

N: "Καλησπέρα και από μένα. Ξεκίνησα κι εγώ πριν από 4-5 χρόνια όταν απέκτησα το πρώτο μου smartphone. Κλασικά ήμουν στη σχολή, δεν περνούσε η ώρα και κατέβασα το Instagram για πλάκα. Άρχισα να φωτογραφίζω τα πάντα, ο, τι έβλεπα τριγύρω μου, μ' άρεσε αυτό το πράγμα και άρχισα να ψάχνομαι πάνω στο αντικείμενο. Ώσπου πήρα την πρώτη μου DSLR, έκανα κάποια σεμινάρια και πλέον, θεωρώ ότι είμαι σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο με τον εαυτό μου. Ξέρω να χειρίζομαι την κάμερα, ξέρω τις βασικές λειτουργίες της."

 

- Γενικά, υπόκειται σε αρκετή επεξεργασία η φωτογραφία πριν ανέβει;

N: "Νομίζω ότι στην αρχή που είμαστε ενθουσιώδεις θα βάλουμε και φίλτρα, θα βάλουμε έντονα χρώματα, κάτι που ξεφεύγει από το φυσικό. Νομίζω μετά και το μάτι θέλει κάτι πιο καθαρό. Κάνεις ακόμα λιγότερη επεξεργασία. Δηλαδή, λίγο να αυξήσεις το contrast λίγο να αλλάξεις τον κορεσμό στα χρώματα, τέτοια πράγματα. Λίγα και καλά. Άσε που και όσο περνάει ο καιρός, βελτιώνεσαι. Από ένα σημείο και μετά πάει αυτόματα το χέρι σου. Ανάλογα και με το τι απαθανατίζεις. Δηλαδή, αν έχεις βγάλει ένα αστικό τοπίο ή ένα ηλιοβασίλεμα, θέλει διαφορετική επεξεργασία. Έχεις μεγαλύτερη εξοικείωση στο τι να κάνεις, πως να επεξεργαστείς τη φωτογραφία."

- Ουσιαστικά δηλαδή ξεκινήσατε και οι δύο τη φωτογραφία λόγω του Instagram... 

N: "Προέκυψε, ήταν το μέσο που έδωσε το έναυσμα."

Μ: "Ακριβώς! Ήταν αγνή αγάπη για άλλες τέχνες, κυρίως η ζωγραφική, η οποία και εκφράστηκε μέσα από αυτό γιατί, αυτό που σου λέω ότι κάνω μια σύνθεση είναι καθαρά κάτι δημιουργικό. Μάλιστα, αρκετές φωτογραφίες που έχω στο λογαριασμό μου, είναι ζωγραφικές μου. Αφότου ζωγραφίσω κάτι, μετά πάλι λίγο το στήνω και το απαθανατίζω."

 
- Εσύ Νίκο, τι προτιμάς να φωτογραφίζεις;

Ν: "Ό, τι μου αρέσει στο μάτι. Έχω μια αδυναμία στο να φωτογραφίζω ανθρώπους. Βασικά, να παίρνω την κάμερα και να βγαίνω στο δρόμο. Είναι ψυχοθεραπεία αυτό το πράγμα. Πολλές φορές αντιμετωπίζεις και τους φόβους σου. Δηλαδή, μπορώ να δω κάτι ενδιαφέρον. Έναν άνθρωπο για παράδειγμα. Στην αρχή να δίσταζα να σηκώσω την κάμερα και να βγάλω φωτογραφία. Τώρα, δεν υπάρχει φόβος. Εννοείται πως δεν εκθέτεις τον άνθρωπο που φωτογραφίζεις. Ας πούμε, είναι μια άσχημη μόδα να φωτογραφίζουμε επαίτες και άστεγους. Εννοείται πως δεν βγάζουμε ανθρώπους που έχουν κάποιο πρόβλημα ή ανήκουν σε μια ευπαθή ομάδα. Φωτογραφίζεις κάποιον και μετά μπορείς να ρωτήσεις αν έχεις την άδειά του να την ανεβάσεις. 

Ούτε παίρνουμε έναν τηλεφακό και βγάζουμε από τα 100 μέτρα έναν άνθρωπο χωρίς την άδειά του. Πολλοί παίρνουν ένα μεγάλο φακό και ζουμάρουν στο βάθος να πετύχουν έναν άνθρωπο λες και κάνουμε κάποιο έγκλημα. Γι' αυτό και ο κόσμος έχει μια φοβία με τις κάμερες. Δηλαδή, κυκλοφορεί και βλέπει τον άλλον στο δρόμο με την κάμερα και νιώθει περίεργα. Σου λέει, τι θα κάνει τώρα αυτός με την κάμερα; Μαγκώνεται...

Η φωτογραφία είναι κάτι όμορφο, είναι ένα είδος τέχνης. Δεν είναι άσχημο να φωτογραφίζεις τον κόσμο γενικότερα. Σαφώς βέβαια να μην είναι σε κάποια προσωπική στιγμή... 

Και φυσικά λατρεύω την αστική Αθήνα. Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον σαν πόλη να τη φωτογραφίζεις. Εγκαταλελειμμένα κτήρια, εργοστάσια, δε βαριέμαι ποτέ να τη φωτογραφίζω. 4-5  Πολλές φορές και λόγω κόσμου, θα φωτογραφίσεις πιο εύκολα στην Ερμού πχ που έχει πολύ κόσμο. Δε θα σου δώσουν σημασία, έχει και τουρίστες, ποιος θα κάτσει να ασχοληθεί μαζί σου; Τώρα, να βγεις σε μια γειτονιά έτσι, θα σε αντιμετωπίσουν περίεργα τα βλέμματα. Στο κέντρο είσαι απλά ένας τρελός με μια κάμερα."

- Τι συμβουλές θα δίνατε σε κάποιον που θέλει να ασχοληθεί με τη φωτογραφία; Αντίστοιχα δηλαδή, ερασιτέχνης που του αρέσει το Instagram..

Ν: "Να μην κοιτάξει να έχει σκοπό το εύκολο κέρδος. Επειδή το Instagram είναι η αφορμή για όλα αυτά που ξεκίνησαν, όντας χρήστης πάνω από 4 χρόνια, έχω βαρεθεί πλέον να βλέπω τον καθένα να θέλει να αυξήσει τους ακόλουθούς του και να μαζέψει χορηγίες. Δεν είμαι αρνητικός σε αυτά, αλλά δεν μπορούν να έχουν αποκλειστικό σκοπό αυτό το πράγμα. Ξεκίνα δηλαδή με αγάπη για τη φωτογραφία. Να μην ακούς τους άλλους. Κι εγώ θυμάμαι όταν ξεκίνησα να φωτογραφίζω με κορόιδευαν στην παρέα μου. Τι πάλι θα φωτογραφίσεις; Δεν έχει νόημα. Κάνε ο, τι κάνεις, νιώσε καλά με τον εαυτό σου και το νόημα θα το βρεις στην πορεία, θα σε βρει αυτό από μόνο του..."

Μ: "Αυτό που με κέρδισε στο Instagram, γιατί στην αρχή είχα διστάσει λίγο να το φτιάξω μιας και όλος μου ο κύκλος, όταν το έφτιαχνε, έκανε το κλασικό να είναι μια συνέχεια του Facebook. Αυτό που μου άρεσε λοιπόν, ήταν ότι δεν είχε τόσα πολλά πρόσωπα. Και δεν εννοώ "πορτραίτα". Εννοώ να βγάζεις selfie. Ήταν λίγο πιο καλλιτεχνικό το στυλ. Τοπία, μέρη, συνθέσεις. Αυτό μου άρεσε πάρα πολύ. Δεν υπήρχε και τόσο ο σχολιασμός. Ήταν πιο αρτιστίκ. 

Οι χορηγίες όμως χαλάνε το Instagram. Έχω λογαριασμούς που διαφημίζουν προϊόντα, με καλή κάμερα. Τεχνικά δηλαδή η φωτογραφία είναι άρτια. Λείπει όμως το καλλιτεχνικό κομμάτι. Θα μου πεις τώρα, θα κάνεις τέχνη από το Instagram; Ναι, γιατί όχι; Γιατί να μην μπεις λίγο να σκρολάρεις να δεις μέρη, τοπία; Θα δεις και κάποια αντικείμενα που ενδεχομένως θες να προβάλλεις αλλά κάν'το πιο καλλιτεχνικά. Παίξε λίγο με τα χρώματα, με τις σκιές, με το φως. Δώσε το δικό σου στυλ, το δικό σου ύφος. Μην είναι απλά μια διαφήμιση..."

- Δεν το βλέπετε δηλαδή επαγγελματικά; Δεν έχετε επιχειρήσει ποτέ να αγοράσετε followers;

Ν: "Όχι. Το θεωρώ ανούσιο. Τι να κάνω δηλαδή, να ικανοποιήσω το εγώ μου; Το θεωρώ χαζό. Δεν είμαι αρνητικός στις χορηγίες, αλλά δεν είναι αυτοσκοπός. Στις 15 φωτογραφίες το μήνα, αν οι 3 είναι χορηγία δε με πειράζει. Όταν όμως είναι και οι 15, εκεί χάνει το νόημά του όλο αυτό το πράγμα. Το να αγοράζεις ακόλουθους και likes, δεν είναι για την ηλικία μας. Ούτε παιδιά δεν το κάνουν αυτό το πράγμα. Κι όμως υπάρχουν άνθρωποι που τρέφονται από αυτό. Κάνε μου like για να σου κάνω, κάνεις follow και μόλις σε κάνει follow back ο άλλος να τον κάνεις unfollow. Είναι γνωστές τακτικές αυτές αλλά προσωπικά, με κουράζουν αυτά τα πράγματα. Και σε καμία περίπτωση δε θυμίζει την εφαρμογή από τότε που ξεκίνησε."

- Επομένως, κάνετε unfollow λογαριασμούς που παίζουν δυνατά με χορηγίες; 

Ν: "Ναι. Πρέπει να είναι εξαιρετικές οι φωτογραφίες για να πω ότι, ΟΚ το κρατάμε. Γενικά όμως, είμαι αρνητικός."

- Μας είπατε πως επιλέγετε να φωτογραφίσετε θέματα που σας κάνουν το "κλικ". Έχει τύχει όμως ποτέ να δείτε ότι υπάρχει αρκετή διάδραση σε μια φωτογραφία (like, σχόλια, reshare) και με βάση αυτό να επικεντρωθείτε σε αυτό το στυλ; 

Μ: "Έχει τύχει. Κυρίως δε βγάζω αυτά που παίρνουν πιο πολλά like. Βγάζω αυτά που πιστεύω εγώ ότι "το'χω" καλύτερα. Με το να στοιχίζω πράγματα, όπως σου είπα και πριν... Έχω παρατηρήσει ότι όντως όταν βγάζεις ουρανό ή ηλιοβασίλεμα, ναι παίρνεις πιο πολλά likes. Αλλά πόσους ουρανούς να βγάλεις; Πόσα σύννεφα; Κοιτάω πιο συγκεκριμένα πράγματα. Να με γεμίζουν. Πιο πολύ έτσι κι αλλιώς ασχολούμαι με τη ζωγραφική. Φωτογραφία μόνο για το instagram. Άρα βγάζω ότι μ'αρέσει. Ν: Θα συμφωνήσω με την προλαλήσασα. Θα το κοιτάξω. Θα το προσέξω, αλλά μέχρι εκεί. Πχ, μου λέει η Μαίρη, "πάλι άνθρωπο θα ανεβάσεις; αφού δεν τραβάει". Εμένα δε με πειράζει. Αυτό με εκφράζει, αυτό μου αρέσει σαν δουλειά. Τα κοιτάω αλλά δεν τα υπολογίζω. Είναι δευτερεύον." 

- Με τους ανθρώπους που σ'αρέσει να τραβάς, Νίκο, προτιμάς πρόσωπα ή φιγούρες; Και στα πρόσωπα, κοιτάς να είναι λυπημένα ή χαρούμενα; 

Ν: "Είναι ανάλογα τη στιγμή. Μου αρέσει να βλέπω πίσω από το πρόσωπο. Να φτιάχνω μια ιστορία στο μυαλό μου και να θεωρώ τον άνθρωπο πρωταγωνιστή ταινίας πχ. Χτίζω ένα concept. Το δένω με το background. Δεν είναι προσχεδιασμένο, είναι ο, τι δω εκείνη τη στιγμή. Να σου δώσω ένα παράδειγμα: Ήταν ένας παππούς σε μια στάση λεωφορείου. Και από πίσω του, γιορτές τώρα, κοντά στα Χριστούγεννα, ήταν μια αφίσα, που είχε μια μεγάλη καρδιά. Και στο μάτι έβγαζε κάτι πολύ όμορφο. Γιορτές, άνθρωπος μεγάλης ηλικίας, καρδιά. Ήταν πολύ όμορφο. Μου έκατσε το στιγμιότυπο."

- Το κοινό σας πως το βλέπετε; Είναι ζωντανό ή παθητικό; Σας ζητάει να ανεβάζετε συγκεκριμένα πράγματα; 

Ν: "Πάνω κάτω είμαστε μια κοινότητα. Με έναν μεγάλο αριθμό γνωριζόμαστε. Έχω κάνει φιλίες, έχω γνωρίσει κόσμο. Έχω βγει δηλαδή με ανθρώπους, μόνο και μόνο για να φωτογραφίσουμε μαζί. Αυτό είναι από τα θετικά των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Δίνεις και παίρνεις συμβουλές. Μπορεί να δω μια φωτογραφία και να μην ξέρω που τραβήχτηκε. Θα ρωτήσω. Υπάρχει αυτή η βοήθεια ανάμεσα στους χρήστες. Δε νομίζω ότι κανείς τις κρατάει για τον εαυτό του. Άλλωστε, η φωτογραφία είναι για να μοιράζεται με τον υπόλοιπο κόσμο. Υπάρχει συζήτηση. Ωστόσο, δε μου ζητάνε συγκεκριμένο στυλ. Μου έχουν ζητήσει να φωτογραφίσω τους ίδιους (γέλια). Κάτι συγκεκριμένο όμως όχι."

Μ: "Δεν μπορώ να πω ότι έχω ιδιαίτερη αλληλεπίδραση. Εντάξει οκ κι εγώ έχω γνωρίσει κόσμο. Και με το Νίκο δηλαδή, μέσα από το Instagram γνωριστήκαμε. Με φωτογραφίες, αρχικά και, στην πορεία, βγήκε κάτι όμορφο αν μη τι άλλο (γέλια). Πάνω κάτω κιόλας έχουμε κοινές θεματολογίες και πολλούς κοινούς ακόλουθους άρα πλέον μας ξέρουν έτσι."

- Παράλληλο project είναι η σελίδα @pali_tros. Ένας λογαριασμός αφιερωμένος στο φαγητό και την... αγανάκτηση, όπως φαίνεται και από το όνομα. Για πείτε μας γι' αυτό... 

Ν: "Όσοι με ακολουθούν, θα έχουν καταλάβει ότι είμαι λάτρης του φαγητού. Χαζομαγειρεύω και μας αρέσει να ψαχνόμαστε γαστρονομικά. Για πλάκα το ξεκίνησα. Να μαζέψω τα stories που ανέβαζα στο προσωπικό μου προφίλ και να τα βάλω εκεί πέρα. Για χαβαλέ. Γι'αυτό και το όνομα είναι χιουμοριστικό. Στα περισσότερα μηνύματα με ρωτούσαν: "Πάλι τρώτε;" 

Είχε και την πλάκα του. Μου φτιάχνει τη διάθεση. Θα μαγειρέψουμε πχ κάτι στο σπίτι, θα κάτσουμε να το στήσουμε, να δούμε πως βγαίνει πιο ωραίο κλπ. Είναι η τρέλα μας που συνδέει τη φωτογραφία με το φαγητό, σε ένα λογαριασμό. Το food styling. Μας γεμίζει, δε μας κουράζει."

 

Μ: "Μου αρέσει πάρα πολύ. Συμμετέχω. Είτε μέσα από συνταγές είτε στο concept. Είναι από κοινού δουλειά. Πέρα δηλαδή από την ανάγκη για τροφή (γέλια), υπάρχει και η ανάγκη για τη σύνθεση και τη φωτογραφία. Όσο με αφήνει συμμετέχω. Γιατί εγώ θέλω τα πάντα πιο αρμονικά οργανωμένα και υπάρχει μια διαφωνία αλλά προσπαθούμε να τα συνθέτουμε... αυθόρμητα! 

Ν: "Είναι δημιουργική διαφωνία όμως είναι ωραία. Οδηγεί σε κάτι καλύτερο. Οι διαφωνίες πάντα μας πάνε σε ένα καλύτερο αποτέλεσμα."

- Εστιατόριο. Έρχονται τα φαγητά. Εσείς από πάνω με την κάμερα, έτσι; Είστε αυτοί οι τύποι... 

Μ: "Ξεκάθαρα! Το καλό είναι πως είμαστε 2 που το κάνουν αυτό. Γιατί όταν πχ, βγαίνω με φίλες μου είμαι η μόνη που θα βγάλει φωτογραφία. Ενώ όταν είμαστε δυο στο... έγκλημα, είναι πιο απολαυστικό."

- Είναι ακριβό χόμπι η φωτογραφία; 

Ν: "Δεν είναι τόσο όσο νομίζουν μερικοί. Βλέπω μερικούς να πουλάνε την παλιά τους μηχανή για να ανέβουν επίπεδο. Αν δεν είσαι επαγγελματίας δεν είναι απαραίτητο. Με μια entry level camera μπορείς να κάνεις τη δουλειά σου και να έχεις και πολύ καλό αποτέλεσμα. Άσε που, ένα καλό smartphone πλέον έχει κάμερα υψηλών προδιαγραφών που, για το Instagram τουλάχιστον, αποδίδει εκπληκτικά. Αν δεν έχεις κέρδος , δεν αξίζει να δώσεις χρήματα για να πάρεις κάμερα."

- Άρα το προτείνετε σαν χόμπι σε κάποιον...

Μ: "Ανεπιφύλακτα! Το παν είναι να υπάρχει δημιουργικότητα. Είτε με κάμερα, είτε με κινητό, το αποτέλεσμα αν έχεις έμπνευση και μεράκι, θα σε δικαιώσει. Σε οτιδήποτε δηλαδή πιάνει το χέρι σου (φωτογραφία, ζωγραφική, μουσική) καν'το."

- Μάλιστα... και για να κλείσουμε, θα ήθελα να μου απαντήσετε σε ένα ζήτημα που πάντα απασχολεί... Ποια η θέση του φωτογράφου σε μια καταστροφή; 

Ν: "Περίπλοκο ζήτημα... Βλέπεις φωτογραφίες με τους πρόσφυγες στην Ειδομένη πχ. Πολύ σκληρές εικόνες. Βλέπεις τον κόσμο να πνίγεται. Τι κάνεις; Θα βγάλεις φωτογραφία ή θα αφήσεις την κάμερα να πας να τον βοηθήσεις; Είναι πολλά ηθικά ζητήματα που υπάρχουν στη φωτογραφία."

Μ: "Συμφωνώ! Βέβαια και σε όλες τις τέχνες ισχύει αυτό. Η ουσία όμως είναι, ότι η τέχνη χρησιμεύει αλλιώς. Ευαισθητοποιείς, ενημερώνεις... και στην τελική, οι εικόνες περνάνε και στην ιστορία. Γι'αυτό είναι ο καλλιτέχνης. Έχει άλλες ευαισθησίες, άλλα ερεθίσματα. Δεν σημαίνει πως όλοι θα βγάζουν φωτογραφίες, όλοι θα ζωγραφίζουν, όλοι θα παίζουν μουσική. Όπως αντίστοιχα δε σημαίνει πως και όλοι θα είναι στην πρώτη γραμμή της μάχης. Έκαστος στο είδος του..."

- Τέλεια! Σας ευχαριστώ πολύ παιδιά! 

Ν.-Μ.: "Κι εμείς σ' ευχαριστούμε!"

Μπορείτε να απολαύσετε περισσότερες φωτογραφίες στις σελίδες Instagram:
@n_simos @mary_vch @pali_tros

Υ.Γ.: Θα ήθελα να ευχαριστήσω από καρδιάς τον φίλο και μουσικό Βασίλη Ευαγγελάκη, για την πολύτιμη βοήθειά του στη ροή της συνέντευξης αλλά και στις φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο. 

Γιώργος Αναγνώστου

Instagram

Facebook

Twitter