"Χήρες": Ένα ταξίδι από τη διαφθορά έως τη γυναικεία χειραφέτηση

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΡΙΟΣ ΜΑΝΤΖΟΣ 

Οι συστάσεις και τα θετικά σχόλια από φίλους μου για την ταινία "Χήρες" που παίζεται ήδη από τον Νοέμβριο στους κινηματογράφους με οδήγησαν στην επιλογή να την παρακολουθήσω κι εγώ με τη σειρά μου στη μεγάλη οθόνη. Οι προσδοκίες δεν ήταν υπερβολικές, ωστόσο ανέμενα να δω μία ενδιαφέρουσα περιπέτεια που θα με κρατήσει μέχρι τέλους: το πέτυχε με χαρακτηριστική άνεση, ξεπερνώντας μάλιστα το επίπεδο που περίμενα.

Ο Στιβ Μακουίν και η Τζίλιαν Φριν ανακατεύουν την τράπουλα και παρουσιάζουν στο κοινό μία ιστορία με τρεις, αρχικά, και στην πορεία τέσσερις γυναίκες που παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους για να προσπαθήσουν να φέρουν εις πέρας την αποστολή των εκλιπόντων, διεφθαρμένων συζύγων τους στο σύγχρονο Σικάγο. Το μόνο που τους ενώνει είναι να τα χρέη που τους αφήνουν οι άνδρες τους και ο δρόμος της λύτρωσς που δεν είναι άλλος από την επιτυχία στην επερχόμενη αποστολή που αξίζει πολύ περισσότερο από τα χρέη. Δεν έχουν άλλη επιλογή, παρά να βρουν τα χρήματα, καθώς απειλούνται. Από ποιον; Από την ίδια την εξουσία.

Η ταινία, εκτός από μία δυναμική περιπέτεια με τις κατάλληλες "πινελιές" θρίλερ, αποτελεί μία σπουδαία ξενάγηση στον σκοτεινό κόσμο της εξουσίας και δη της αμερικάνικης. Δύο αντίπαλοι στις επερχόμενες εκλογές του Σικάγο, ζυγίζουν και συζητούν μεταξύ τους τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντά τους off the record, παίζοντας ένα πλήρως διεφθαρμένο παιχνίδι εκλογικής καμπάνιας  πίσω από την πλάτη όλων, με τον Στιβ Μακουίν να μας δείχνει γλαφυρά τον τρόπο λειτουργίας των αμερικανικών δομών εξουσίας αλλά και την "βουτιά" στη διαφθορά.

Το γυναικείο κουαρτέτο που θα ξεσκεπάσει το σύστημα παίρνει πρωταγωνιστικό ρόλο κι εμπλέκεται σε καταστάσεις που η κοινωνία συνηθίζει να λέει ότι "είναι μόνο για άνδρες". Η αποστολή των τεσσάρων γυναικών, το θράσος τους και η εν τέλει επιτυχία τους θα μπορούσαν να ερμηνευθούν σαν ένα μήνυμα-γροθιά στο φαλλοκρατικό σύστημα, με χροιά ίσως φεμινιστική, σίγουρα πάντως κόντρα στο κατεστημένο.

Δεν αποτελεί την ταινία που θα σε καθηλώσει και θα την μνημονεύεις για χρόνια, ωστόσο είναι ένα έργο με αρκετές ανατροπές και σοκ, το οποίο καταφέρνει να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή μέχρι το τέλος, ενώ παράλληλα του δίνει και ορισμένες χρήσιμες πληροφορίες και μηνύματα.

Δεν λέω περισσότερα, διότι οποιαδήποτε άλλη πληροφορία αποτελεί spoiler. Κάθε εξέλιξη στο έργο έχει τη δική της γοητεία, μονάχα όμως όταν δεν την γνωρίζεις.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι "Χήρες" ταξιδεύουν σε 129 λεπτά σε μία μεγάλη διαδρομή με πολλά ζητήματα όπως οι κοινωνικές ανισότητες, οι σχέσεις της πολιτικής εξουσίας και του υποκόσµου, η διαφθορά που κληροδοτείται από γενιά σε γενιά, η αστυνοµική βία, η ενδοοικογενειακή κακοποίηση, το πένθος, η απώλεια και κυρίως οι έννοιες της προδοσίας και της λεγόµενης "γυναικείας χειραφέτησης" την οποία κερδίζουν οι ίδιες οι πρωταγωνίστριες με τον δυναμισμό τους.

Αξίζει κανείς να το δει...

Μάριος Μάντζος

E-mail: maramantzos20@gmail.com

Facebook: www.facebook.com/marmantzos20

Twitter: www.twitter.com/marmantzos20