Το «Sunderland Till I Die» μιλάει στην καρδιά κάθε ποδοσφαιρόφιλου

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΡΑΒΙΑΣ 

Με μια πρώτη ματιά, δεν έχει αρκετούς πειστικούς λόγους να σε ψήσει να κάτσεις να το δεις. Γιατί λες, ΟΚ, για την Σάντερλαντ έχει να κάνει, μια μάλλον συνηθισμένη αγγλική ομάδα, που δεν παλεύει για τίτλους ή αξιώσεις στην Ευρώπη. Που σχεδόν κάθε χρόνο πάλευε και παλεύει να μείνει στην κορυφαία κατηγορία της Πρέμιερ Λιγκ. Στην Ελλάδα μάλιστα, συζητώντας το με αρκετό κόσμο, έχει και την φήμη της… αντιπαθητικής ομάδας, δεδομένου ότι σπανίως απέδιδε όμορφο ποδόσφαιρο, καταφέρνοντας να παραμένει στην κατηγορία με όπλα την αυταπάρνηση, τον ποδοσφαιρικό τσαμπουκά και το άγριο, παλαιομοδίτικο στυλ της.

Μετά από δέκα σερί παρουσίες στην Πρέμιερ Λιγκ, η Σάντερλαντ γνωρίζει στο τέλος της σεζόν 2016/17. Ένας ακόμα λόγος να μην σε τραβάει, το ότι δεν μιλάμε για ένα στόρι με happy end, αλλά θα κρύβει δράμα, λύπη και μπόλικη ποδοσφαιρική μιζέρια.

Ίσως όμως αυτό να είναι και το «κλειδί» της υπόθεσης για το πόσο επιτυχημένη εντέλει κρίνεται πλέον η εν λόγω παραγωγή του Netflix. Πιθανώς η Σάντερλαντ να είναι η ιδανική επιλογή, για να βγει με άρτιο τρόπο στην κάμερα το σύγχρονο προφίλ του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, μέσα από τα καλά αλλά και από τα (πολλά) κακά του, με τον τρόπο που έχει εξελιχθεί πλέον το δημοφιλέστερο άθλημα παγκοσμίως. Εξ’ ου και το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ δεν θα μπορούσε ποτέ να γυριστεί εστιάζοντας σε κάποιον γίγαντα του επιπέδου της Λίβερπουλ ή της Τσέλσι ή της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Άσχετο με το αν την συμπαθείς η όχι, η Σάντερλαντ, είναι μια πολύ… βρετανική ομάδα, που αντλεί τον οπαδικό της πυρήνα από τα στενά όρια της πόλης της, προσπαθεί να στηρίζεται στις ακαδημίες της και έχει μάθει να ζει χωρίς τις οικονομικές τρέλες άλλων συλλόγων του Νησιού. Με τόσο έντονο… σουρεάλ τόνο, από τα πρώτα μόλις πλάνα, όταν ο ιερέας σε μια συνηθισμένη Κυριακάτικη λειτουργία, προσεύχεται μαζί με το ποίμνιο του(!) ώστε η ομάδα της πόλης να τα πάει καλά, ενόψει της ερχόμενης σεζόν! Κάτι τέτοια, πραγματικά μόνο στην χώρα που γέννησε το άθλημα μπορούμε να τα απολαύσουμε…

Με μαεστρικό τρόπο, η σειρά καταφέρνει να μεταφέρει στον φακό το κλίμα που επικρατεί στην ομάδα μέσα και έξω από τα αποδυτήρια. Οι θεατές παίρνουν γερή γεύση από το γήπεδο βλέποντας τον προπονητή, τους παίκτες, τα διοικητικά στελέχη της ομάδας να μιλάνε στην κάμερα και να αποτυπώνουν το πώς βιώνει το βάρος του υποβιβασμού η Σάντερλαντ το καλοκαίρι του 2017, ενώ γίνεται ακόμα πιο άμεσο και αληθινό όταν ο λόγος συχνά-πυκνά πηγαίνει σε απλούς ανθρώπους, κατοίκους της περιοχής του Σάντερλαντ και τρελούς φιλάθλους της ομάδας!

Με αυθορμητισμό να βγάζουν on air το άχτι τους για τα προβλήματα της ομάδας τους, όπως θα το έκαναν σε μια απλή, καθημερινή σε κάποιο καφενείο ή καφετέρια με τους φίλους τους, τους συγγενείς τους σε μια οικογενειακή μάζωξη, ακόμα και στον δρόμο πετυχαίνοντας το γείτονά τους.

Παράλληλα, η σύνδεση της πορείας της Σάντερλαντ με το γενικότερο κλίμα που επικρατεί στην ομώνυμη πόλη, όπως φαίνεται μέσα από το ντοκιμαντέρ, είναι άρρηκτη. Σε ένα περίεργο κοκτέιλ που συνδυάζει μπάλα με κοινωνικοπολιτικές επιρροές, γίνεται έντονα αντιληπτό το γεγονός ότι ο παλμός μιας πόλης 180.000 περίπου κατοίκων στο βορειοδυτικό κομμάτι της Αγγλίας, επηρεάζεται πάρα πολύ από τα πεπραγμένα του ποδοσφαιρικού κλαμπ. Ακόμα και σε εποχές οικονομικά δύσκολες για τo Σάντερλαντ, που γνωρίζει και αυτό την ανεργία και την φτώχεια, όπως αφήνει ξεκάθαρα να εννοηθεί μέσα από την οκτώ επεισοδίων παραγωγή, η μπάλα αποτελεί και θα αποτελεί πάντα ένα αποκούμπι για τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους, που περιμένουν – πέραν των άλλων – μια Κυριακή ώστε να πανηγυρίσουν, να χαρούν ή και να στεναχωρηθούν για την αγαπημένη τους ομάδα.

Η σειρά προβάλλεται στην πλατφόρμα του Netflix ήδη από τον Δεκέμβρη, με τα οκτώ επεισόδια της ενδεχομένως να σου φανούν και… λίγα, αφού δεν θα μπορείς να δεις μόνο ένα τη φορά!

Και ίσως μετά από αυτό να συμπαθήσεις και λίγο περισσότερο την Σάντερλαντ ως σύλλογο…

Σου μεταφέρεται έντονα.

Χρήστος Γραβιάς