Το πιο όμορφο δώρο γενεθλίων

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΡΙΟΣ ΜΑΝΤΖΟΣ 

Πέρασαν 26 χρόνια από τότε που γεννήθηκα. Σαν σήμερα, 25 Ιουνίου 1993 η μητέρα μου Νικολίτσα με έφερε στον μάταιο τούτο κόσμο, για πολύ καλή μου τύχη υγιή.

Τα γενέθλιά μου ήταν πάντα για μένα μία ημέρα χαράς έστω κι αν επί της ουσίας δεν λένε πολλά. Κάνοντας ένα flashback στα προηγούμενα γενέθλια, τουλάχιστον εκείνα που θυμάμαι, ομολογώ ότι αν έπρεπε να σας πω το ωραιότερο δώρο που έχω λάβει ποτέ, θα χρειαστεί να πάμε 15 χρόνια πίσω.

Στις 25 Ιουνίου 2004, βρισκόμασταν οικογενειακώς στο σπίτι του παππού μου στην Πάτρα. Στην οδό Φαβιέρου 14, στον 6ο όροφο, όπου και το... μισό ρίχτερ το καταλάβαινες στο έπακρο. Κι εκείνο το καλοκάιρι είχε πολλά... ρίχτερ. Όχι τόσο κυριολεκτικά, όσο μεταφορικά.

Η Εθνική μας Ομάδα είχε πάρει μία ιστορική πρόκριση στους "8" του Euro 2004. Οι διασταυρώσεις των ομίλων μας έριξαν πάνω στους κατόχους του τροπαίου Γάλλους, που ήταν και το σούπερ φαβορί για την κατάκτηση του Κυπέλλου και το 2004. Ζιντάν, Τρεζεγκέ, Ανρί και δεν συμμαζευόταν.

Το πρωί της 25ης Ιουνίου, σηκώθηκα και ο γεμάτος αγάπη πατέρας μου, αφού με αγκάλιασε και μου ευχήθηκε, με ρώτησε τι δώρο ήθελα να μου αγοράσει. Για πρώτη φορά στη ζωή μου δεν ζήτησα κάτι χειροπιαστό. Τον κοίταξα στα μάτια και του είπα "μπαμπά, θέλω, αν κερδίσουμε απόψε τη Γαλλία, να με βγάλεις στους δρόμους της Πάτρας να πανηγυρίσουμε".

Ο πατέρας μου, βέβαιος ότι δεν υπήρχε ουδεμία περίπτωση να προκριθούμε, δέχθηκε δίχως δεύτερη σκέψη τους όρους που έθεσα. Ανακουφισμένος εις διπλούν: και χρήματα δεν χάλασε και δεν θα κουραζόταν το βράδυ.

Έλα, όμως, που οι διεθνείς μας είχαν άλλη γνώμη. Η μαγική ντρίμπλα του Ζαγοράκη στον Λιζαραζού και η "κανονιά" του Χαριστέα, με ανέβασαν όρθιο πάνω στην καρέκλα της κουζίναw (μην το επιχειρήσετε) και το 0-1 διατηρήθηκε μέχρι το τέλος.

Ο πατέρας μου δεν είχε άλλη επιλογή. Πήρα την μπλε μου σφυρίχτρα, η μητέρα μου και ο αείμνηστος παππούς μου μπήκαν στο ασανσέρ και βγήκαμε όλοι μαζί στο κέντρο της πόλης που "κάηκε". Κάπου στο χάος εντόπισα και τον αδερφό μου Διονύση να φωνάζει το όνομα του Πατρινού Κώστα Κατσουράνη. Λίγο νωρίτερα είχα επικοινωνήσει τηλεφωνικά σε πανηγυρικό τόνο με τον έτερο αδερφό μου Δημήτρη, που βρισκόταν σε εξεταστική περίοδο στη Θεσσαλονίκη.

Το ομορφότερο δώρο γενεθλίων ήταν και θα είναι αυτό. Δεν γυρίζει πίσω και δεν επαναλαμβάνεται. Ήταν μία και μοναδική στιγμή. Ευχαριστώ τον πατέρα μου, Σωτήρη, γι' αυτό...

Εδώ και μερικές μόλις ημέρες, εκείνος ταξιδεύει σε άλλες πολιτείες. Θα σβήσω όμως κανονικά την τούρτα μου γιατί ξέρω ότι από εκεί ψηλά θα βρίσκεται στην παρέα μας.

Μάριος Μάντζος

E-mail: maramantzos20@gmail.com

Facebook: www.facebook.com/marmantzos

Twitter: www.twitter.com/marmantzos20