Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου: Είστε συντονισμένοι στο «Ευλογία FM»
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ Χ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ Αχ, ραδιόφωνο… «Καλημέρα, η ώρα είναι έξι και τέσσερα πρώτα λεπτά και είστε συντονισμένοι…» Κάπω...
http://www.thecolumnist.gr/2020/02/fm.html
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ Χ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ
Αχ, ραδιόφωνο… «Καλημέρα, η ώρα είναι έξι και τέσσερα πρώτα λεπτά και είστε συντονισμένοι…» Κάπως έτσι ξεκινούν τα σαββατοκύριακα. Όχι όλων, όχι όλα. Είναι συγκεκριμένα, λατρεμένα σαββατοκύριακα, που δίνεται η ευκαιρία, παρέχεται αυτό το μοναδικό προνόμιο να «έχεις αέρα». Όση ώρα σου δίνεται. Άλλες φορές είναι μισή ώρα, άλλες μπορεί παραπάνω, άλλες μόλις ένα λεπτό. Σε αυτές όμως τις στιγμές το συναίσθημα που σε κατακλύζει είναι μαγικό… Ξεκάθαρη ευλογία στα FM…
Όταν είσαι εσύ και το μικρόφωνο, νιώθεις πως μόνο οι δυο σας βρίσκεστε σε αυτόν τον κόσμο.
Όμως δεν είστε δύο. Είστε τρεις. Γιατί, χωρίς τον ηχολήπτη, θα ήσουν ένα τίποτα. Είστε περισσότεροι από τρεις.
Είστε παρέα με εκείνον τον παππού στον οποίο κρατήσατε συντροφιά ένα βράδυ Χριστουγέννων, όταν δεν είχε κοντά του οικογένεια ή φίλους και «γιόρταζε» την Άγια εκείνη ημέρα με μόνη παρουσία την φωνή σας και τις μουσικές επιλογές του «πληκτρά».
Είστε παρέα σε όλους αυτούς που στην παραμεθόριο «πιάνουν» μόνο έναν σταθμό για να μπορούν να ακούν ειδήσεις, λαλιές, συμβάντα στη γλώσσα τους, γιατί όλα τα υπόλοιπα είναι στις γλώσσες των γειτόνων είτε βόρεια, είτε ανατολικά…
Δίπλα, μαζί, εκεί –βάλτε τα όλα σε εισαγωγικά, αν όντως υπάρχει… απόσταση, γιατί για μένα είναι μηδενική- σε όλους αυτούς που μπορεί να απεχθάνονται την τηλεόραση και έχουν στραφεί στο πλέον παραδοσιακό “ζωντανό” μέσο ενημέρωσης και ψυχαγωγίας.
Σε όλους αυτούς που, ναι μεν το ίντερνετ προσφέρει γέλιο, πληροφορία, κλάμα, ό,τι μπορεί να φανταστεί καθένας, αλλά τελικά όταν επιλέξουν την συχνότητά τους νιώθουν πραγματικά οικεία. Νιώθουν ότι ακούν τα φιλαράκια τους, την δική τους παρέα, τους ανθρώπους τους.
Είναι περίεργο γιατί, όση ώρα γράφονται αυτές οι γραμμές, ο ρόλος «πηδάει» από αυτόν του… παραγωγού (θέλει… ώρες ακόμα για να αποκαλείται έτσι ο συγκεκριμένος) σε αυτόν του ακροατή. Και αυτό ίσως είναι το πιο δυσεπίλυτο δευτερεύον δίλημμα που θα καλούμουν να απαντήσω ποτέ.
«Αν είχες να επιλέξεις αν θα κάνεις μια τελευταία εκπομπή ή αν θα ακούσεις για τελευταία φορά την αγαπημένη σου εκπομπή, τι θα διάλεγες;»
Ειλικρινά, εύχομαι να μη χρειαστεί να απαντηθεί ποτέ.
Να μπορώ να απολαμβάνω κάθε 13η Φεβρουαρίου, την Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου, ως… θύτης και ως θύμα.
Γιώργος Χ. Αναγνώστου