Όχι, δεν έχασαν την μάχη

ΓΡΑΦΕΙ Η ΕΛΕΝΗ ΜΟΣΧΟΥ  Κάποιοι διαγνώστηκαν, άλλοι το κατάλαβαν τυχαία, μια ανακάλυψη, δυσάρεστη ή και σωτήρια στην τελευταία εξέταση με τον...



ΓΡΑΦΕΙ Η ΕΛΕΝΗ ΜΟΣΧΟΥ 

Κάποιοι διαγνώστηκαν, άλλοι το κατάλαβαν τυχαία, μια ανακάλυψη, δυσάρεστη ή και σωτήρια στην τελευταία εξέταση με τον γιατρό. Κάποιοι σώθηκαν γιατί πρόλαβαν, άλλοι όχι. Κάποιοι χειρουργήθηκαν, άλλοι αρκέστηκαν σε θεραπείες, άλλοι το αποδέχτηκαν και δεν έκαναν τίποτα. Κάποιοι έβαλαν περούκα, κάποιοι όχι. Κάποιοι έχασαν τα φρύδια τους και κάποιοι δεν χρειάστηκε να ξυριστούν ποτέ ξανά. 

Κάποιοι έγιναν καλά, μια τεράστια περιπέτεια που τελείωσε και πλέον ανήκει στο παρελθόν. Προχώρησαν την ζωή τους και η ανάμνηση ξυπνάει ίσως κάθε χρόνο στις προγραμματισμένες εξετάσεις, και ραντεβού αγωνίας. Μια μικρή γιορτή όταν όλα είναι καλά. Μια νίκη. Μια υπέροχη ζωή και εκείνοι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν όσα φέρει. 

Άλλοι το συνάντησαν ξανά στην διαδρομή. Κάτι συνέβη, ποιος ξέρει γιατί, αλλά σχεδόν πάντα είναι γνωστό το τι. Το αντιμετώπισαν. Μίλησαν στον γιατρό, έκαναν εξετάσεις κι άλλες. Περίμεναν. Κάποιοι πρόλαβαν να νοσηλευτούν και να κάνουν θεραπείες. Κάποιοι έμειναν μέσα, έμπαιναν και έβγαιναν μέχρι να τελειώσει ο κύκλος. Κάποιοι μπήκαν και δεν βγήκαν ξανά. 

Μέχρι να μπουν έμεναν σε ένα σπίτι, είχαν ανθρώπους δίπλα τους, είχαν παρέα. Δεν παραπονέθηκαν, έκρυβαν τον πόνο τους καλά με γενναιότητα και αξιοπρέπεια. Για να μην στεναχωρήσουν κανέναν, για να ξεγελάσουν και τον εαυτό τους τον ίδιο. Πόναγαν, γινόντουσαν αδύναμοι μέρα με την μέρα και τίποτα δεν μπορούσε να καθυστερήσει αυτό που θα συνέβαινε. 

Μπήκαν. Ξάπλωσαν σε ένα κρεβάτι και εκεί παραδόθηκαν. Άφησαν τον εαυτό τους να νιώσει κάθε πόνο, επέτρεψαν να είναι αδύναμοι, να χρειάζονται βοήθεια. Έπαψαν να ανησυχούν μήπως γίνουν η αιτία για την ανησυχία κάποιου δικού τους.

Όχι, δεν έχασαν την μάχη με τον καρκίνο όσοι έφυγαν. Είναι λίγο για αυτούς να τους αναφέρουμε με μια φράση συνδεδεμένη με την ήττα, όταν την ίδια στιγμή παρέδιδαν μαθήματα ζωής. 

Αντιμετώπισαν τον χαρακτηριστικό, όπως λέγεται, καρκινικό πόνο, αντιμετώπισαν τον πιο βαθύ ανθρώπινο φόβο, χειρίστηκαν με αξιοπρέπεια και σθένος και γενναιότητα την κατάστασή τους, χωρίς ποτέ να βγει από το στεγνό τους στόμα ένα ‘αχ’. Χωρίς να επιτρέψουν σε κανέναν να λυπηθεί για αυτούς, χωρίς ίχνος παραίτησης αλλά πραγματικής μάχης, πάλεψαν για την ζωή τους με κάθε υγιές κύτταρο του οργανισμού τους, να ανταπεξέλθουν. 

Είναι μικρή και λίγη και άσχημη αυτή η φράση, και δεν μπορεί να χαρακτηρίζει ανθρώπους σαν αυτούς. Είναι άδικη. 

Όχι, δεν έχασαν την μάχη. Απελευθερώθηκαν. Αυτό ταιριάζει καλύτερα σε τέτοιου είδους ΄μάχες΄. Περιλαμβάνει ηρωισμό η απελευθέρωση. 

Απελευθερώθηκαν από κρύα κρεβάτια, σωληνάκια, χημικά, ακτίνες, πυρετούς, εμετούς, απώλεια μαλλιών, αδυναμία. Απελευθερώθηκαν από τον πόνο που τους έκανε αδύναμους, από την αγωνία της πενταετίας, από την αγωνία μιας τυπικής επίσκεψης στον γιατρό. Από την μυρωδιά της αποστείρωσης. Από την προσδοκία της βελτίωσης, από το άγχος των αγαπημένων. Από περούκες, μαντήλια, αδιάκριτα βλέμματα οριακής λύπησης. Από ουλές, τομές, χειρουργεία. Από την επιβίωση. Από τις συνθήκες. Από εμένα. Από εσένα και από κάποιοι άλλοι που έβλεπαν με πόση προσμονή και ελπίδα έψαχναν σημάδια ίασης, που δεν είχαν να προσφέρουν. 

Έπαψαν να κρατάνε τον πόνο τους, έπαψαν να εξαντλούνται, να φοβούνται, να προσποιούνται, να κουράζονται. Απλώς, δυστυχώς για όσους έμειναν, αφέθηκαν σε εκείνο το αποστειρωμένο κρεβάτι, και ήσυχα, επέτρεψαν στον εαυτό τους να λυτρωθεί, και να ξεκουραστεί.. 

Οπότε όχι, όλοι αυτοί οι άνθρωποι που έφυγαν δεν έχασαν την μάχη. Αυτό ταιριάζει καλύτερα σε όσους έμειναν πίσω, έχασαν την μάχη με την ευτυχία τους που τους στέρησε δικό τους άνθρωπο. Έχασαν την μπάλα, έχασαν τα αυγά και τα καλάθια. 

Αυτοί που πάλεψαν για την ζωή τους όμως, την στιγμή που τα ζωτικά τους όργανα βρισκόντουσαν κυριολεκτικά σε πόλεμο, δεν έχασαν καμία μάχη. Είτε τα κατάφεραν και έζησαν, είτε απελευθερώθηκαν. Δεν ταιριάζει η ήττα σε τέτοιου είδους μαχητές και μαχήτριες. Το παράδειγμα της γενναιότητας και του θάρρους τους δεν πρέπει να λερώνεται με τέτοιου είδους μικρές εκφράσεις.

Απλή, σαφής, ξεκάθαρη ελευθερία.

Ελένη Μόσχου

Related

What's hot? 6608193325806524859

Δημοσίευση σχολίου

Έχετε άποψη; Μοιραστείτε τη μαζί μας.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Σχόλια με υβριστικό και προσβλητικό περιεχόμενο θα διαγράφονται.

emo-but-icon

Recent Posts Widget

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

ΑΡΘΡΟ ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΕΛΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

ΑΡΘΡΟ ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΕΛΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
"Ευρωπαϊκή Ένωση: Οι υπαρξιακές προκλήσεις, η γεωπολιτική σκακιέρα και το κρίσιμο σταυροδρόμι"

FACEBOOK

TWITTER

item