Ένα νέο κεφάλαιο ανοίγει...

 ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΡΙΟΣ ΜΑΝΤΖΟΣ 

Είχε μπροστά του ένα βαρύ φορτίο το οποίο έπρεπε να σηκώσει. Όφειλε να υπερασπιστεί όσο το δυνατόν καλύτερα το σερί επιτυχιών των τελευταίων ετών της Εθνικής Ομάδας, συνεχίζοντάς το. Ο Φερνάντο Σάντος, όχι απλά το συνέχισε, αλλά έκανε και το βήμα παραπάνω στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Μας χάρισε την πρόκριση στους "16", έχοντας δώσει στη χώρα μας και ένα εισιτήριο για τα προημιτελικά του Euro προ διετίας. Τον ευχαριστούμε για όλα και αξίζει ένα standing ovation.

Από τη στιγμή που ο Ουμάνια ευστόχησε στο τελευταίο πέναλτι για την Κόστα Ρίκα, ο Φερνάντο Σάντος δεν ήταν πια προπονητής της Εθνικής μας. Ένα νέο κεφάλαιο ανοίγει για τη "γαλανόλευκη", που βάζει πλέον πλώρη για τα τελικά του Euro 2016, με τον παγκοσμίου φήμης και καθόλα έμπειρο και ικανό τεχνικό από τη Ρώμη, τον Κλαούντιο Ρανιέρι.

Γενικότερα, αντιλαμβάνομαι ότι όλοι κρατούν μικρό καλάθι για τον εν λόγω προπονητή. Και πολύ καλά κάνουν, γιατί ποτέ δεν ξέρεις πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα. Εξάλλου, μιλάμε για εθνική ομάδα όπου η δεξαμενή παικτών είναι συγκεκριμένη και δη στην Ελλάδα περιορισμένη και δεν έχει καμία σχέση με τους συλλόγους, όπου μπορείς άνετα να scoutάρεις παίκτες και να τους αγοράσεις.

Αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ο άνθρωπος που θα βρεθεί σύντομα στον πάγκο της Εθνικής μας αποτελεί μία μεγάλη προσθήκη για τη χώρα μας. Πρόκειται για έναν μεγάλο σε αξία προπονητή, με πλουσιότατο βιογραφικό σε μεγάλες δυνάμεις του ποδοσφαίρου όπως η Γιουβέντους, η Τσέλσι και η Βαλένθια. Ένας κόουτς που κάνει πολλή δουλειά, αφήνει έργο και μένει για πάντα στις καρδιές των φιλάθλων.

Από την άλλη, βέβαια, το γεγονός ότι δεν υπάρχει ιστορικό σε κάποια εθνική ομάδα, σίγουρα αφήνει ένα ερωτηματικό. Καθώς, όπως προανέφερα, είναι άλλο πράγμα να βρίσκεις παίκτες και άλλο πράγμα απλά να διαλέγεις ποδοσφαιριστές από μία συγκεκριμένη λίστα.

Ο Ρανιέρι είναι ένας προπονητής που από τακτικής πλευράς ταιριάζει απόλυτα στη φιλοσοφία την οποία έχει υιοθετήσει η Εθνική από την εποχή Ρεχάγκελ. Πολύ μεγάλη, δηλαδή, προσοχή στα μετόπισθεν, και προσπάθεια να χτυπήσει στην αντεπίθεση. Αδιαφορεί παντελώς για τα στατιστικά και για την κατοχή μπάλας και ρίχνει το βάρος στην ουσία και προτιμάει το 1-0 ακόμη και με μία φάση, παρά να προσπαθήσει να παίξει ποδόσφαιρο κατοχής. Ειδικά για την Ελλάδα, που δεν το 'χει και πολύ με την κυκλοφορία, ταιριάζει γάντι.

Το ιστορικό του μαρτυρά ότι αρέσκεται πολύ στο 4-4-2 το οποίο παραλλάσσεται, ωστόσο στη Ρόμα τον είδαμε να εφαρμόζει ουκ ολίγες φορές και το 3-5-2, δίνοντας στα πλάγια μπακ άπλετο χώρο να κάνουν το παιχνίδι τους (ό,τι πρέπει για τον Χολέβα). Εκείνος όμως θα κρίνει τι είναι πιο σωστό για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα.

Απορίας άξιο βέβαια είναι και το πώς θα χειριστεί ο Ιταλός το θέμα των μεγάλων σε ηλικία παικτών της Ελλάδας. Όντας εντελώς νέος στα δεδομένα της χώρας μας, δεν τίθενται θέματα κολλήματος, αδυναμίας, κλίκας και άλλα τέτοια που κατά καιρούς έχουμε ακούσει για Ρεχάγκελ και Σάντος. Κώστας Κατσουράνης, Φάνης Γκέκας και Δημήτρης Σαλπιγγίδης είναι κατά βάση οι τρεις που απασχολούν και θα κριθούν από το μηδέν, όπως όλοι. Δεν θα είναι έκπληξη αν μείνουν και οι τρεις εκτός Εθνικής.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι ανοίγει πλέον ο δρόμος σε νέα παιδιά όπως ο Νίκος Καρέλης και ο Κώστας Φορτούνης, ίσως ήρθε η ώρα και του Κλάους Αθανασιάδη, ενώ δεδομένη θα πρέπει να θεωρείται και η επιστροφή του Δημήτρη Σιόβα. Και άλλα ονόματα φυσικά.

Ο Ρανιέρι έχει την ευκαιρία να καθιερωθεί στον πάγκο της Ελλάδας, εφόσον φυσικά το θέλει και ο ίδιος. Ο όμιλός μας για τα προκριματικά του Euro 2016, επιτρέψτε μου να πω ότι για μια ΣΟΒΑΡΗ Εθνική Ελλάδος, είναι γελοίος. Μπορούμε κάλλιστα να βγούμε πρώτοι και αήττητοι και ο Ρανιέρι να μπορέσει μέσα από αυτά τα παιχνίδια, χωρίς φυσικά να υποτιμά τους αντιπάλους, σε συνδυασμό και με τα φιλικά, να κάνει τις απαιτούμενες αλχημείες ούτως ώστε να κατασταλάξει για το ποιοι παίκτες θα στελεχώσουν τη νέα Εθνική και τι σύστημα του ταιριάζει.

Δόξα τω Θεώ, παιδιά υπάρχουν πολλά και οι περισσότεροι από τη μουντιαλική γενιά του 2014 θα συνεχίσουν και για το Euro της Γαλλίας. Υπάρχει το υλικό και πρέπει να πιστέψουμε σε αυτό. Θα έχουμε και έναν μεγάλο προπονητή. Τι άλλο θέλουμε; 

Ένα νέο κεφάλαιο ανοίγει και η Εθνική χρειάζεται ξανά και ξανά τη στήριξή μας...

Μάριος Μάντζος