Όσο η μπάλα γυρίζει, όλα γίνονται...

ΣΤΙΣ ΕΠΑΛΞΕΙΣ

 ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΡΑΒΙΑΣ 

Μέρα πρεμιέρας η σημερινή, λοιπόν, για το "σεντόνι" του Τσάμπιονς Λιγκ, με τον "μόνιμο" εκπρόσωπό μας στη διοργάνωση, Ολυμπιακό, να ξεκινάει το ευρωπαϊκό του ταξίδι για φέτος κόντρα στην Ατλέτικο Μαδρίτης (φιναλίστ μάλιστα της περσινής σεζόν). Η πρωταθλήτρια Ισπανίας έρχεται με φόρα στο Φάληρο, μετά και από το σαββατιάτικο διπλό στο "Μπερναμπέου" κόντρα στη Ρεάλ, δίνοντας έναν τόνο... υπέρβασης για το έργο που θα έχουν να επιτελέσουν οι "ερυθρόλευκοι" σήμερα... 

... Ωστόσο, δεν περιμέναμε το 1-2 μέσα στην έδρα της Ρεάλ για να καταλάβουμε ότι η Ατλέτικο είναι μια ομάδα με όμικρον κεφαλαίο. Η πορεία που διαγράφει τα τελευταία 3-4 χρόνια, μετά την άφιξη του Σιμεόνε, έχει βήματα σταθερά αλλά καίρια: από το Γιουρόπα του 2012 και το Κύπελλο το 2013, στο περσινό πρωτάθλημα (για πρώτη φορά μετά το '96) και τον χαμένο τελικό Τσάμπιονς Λιγκ της Λισσαβώνας. Μεγαλύτερη κατάκτηση του Αργεντίνου κόουτς είναι η "ατσάλωση" της (επίσης ερυθρόλευκης) φανέλας στο πώς να τα βάζει με τους κατά τι μεγαλύτερους αντιπάλους.

Αυτό δεν κάνει βέβαια "τελειωμένο" τον Ολυμπιακό: αν ήταν έτσι, δεν θα 'πρέπε καν να κατέβει να αγωνιστεί! Φαβορί δε οι Ισπανοί, αλλά όσο γυρνάει η μπάλα όλα γίνονται, ιδίως σε ένα "Καραϊσκάκης" που είναι "φωτιά" για κάθε αντίπαλο.

Τα καλά της Ατλέτικο λίγο-πολύ είναι όλα γνωστά: συμπαγές κέντρο, γρήγορες μεταβιβάσεις, εκνευριστικά αποτελεσματικό τρανζίσιον στην κόντρα επίθεση. Βαρόμετρο όμως σήμερα, ίσως είναι οι στημένες φάσεις. Γκοντίν, Τιάγκο, Γκαρθία ειδικά μπορούν να την κάνουν τη ζημιά στην (ανομοιογενή ακόμα είναι η αλήθεια) "ερυθρόλευκη" άμυνα, όπως έγινε πχ και πέρυσι με την Παρί (όπου τα 3 από τα 4 γκολ ήρθαν με κεφαλιές των Μότα και Μαρκίνιος). Φυσικά, έχει και αδυναμίες: ο Μάντζουκιτς είναι πιο "λάιτ" έκδοση του απερχόμενου Ντιέγκο Κόστα, ο οποίος τράβαγε 3-4 αμυντικούς και έτρωγε και "ξύλο", τα μπακ της (ιδίως ο Σικέιρα και ο Ανσάλντι) μπορούν να ταλαιπωρηθούν από γρήγορους αντιπάλους (τύπου Μαζουάκου), ενώ ο κίπερ Μόγια σε καμία περίπτωση δεν έχει τα ρεφλέξ και τη σταθερότητα του προκατόχου του, Κουρτουά.

Η πρεμιέρα κρύβει εκπλήξεις πάντα, ωστόσο όταν ως Ολυμπιακός έχεις χάσει και τις τρεις τελευταίες, πρέπει να μπεις υποψιασμένος και -κυρίως- υπομονετικός, καθώς η Ατλέτικο θα περιμένει να χτυπήσει στο "αγαπημένο" της ανοιχτό γήπεδο. Ένα θετικό αποτέλεσμα στην αρχή ενός ομίλου σου δίνει ψυχολογική ώθηση για τη συνέχεια, μια ήττα σε κάνει να κυνηγάς τους άλλους από την αρχή ή -ακόμα χειρότερη- αποδεικνύεται στο τέλος καταδικαστική, όπως με τη Μαρσέιγ το '11 και τη Σάλκε το '12.

Χρήστος Γραβιάς