Οι τρεις προτεραιότητες της ΝΔ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

 ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΕΛΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Τους τελευταίους τρεις, περίπου, μήνες ο λόγος, τα έργα και οι πράξεις του ΣΥΡΙΖΑ κυριαρχούν στην πολιτική συζήτηση, την κοινή γνώμη και τη δημόσια σφαίρα γενικότερα. Αυτό είναι αναμενόμενο καθώς προεκλογικά η προοπτική διακυβέρνησης της χώρας για πρώτη φορά από αριστερό κόμμα και μάλιστα σε μία πολύ κρίσιμη περίοδο, κέντριζε το εγχώριο και διεθνές ενδιαφέρον ενώ μετεκλογικά η διαχείριση της διαπραγμάτευσης με τους εταίρους αποτελεί, επίσης, ένα κεφαλαιώδες ζήτημα για την πορεία του κράτους και της κοινωνίας.

Παρ' όλα αυτά, οι πρόσφατες εκλογές εκτός από κυβέρνηση έβγαλαν και αντιπολίτευση. Ο ρόλος της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι χρήσιμος και κρίσιμος στην κοινοβουλευτική δημοκρατία καθώς αποτελεί ένα είδος θεσμικού και ουσιαστικού αντίβαρου στην κυβέρνηση, ελέγχοντάς την. Η ΝΔ, η οποία συνετρίβη στις 25 Ιανουαρίου, βρίσκεται προφανώς σε φάση αναμονής σε κάθε επίπεδο. Οι όποιες κινήσεις γίνουν δε θα έχουν, ως επί το πλείστον, άμεσο αποτέλεσμα δεδομένης της πολιτικής κυριαρχίας του ΣΥΡΙΖΑ στο εκλογικό σώμα και την ελληνική κοινωνία γενικότερα, όμως υπάρχουν τρεις βασικές προτεραιότητες που δεν μπορεί να αγνοήσει το κόμμα του Αντώνη Σαμαρά.

Η πρώτη προτεραιότητα αφορά στην εσωκομματική δημοκρατική λειτουργία. Η εκλογή Σαμαρά στην ηγεσία του κόμματος το 2009 άνοιξε το δρόμο προς μία τάση υποβάθμισης της λειτουργίας των κομματικών οργάνων, μία τάση που έγινε ακόμη πιο έντονη όταν ο πρόεδρος της ΝΔ εξελέγη πρωθυπουργός το 2012. Βέβαια μία τέτοια πρακτική δεν πρέπει να ξενίζει κανέναν καθώς το αρχηγικό και πρωθυπουργοκεντρικό κομματικό και πολιτικό σύστημα της Ελλάδας αποτελεί τη βάση του πολιτεύματος, γενικότερα. Από αυτήν όμως την εκκίνηση μέχρι το σημείο της πλήρους απενεργοποίησης της εσωκομματικής δημοκρατίας και της υποκατάστασής της από την "αυλή Σαμαρά", υπάρχει μεγάλη απόσταση, η οποία δημιούργησε και συνεχίζει να δημιουργεί στον αρχηγό της ΝΔ την ψευδαίσθηση ότι "δεν μας φτύνουν αλλά βρέχει" ως προς τις ανάγκες της κοινωνίας. Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα από την αλαζονεία με την οποία αντιμετώπισε ο πρώην πρωθυπουργός την νίκη του ΣΥΡΙΖΑ με την δήλωσή του στο Ζάππειο το βράδυ των εκλογών. Η οδυνηρή αυτή ήττα οφείλεται εν πολλοίς και στην εδραίωση ενός κλειστού και μυωπικού κυκλώματος εξουσίας, όπου οι όποιες αντίθετες φωνές εντός της παράταξης παραγκωνίστηκαν ή δαιμονοποιήθηκαν απροκάλυπτα. Υπό αυτό το πρίσμα, η αναμονή της διαδικασίας της διαπραγμάτευσης είναι λογικό να καθυστερήσει χρονικά τις όποιες εξελίξεις στο εσωκομματικό πεδίο αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι το ηγετικό επιτελείο του κόμματος επιζητεί ειλικρινά μια αλλαγή πορείας ως προς την, μέχρι τώρα, πρακτική.

Η δεύτερη πρόκληση που έχει να αντιμετωπίσει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι το ζήτημα του ιδεολογικού στίγματος. Στην ΝΔ συνυπάρχουν εδώ και χρόνια, άλλες φορές αρμονικά και άλλες όχι, τρεις τάσεις: η καραμανλική, η φιλελεύθερη και η λαϊκή Δεξιά. Ο Αντώνης Σαμαράς από το βράδυ κιόλας της εκλογής του στην ηγεσία του κόμματος τον Νοέμβριο του 2009 κατέστησε σαφές ότι προτιμά την τρίτη πτέρυγα. Αυτό έγινε και στην πράξη κατανοητό κατά τη διετία 2012-2015, από τη βαθιά συντηρητική και λαϊκιστική διακυβέρνηση της ΝΔ. Η άρνηση διαλόγου με σημαντικά τμήματα της κοινωνίας που άλλοτε αποτελούσαν της ραχοκοκαλιά της ΝΔ, η εξάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, η ανελέητη φοροεπιδρομή που ερχόταν σε αντίθεση με τις διακηρύξεις στο Ζάππειο, η απροθυμία στο ζήτημα της ιθαγένειας και η απέχθεια έναντι περαιτέρω μεταρρυθμίσεων στη δομή του κράτους, είναι ενδεικτικά.

Πολιτικά, λοιπόν, είναι προφανές ότι το κόμμα επιβάλλεται να ανοιχτεί και πάλι στην κοινωνία εγκαταλείποντας τις εμμονές και τις ακροδεξιές υστερίες, με αποκορύφωμα την τραγική προεκλογική εκστρατεία τρόμου και κατασυκοφάντησης, που δεν αρμόζει σε ένα ανοιχτό και κοινωνικά φιλελεύθερο αστικό κόμμα. Η χώρα έχει ανάγκη από μία σοβαρή, ξεκάθαρη και υπεύθυνη αξιωματική αντιπολίτευση η οποία θα προτείνει αλλά και θα εργάζεται προς όφελος της μεσαίας τάξης και της κοινωνίας ως συνόλου. Μία παράταξη η οποία θα προάγει την υγιή επιχειρηματικότητα σε μία ανοιχτή αγορά και κοινωνία και δε θα είναι υπερασπιστής ενός συστήματος επιχειρηματικών συμφερόντων στο όνομα των αποκρατικοποιήσεων. Η φιλοευρωπαϊκή παράδοση της ΝΔ είναι πολύ βαριά για να αφεθεί άθυρμα στα χέρια μιας φοβικής και ακραία συντηρητικής ομάδας η οποία αντιλαμβάνεται την πολιτική με μεσσιανικούς όρους αρνούμενη να αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο απώλειας της εξουσίας με κορυφαίο παράδειγμα την απαράδεκτη κίνηση του Αντώνη Σαμαρά να μην παραδώσει στον νεοεκλεγέντα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.

Βέβαια αυτή η επαναπροσέγγιση του κέντρου εμπεριέχει και σοβαρούς εκλογικούς κινδύνους, όπως έχει δείξει και η εμπειρία στην υπόλοιπη Ευρώπη όπου τα αστικά φιλοευρωπαϊκά κόμματα κινδυνεύουν τόσο από τον αριστερό όσο και από το δεξιό λαϊκισμό. Γι' αυτό ακριβώς απαιτείται μία νέα πολιτική πρόταση η οποία θα εμπεριέχει απαντήσεις τόσο στα προβλήματα του μεταναστευτικού και της εγκληματικότητας όσο και στα ζητήματα της κοινωνικής πολιτικής. Εκεί είναι το μεγάλο διακύβευμα κι εκεί θα φανούν και τα πολιτικά αντανακλαστικά της ΝΔ. Σε κάθε περίπτωση πάντως, ο δεξιός αλλά και ο αριστερός λαϊκισμός στον οποίο υπέκυψε το κόμμα δεν απέφερε σοβαρό εκλογικό όφελος. Οι ρητορείες περί "σκισίματος του μνημονίου" όπως και η απάνθρωπη πραγματικότητα της Αμυγδαλέζας στα πλαίσια της άτεγκτης μεταναστευτικής πολιτικής, δεν εμπόδισαν ούτε το ΣΥΡΙΖΑ ούτε τη Χρυσή Αυγή αντίστοιχα, εκλογικά. Κι αυτό γιατί οι πολίτες μεταξύ πρωτότυπου και αντίγραφου, προτιμούν, σχεδόν πάντα, το πρώτο.

Η τρίτη και πολύ σημαντική παράμετρος που αφορά στην πολιτική της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι η προγραμματική και όχι η τυφλή αντιπαράθεση με την κυβέρνηση. Αυτό συνεπάγεται να στηρίξει την κυβέρνηση σε οτιδήποτε θετικό μπορεί να αποφέρει η διαπραγμάτευση με τους δανειστές αλλά και να υπερψηφίσει στη Βουλή οποιοδήποτε νομοσχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ αποβλέπει στην μεταρρύθμιση του κράτους, την πάταξη της διαφθοράς και την ενίσχυση των αδύναμων κοινωνικά στρωμάτων.

Μέχρι τώρα, όμως, δεν φαίνεται στον ορίζοντα μία τέτοια ειλικρινής διάθεση. Η προσυπογραφή εκ μέρους του Αντώνη Σαμαρά της ανακοίνωσης του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, που απέκλειε ξεκάθαρα οποιαδήποτε προσπάθεια διαπραγμάτευσης μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των εταίρων της, προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις ακόμη κι εντός της ΝΔ. Το ίδιο επικίνδυνη είναι και η διαρκής υπενθύμιση εκ μέρους των εκπροσώπων της παράταξης, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε "κωλοτούμπα" ως προς τις προεκλογικές εξαγγελίες του, με προφανή σκοπό να εκτεθεί ο Αλέξης Τσίπρας τόσο έναντι του εκλογικού σώματος όσο, κυρίως, έναντι της Αριστερής Πλατφόρμας.

Κάτι τέτοιο θα μπορούσε δυνητικά να οδηγήσει σε αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης με οδυνηρά αποτελέσματα, καθώς ούτε η χώρα, ούτε η οικονομία αλλά ούτε και η κοινωνία αντέχουν άλλες εκλογές. Ενδεχόμενη κατάρρευση της κυβέρνησης θα σημάνει και κατάρρευση της χώρας. "Για την Ελλάδα μιλάμε", είχε πει ο Αντώνης Σαμαράς τον βράδυ των εκλογών κι αυτό δεν πρέπει να το ξεχνούν εκεί στη Συγγρού...

Γιάννης Στέλιος Παπαδόπουλος
Email: jskpapadopoulos@gmail.com

 Facebook

 Twitter