Ήταν καλύτερος στο σημείο που έπρεπε...
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΡΙΟΣ ΜΑΝΤΖΟΣ Εάν κάποιος που παρακολούθησε τον πρώτο αγώνα στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης", έβλεπε χθες τον επαν...
http://www.thecolumnist.gr/2015/03/blog-post_12.html
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΡΙΟΣ ΜΑΝΤΖΟΣ
Εάν κάποιος που παρακολούθησε τον πρώτο αγώνα στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης", έβλεπε χθες τον επαναληπτικό του Ολυμπιακού Σταδίου, το βέβαιο είναι ότι δεν θα μπορούσε να πειστεί ότι με τη συνολική του εικόνα και στα δύο παιχνίδια ο Ολυμπιακός θα κατάφερνε να πάρει το εισιτήριο για τα ημιτελικά. Στο πλαίσιο της γενικότερης μετριότητας στην οποία κινούνται το τελευταίο διάστημα, οι "ερυθρόλευκοι" πραγματοποίησαν άλλη μία κατά γενική ομολογία κακή εμφάνιση χθες βράδυ στην Καλογρέζα και για πολλούς η πρόκριση ήρθε κόντρα στη ροή των πραγμάτων.
Το ποδόσφαιρο όμως είναι ένα άθλημα στο οποίο νικητής δεν είναι πάντοτε ο καλύτερος. Δεν κερδίζει πάντα η ομάδα που θα παίξει την καλύτερη μπάλα ή που θα κάνει τις περισσότερες ευκαιρίες. Αλλά ένας ποδοσφαιρικός αγώνας, κυρίως όταν μιλάμε για διπλές αναμετρήσεις νοκ-άουτ, κρίνονται σε ορισμένα κομβικά χρονικά σημεία, στα οποία αρκεί να κάνεις το ελάχιστο δυνατό.
Ο Ολυμπιακός για 165 λεπτά (τα 90 στο Φάληρο και τα πρώτα 75 στο ΟΑΚΑ) δεν βλεπόταν. Οι ίδιοι οι φίλοι της ομάδας δεν άντεχαν αυτήν την εικόνα. Χθες, αν κάποιος έβλεπε τα πρώτα 75 λεπτά χωρίς να γνωρίζει το σκορ του πρώτου αγώνα, δεν θα μπορούσε με τίποτα να καταλάβει ή να μαντέψει ότι οι Πειραιώτες ψάχνουν γκολ. Ότι πρέπει να σκοράρουν αλλιώς μένουν έξω. Ούτε καν τα στοιχειώδη δεν έκαναν από τη μέση και μπροστά.
Η ΑΕΚ πήγε το παιχνίδι εκεί που ήθελε. Σε έναν αργό, ανιαρό τέμπο, με σκοπό να ροκανίσει το χρόνο, αν μπορέσει να πετάξει κι ένα γκολ (βλ. τετ-α-τετ Μάνταλου) και να πάρει εν τέλει την πρόκριση. Το πέτυχε για 75 λεπτά. Από εκείνο το σημείο και μετά όμως όλα άλλαξαν. Η Ένωση κλείστηκε πίσω, πράγμα εγκληματικό όταν το ματς είναι στην ισοπαλία και ένα γκολ μπορεί να σε "κάψει", και έδωσε την ευκαιρία στον Ολυμπιακό να πάρει τα ηνία της αναμέτρησης.
Σε σύνολο 180 λεπτών, ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος της ΑΕΚ μόλις για 15 λεπτά. Κι όμως, αυτά τα 15 λεπτά ήταν και τα πιο κρίσιμα. Κάθε επίθεση "μύρισε" γκολ, προειδοποίησε με το δοκάρι του Ντοσεβί και με την ΑΕΚ κλεισμένη στα καρέ της, το "χρυσό" τέρμα έμοιαζε θέμα χρόνου.
Για τον Ολυμπιακό, η πρόκριση αυτή σήμανε και το τέλος ενός κακού σερί στα μεγάλα παιχνίδια που είχε το τελευταίο διάστημα (δεν είχε νικήσει ούτε Ντνίπρο, ούτε Παναθηναϊκό, ούτε ΑΕΚ, ούτε ΠΑΟΚ) και έχει πια την τέλεια ευκαιρία να προσθέσει άλλο ένα τρόπαιο στο πλούσιο παλμαρέ του. Γεγονός που ουσιαστικά θα χαρίσει μία δόση επιτυχίας σε μία μέτρια κατά τα άλλα σεζόν για το σύλλογο.
Από την άλλη, η πρόκριση ήταν ζωτικής σημασίας για την ΑΕΚ. Επρόκειτο για ένα ματς-σταθμό στη σύγχρονη ιστορία της και η ήττα, και δη με τον τρόπο που ήρθε μπροστά και σε 65.000 φίλους της ομάδας, αποτελεί πλήγμα στην καρδιά των ποδοσφαιριστών της. Εκείνοι ωστόσο πρέπει να σηκώσουν το κεφάλι, διότι οι διπλές αναμετρήσεις με τον Ολυμπιακό, ανεξαρτήτως έκβασης, τους χάρισαν πολύτιμα εφόδια τόσο για το μέλλον των ίδιων, όσο και για το μέλλον του συλλόγου. Εξάλλου τον χαρακτήρα μιας ομάδας τον πλάθουν και τον ενισχύουν και οι αποτυχίες. Όχι μόνο οι επιτυχίες.
Μάριος Μάντζος