Επιστρέφει εκεί που ανήκει

 ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΡΑΒΙΑΣ 

Την αντιμετώπισε ξανά σε ημιτελικό μετά από 12 χρόνια, όσα δηλαδή είχαν περάσει χωρίς να ξαναβρεθεί εκεί. Τότε, το 2003, με Ντελ Πιέρρο, Τρεζεγκέ, Νέντβεντ, τώρα με Πίρλο, Τέβεζ, Μοράτα. Και στις δύο περιπτώσεις, χαμένη η Ρεάλ Μαδρίτης, ιδίως τώρα, ούσα το φαβορί και προσπαθώντας να υπερασπιστεί το περσινό "decima" (10o). Η παρουσία της Γιουβέντους στον τελικό της 6ης Ιουνίου, μετά από δύο τρομερούς ημιτελικούς, σηματοδοτεί το τέλος μιας δύσκολης γι' αυτήν εποχής, και παράλληλα την αρχή της επιστροφής στην ελίτ της Ευρώπης μετά από αρκετά χρόνια...

Κύριος παράγοντας για την "κατρακύλα" της αποτέλεσε φυσικά το σκάνδαλο "Calciopolis" που επηρέασε συθέμελα το ποδοσφαιρικό κομμάτι της Ιταλίας το 2006. Ο υποβιβασμός στη Serie B, η φυγή μεγάλων ονομάτων (όπως ο Ιμπραΐμοβιτς και ο Βϊειρά) και ασφαλώς η αφαίρεση των τίτλων του 2005 και 2006 -που κατέληξαν στην Ίντερ- είναι ένα "μαύρο" κεφάλαιο στην ιστορία της "Veccia Signora". Κεφάλαιο το οποίο δεν είχε καν κλείσει μέχρι και την περασμένη Τετάρτη, όπου η Γιούβε "φώναξε", μες το "Μπερναμπέου" πως ευρωπαϊκά επανέρχεται δυναμικά.

Δεν πέρασε και λίγα βέβαια τα τελευταία χρόνια (εξ' ου και το "επανέρχεται" και όχι "επανήλθε" γιατί έχει... ψωμί ακόμα): και στο Europa League βρέθηκε μετά από κακές σεζόν στο Campionato -6η το 2010, 7η το 2011- αλλά και αποκλεισμός σε ομίλους Champions League νωρίς-νωρίς, όταν έχανε με 1-4 από την Μπάγερν το 2009 ή από τη Γαλατά πέρσι την τελευταία αγωνιστική. Ακόμα και φέτος, το υπάρχον υλικό "δεν έφτανε για ευρωπαϊκή υπέρβαση", βάσει των όσων έλεγε ο Αντόνιο Κόντε το καλοκαίρι, αφήνοντας το Τορίνο έχοντας σηκώσει τρία σερί πρωταθλήματα! Αυτός μάλιστα λένε πως ήταν και ο λόγος της αποχώρησής του, το ότι υποτίμησε τόσο το υλικό που είχε στα χέρια του...

Με τον Μαξιμιλιάνο Αλέγκρι στον πάγκο, υπήρξε μεγάλη αμφισβήτηση αρχικά, αφού η "Μεγάλη Κυρία" δεν έπειθε αγωνιστικά στο πρωτάθλημα, ενώ "παιζόταν" ακόμα με τον Ολυμπιακό η πρόκριση στα νοκ-άουτ. Εν καιρώ όμως, αφήνοντας ως έχει το 3-5-2, με τακτικό rotation και απελευθερώνοντας τους Πογκμπά και Τέβεζ στο επιθετικό μέρος, τα αποτελέσματα -και η ψυχολογική ανάσταση- ήρθαν. Πέραν των δυσκολιών που είχε στη Μίλαν, ο "Μαξ" ανέκαθεν ήταν καλός coach-ψυχολόγος, και στο Τορίνο βοήθησε παίκτες όπως ο καθοριστικός στο τελευταίο ματς Μοράτα, να βρουν το ρόλο τους στην ομάδα. Έτσι, στηριζόμενη στην καλή αμυντική λειτουργία, σαν "κλασσική" Γιουβέντους από τα παλιά, ακολούθησαν και οι προκρίσεις: εάν η Ντόρτμουντ και η Μονακό (μέχρι τους 8) δεν είναι τόσο αντιπροσωπευτικά δείγματα δυναμικής στο Champions League, σίγουρα η Ρεάλ ήταν, την ώρα που στη Γιουβέντους δεν έδιναν και πάνω από 25-30% πιθανότητα για πρόκριση.

Ο τελικός του Βερολίνου με την Μπαρτσελόνα σηματοδοτεί, μετά και την κατάκτηση του πρωταθλήματος αλλά και τον αποψινό τελικό του Κυπέλλου, το μεγάλο comeback των Γιουβεντίνων. Παράλληλα είναι η πρώτη μεγάλη ευκαιρία τους μετά τον χαμένο τελικό του 2003 στο Μάντσεστερ κόντρα στη Μίλαν. Συνδετικός κρίκος του τότε και του τώρα; Ο μεγάλος Τζιανλουίτζι Μπουφόν...

Χρήστος Γραβιάς