Οι εποχές Jagger και Bono τελειώσανε, κύριοι...

 ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΡΙΟΣ ΜΑΝΤΖΟΣ 

"Αναρωτιέμαι γιατί περιμέναμε τόσο πολύ να παίξουμε στην Ελλάδα", αποκρίθηκε στο κοινό που είχε κατακλύσει το λιμάνι της Θεσσαλονίκης ο frontman των U2, Μπόνο. 26 Σεπτεμβρίου ήταν, σαν σήμερα, το 1997, όταν το κορυφαίο ιρλανδικό συγκρότημα εμφανίστηκε για παρθενική φορά επί σκηνής σε ελληνικό έδαφος.

Οι U2 έπαιξαν ξανά στη χώρα μας, 13 χρόνια αργότερα, στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας σημειώνοντας ρεκόρ προσέλευσης σε συναυλία ξένης μπάντας στην Ελλάδα με 83.000 περίπου θεατές. Η συναυλία αυτή της 3ης Σεπτεμβρίου του 2010 έμελλε να είναι και μία από τις τελευταίες μεγάλου, εμπορικού ονόματος στη χώρα μας. Ακολούθησαν ορισμένες όπως του Roger Waters, του John Bon Jovi και των Red Hot Chilli Peppers, που πολύ απλά έκλεισαν μια εποχή που για την Ελλάδα πολύ δύσκολα θα ξανάρθει.

"Μα γιατί δεν έρχονται οι Rolling Stones; μας το χρωστάνε από το '06", "μα πότε επιτέλους θα δεήσει να έρθει ο Bruce;"... Τέτοιου είδους ερωτήματα αποτελούν ουσιαστικά κομμάτι της πιο μεγάλης απορίας του ελληνικού κοινού που βλέπει ιστορικούς καλλιτέχνες με τεράστιο όνομα να περιοδεύουν σε ολόκληρη την Ευρώπη, αφήνοντας... λες και το κάνουν επίτηδες, την Ελλάδα απ' έξω.

Είναι προφανές ότι η... κακή αυτή συνήθεια μόνο τυχαία δεν είναι. Η χώρα μαστίζεται τα τελευταία χρόνια από τη μεγάλη οικονομική κρίση, που έχει διεισδύσει σαν ιός σε όλους τους τομείς, τη στιγμή που ο φορολογικός συντελεστής διαφοροποιείται κάθε λίγο και λιγάκι, κάτι που καθιστά απαγορευτική την όποια μεγάλη επένδυση θέλει κάποιος να κάνει στην Ελλάδα.

Η διοργάνωση μίας συναυλίας επιπέδου Stones αποτελεί ουσιαστικά μία τέτοιου βεληνεκούς επένδυση, με πολλά προαπαιτούμενα για τα οποία κανείς επενδυτής δεν μπορεί να είναι βέβαιος. Το εισιτήριο για τη συναυλία των U2 το 1997 στην τότε πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης, Θεσσαλονίκη, ήταν σε... εξευτελιστική τιμή αν αναλογιστεί κανείς το μέγεθος της μπάντας και το κόστος της σκηνικής παρουσίας της (φαντασμαγορικό show, τεράστια γιγαντοοθόνη και πάμπολλα εφέ). Συγκεκριμένα, η διοργάνωση της συναυλίας κόστισε περί τα 650 εκατ. δραχμές και ο κάθε θεατής πλήρωσε 4.000 δραχμές ήτοι 11 ευρώ!!! 11 ευρώ για να δεις τους U2, τιμή μικρότερη και από την είσοδο σε νυχτερινά κέντρα της παραλιακής.

Μιλάμε όμως και για μία εντελώς διαφορετική εποχή. Μια εποχή στην οποία με ένα εισιτήριο της τάξης των 20-40 ευρώ μπορούσες να βγάλεις τα έξοδα του live ενός μεγάλου και εμπορικού ονόματος, λαμβάνοντας φυσικά και σημαντικά κέρδη από τους ουκ ολίγους χορηγούς που θα έβρισκες.

Σήμερα, όμως, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Παρακαλάς πλέον εσύ να βρεις χορηγούς διότι μόνο έτσι μπορείς τουλάχιστον να βγάλεις τα λειτουργικά έξοδα ενός live show. Όσο για τα κέρδη; Ελάχιστα και αυτά ΑΝ υπάρχουν. Πώς μπορεί λοιπόν ένας διοργανωτής να αναλάβει μία συναυλία των Rolling Stones στην Ελλάδα; Πώς μπορεί ένας λογικός άνθρωπος και επενδυτής να ρισκάρει εκατομμύρια ευρώ για να διεκδικήσει μονάχα μερικά χιλιάρικα, χωρίς μάλιστα να είναι βέβαιος αν θα τα πάρει; Κανείς δεν δουλεύει για την ψυχή της μάνας του και κανείς δεν θα χαριστεί στον απλό θεατή για να του κάνει τη χάρη να του φέρει την αγαπημένη του μπάντα στην Ελλάδα.

Οι διοργανωτές πλέον έχουν εγκαταλείψει αυτού του είδους τα ονόματα, έχοντας στραφεί πλέον σε λιγότερο εμπορικές μπάντες, οι οποίες τουλάχιστον όμως είναι πολύ ποιοτικές (αρκετές από αυτές) και μπορούν να σημειώσουν ένα επιτυχημένο live έστω σε ένα κλειστό γήπεδο. Οι δύο επερχόμενες συναυλίες των Editors σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Μία εξαιρετική μπάντα, από τις πιο ποιοτικές των τελευταίων ετών, που έχει κερδίσει μία θέση στην καρδιά των (ελάχιστων) Ελλήνων που λατρεύουν την πραγματικά καλή μουσική, όχι όμως από τις πιο εμπορικές στον κόσμο.

Αν οι Editors βρίσκονταν τώρα στο εμπορικό επίπεδο των U2, δεν υπήρχε περίπτωση ούτε στο σινεμά να τους δούμε...

Οι εποχές των μεγάλων live shows έχουν παρέλθει για την Ελλάδα. Αυτό σαφώς δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να υπάρξουν μερικά "πυροτεχνήματα" στο μέλλον, ωστόσο η χώρα μας έχει πάψει πλέον -και πολύ λογικά- να αποτελεί προορισμό για κορυφαία ονόματα της μουσικής. Επομένως, δεν υπάρχει κανείς λόγος να βρίζουμε τους Stones ή να καταριόμαστε τον Bruce επειδή έχουμε συνηθίσει να ξεψαχνίζουμε τις tour dates τους χωρίς να βλέπουμε πουθενά να αναγράφεται ένα ρημάδι "Athens, Greece".

Μάριος Μάντζος