Παίζει, πλέον, σε κάθε ματς το κεφάλι του!

 ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΡΑΒΙΑΣ 

Ο Ζοσέ Μουρίνιο, μόλις πέντε μήνες μετά το πιο εύκολο πρωτάθλημά του στην Αγγλία, μοιάζει να πελαγοδρομεί. Εκτός της κάκιστης εικόνας της Τσέλσι, αλλά και των όποιων ατυχιών τη συνοδεύουν, δείχνει και ο ίδιος να μην μπορεί να διαχειριστεί την πίεση που του μεταφέρουν τα αγγλικά ΜΜΕ. Το έδειξε άλλωστε στην πρόσφατη ήττα (2-1) με τη Γουέστ Χαμ, με τις υπερβολικές του αντιδράσεις όταν στο πρώτο ημίχρονο ο διαιτητής υπέδειξε -ίσως και λανθασμένα- τον Σεσκ Φάμπρεγκας σε θέση οφσάιντ, όπως και αργότερα που προσπάθησε εις μάτην να μπει στα αποδυτήρια των διαιτητών.

Η φετινή Τσέλσι είναι πράγματι ένα φαινόμενο που χρήζει ανάλυσης. Από το περσινό πρωτάθλημα, όπου έφτασε το ρεκόρ του να είναι πρώτη απ' την αρχή μέχρι και το τέλος της 38ης αγωνιστικής, στους 11 βαθμούς σε 10 ματς λίγο πριν μπει ο Νοέμβρης. Καθώς απέχει μόλις 5 βαθμούς από τη ζώνη του υποβιβασμού, μιλάμε ουσιαστικά για το χειρότερο ξεκίνημα ομάδας ως πρωταθλήτριας Αγγλίας, μετά από αυτό της Λιντς το 1974! Πολλοί αποδίδουν την εν λόγω κατάσταση των "Μπλε'" στο όλο θέμα που δημιουργήθηκε με την Εύα Καρνέιρο το καλοκαίρι, άλλοι πάλι κάνουν λόγο για ένα ρόστερ που δεν ενισχύθηκε περαιτέρω, ώστε να διατηρήσει και τα σκήπτρα στην Πρέμιερ και παράλληλα να "χτυπήσει" το Τσάμπιονς Λιγκ.

Ο Ντιέγκο Κόστα μπορεί να σκοράρει με το... σταγονόμετρο, οι εναλλακτικές του στη θέση του φορ (Φαλκάο/Ρεμί) σίγουρα δεν είναι ανωτάτου επιπέδου, η άμυνα μπάζει (ενώ ο Ιβάνοβιτς είναι σκιά του εαυτού του και ο Τέρι δεν έχει πια τις αντοχές του παρελθόντος) και -το κυριότερο- οι Φάμπρεγκας και Αζάρ δεν έχουν πιάσει το στάνταρ των αποδόσεών τους. Ο "Μου" έχει να διαχειριστεί ένα περίεργο κοκτέιλ προβλημάτων στα αποδυτήρια, γνωρίζοντας πως όσο θα περνά ο καιρός και τα αποτελέσματα δεν θα βελτιώνονται, θα εξαντλείται και η υπομονή του κόσμου! Δεν έπαψαν οι Λονδρέζοι να είναι μια καλή ομάδα, αλλά μετράει και το ψυχολογικό κομμάτι, το οποίο επιδεινώνεται όταν η μια ήττα διαδέχεται την άλλη. Και άμα δεν υπάρχει ηρεμία για να επικεντρωθείς στα προβλήματα, δύσκολα βγάζεις άκρη...

Ο μεσοβδόμαδος αποκλεισμός από τη Στόουκ για το Λιγκ Καπ ήταν ένα ακόμα "βαρίδι" για τον Πορτογάλο τεχνικό. Ακολουθεί όμως το αυριανό ντέρμπι με τη Λίβερπουλ (που έχει επίσης τα δικά της θέματα στο ξεκίνημα του Κλοπ) στο "Στάμφορντ Μπριτζ", και στο καπάκι το κρίσιμο -όπως έχει εξελιχθεί έτσι περίεργα ο όμιλος- παιχνίδι με τη Ντιναμό Κιέβου. Δυο ματς που προφανώς μπορεί να τα πάρει, γυρίζοντας σταδιακά το διακόπτη. Ή δυο ματς που σε περίπτωση αποτυχίας μπορεί να τον οδηγήσουν στη δεύτερη (μετά το 2007) απόλυσή του από το ανατολικό Λονδίνο.

Μέσα στο φθινόπωρο οι προπονητές δεν... πέφτουν σαν τα φρούτα από τα δέντρα, για να μπορείς να βρεις εύκολα μια ικανοποιητική λύση. Ωστόσο, ακόμα και στην Αγγλία, αυτό μοιάζει να μην έχει σημασία, αφού πλέον δεν υπάρχει η άνετη μακροημέρευση των προπονητών στους πάγκους, στοιχείο που γενικά οι ποδοσφαιρόφιλοι διέκριναν στην Πρέμιερ Λιγκ. Ο Σαμ Άλαρνταϊς ήδη αντικατέστησε τον Ντικ Άντβοκαατ στη Σάντερλαντ πριν καν βγει ο Οκτώβρης, ο Ρότζερς επίσης δεν άντεξε στην κόκκινη πλευρά του Λίβερπουλ, ενώ βλέποντας ότι ακόμα και ονόματα όπως ο Βενγκέρ και -καλή ώρα- ο Μουρίνιο να "τρίζουν" οι θέσεις τους, καταλαβαίνουμε το βάρος της πίεσης και των αποτελεσμάτων που διέπει πια τη λαμπρότερη λίγκα στον κόσμο.