Never give up
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ Στον αγώνα της ζωής δεν πραγματοποιούνται όλοι οι σκοποί μας, ούτε επιτυγχάνονται όλες οι προσπάθειές...
http://www.thecolumnist.gr/2015/11/never-give-up.html
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
Στον αγώνα της ζωής δεν πραγματοποιούνται όλοι οι σκοποί μας, ούτε επιτυγχάνονται όλες οι προσπάθειές μας. Η αποτυχία φέρνει στενοχώρια και απογοήτευση, μοιρολατρία και αυτοεγκατάλειψη. Είναι όμως όλα αυτά αναπόφευκτα ή η αποτυχία μπορεί να μας διδάξει, να ανανεώσει το θάρρος μας και να γίνει σκαλοπάτι για την επιτυχία;
Σκοπός του ανθρώπου είναι να μάχεται στη ζωή, να προοδεύει, να ευημερεί μέσα από σκληρή προσπάθεια, ατομική ή συλλογική. Οι μάχες του όμως, δεν είναι δυνατόν να είναι πάντοτε νικηφόρες. Η ήττα, η αποτυχία και άλλοτε η νίκη και η επίτευξη των στόχων κάνουν την ανθρώπινη προσπάθεια αργή, δύσκολη αλλά και συναρπαστική. Στην πορεία προς την εξέλιξη, αυτή η περιπέτεια είναι ο κανόνας τόσο για κάθε άνθρωπο ξεχωριστά όσο και για την ομάδα.
Αν κάνουμε μια μικρή αναδρομή στην Ιστορία θα δούμε ότι ολόκληροι λαοί σφραγίστηκαν από την απογοήτευση και την ηττοπάθεια μετά από μια ήττα, συνήθως στη εθνική τους υπόσταση αλλά και στις εθνικές τους φιλοδοξίες. Ενδεικτικές είναι η παρακμή στην Αθήνα μετά τον Πελοποννησιακό πόλεμο, στην Ελλάδα μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, στην Αμερική μετά το Βιετνάμ.
Ανάλογα συμπτώματα εμφανίζονται και σε ατομικό επίπεδο. Κάθε άνθρωπος που δίνει μάχες μπορεί να κερδίσει ή να χάσει σε πολλά επίπεδα. Μόρφωση, δουλειά, προσωπική ζωή.
Υπάρχουν νέοι οι οποίοι μετά από μια αποτυχία στους σπουδαστικούς τους στόχους παραιτούνται από κάθε προσπάθεια. Υπάρχουν και ενήλικοι οι οποίοι, παρά την πείρα τους, βουλιάζουν ψυχικά μετά από μια αποτυχία, προσωπική ή επαγγελματική.
Οι λόγοι που συμβαίνει αυτό, διάφοροι: η έλλειψη παιδείας που αφήνει τον άνθρωπο απροετοίμαστο για αυτά που πρόκειται να συναντήσει στη ζωή του, η χαμηλή αυτογνωσία που οδηγεί στην αποποίηση ευθυνών και η μοναξιά ως επακόλουθο της αδυναμίας επικοινωνίας μας με άλλους ανθρώπους που μπορούν να μας στηρίξουν και να μας εμψυχώσουν, είναι μερικοί από αυτούς.
Όμως η ανθρώπινη πορεία δεν ήταν πάντοτε αυτή. Υπάρχει και μία άλλη ομάδα ανθρώπων που μετατρέπει την αποτυχία σε δίδαγμα, σε αφορμή για ένα νέο ξεκίνημα. Είναι εκείνοι που εκλογικεύουν την αποτυχία τους, αναλύουν τα αίτια και αναγνωρίζουν τις δικές τους ευθύνες. Έχουν εξοικειωθεί με την τέχνη της αυτοκριτικής και διαθέτουν αυτοέλεγχο και υπευθυνότητα. Επανατοποθετούν κατόπιν τους στόχους τους και τους επιδιώκουν με δύναμη.
Πάνω απ' όλα όμως πιστεύουν σε αξίες. Έχουν ιδανικά και όραμα. Είναι εκείνοι που αρνούνται να δεχθούν την επιρροή της μοίρας και διεκδικούν πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή τους. Δεν είναι υπεράνθρωποι. Είναι βαθιά ανθρώπινοι, γιατί ξεπέρασαν τις δυσκολίες, όχι με μαγικό τρόπο, αλλά με πίστη και μόχθο. Είναι όλοι όσοι δεν παραιτήθηκαν ποτέ από το δικαίωμά τους να μορφώνονται, να απαιτούν, να αγαπούν. Όσοι δέχθηκαν χτυπήματα αλλά δεν το έβαλαν κάτω. Έτσι επιτυγχάνονται οι νίκες.
Είμαστε ικανοί για τα πάντα. Όσο ονειρευόμαστε, ελπίζουμε. Ποτέ δεν είναι αργά για να απαιτήσουμε αυτό που αξίζουμε, να γίνουμε αυτό που θέλουμε. Τα όρια μας είναι ο ουρανός.