Λίβερπουλ: Η γενναία απόφαση και η επόμενη μέρα...

 ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΡΑΒΙΑΣ 

Το πλήρωμα του χρόνου για τον Μπρένταν Ρότζερς στον πάγκο της Λίβερπουλ ήρθε αμέσως μετά το ισόπαλο αποτέλεσμα με την Έβερτον στο ντέρμπι του Μερσεϊσάιντ. Το κυριακάτικο 1-1 δεν ήταν ουσιαστικά ο λόγος της απόλυσης, αλλά το... κερασάκι στην τούρτα των κακών αποτελεσμάτων των "Reds" τον τελευταίο μήνα, μαζί και με τις -συνήθως- κάκιστες εμφανίσεις. Με τη Λίβερπουλ να βρίσκεται αυτή τη στιγμή στη 10η θέση της Premier League και να μετρά δύο ισοπαλίες στον όμιλο του Europa, η διοίκηση των Αμερικάνων έψαχνε απλά την ιδανική (για αυτούς) ευκαιρία να τελειώσουν τον Βορειοϊρλανδό, εν μέσω και της διβδόμαδης διακοπής τώρα για τις υποχρεώσεις των εθνικών ομάδων. Το momentum όντως ευνοεί, αλλά η αλήθεια είναι ότι το τέλος της συνεργασίας τους θα μπορούσε (και έπρεπε) να γίνει πιο νωρίς, ιδανικότερα όχι Οκτώβρη μήνα!

Ο Ρότζερς δεν παύει να είναι ένας αναγνωρίσιμος και καλός κόουτς, όπως είχε δείξει άλλωστε και με τη θητεία του στη Σούονσι, ενώ πρόπερσι -όντας και προπονητής της σεζόν 2013-14- έφτασε τη Λίβερπουλ πιο κοντά από ποτέ σε ένα πρωτάθλημα που της λείπει από το 1990. Συνδύασε παράλληλα την (απροσδόκητη τότε) πορεία πρωταθλητισμού με ωραίο ποδόσφαιρο κατά διαστήματα, στηριζόμενος στην "τριάδα των S" μπροστά. Χωρίς αυτό φυσικά να σημαίνει πως δεν είχε και τις κακές του στιγμές ή και τις εμμονές του! Όπως φάνηκε πέρσι με το θέμα της ανανέωσης του Τζέραρντ, την ντροπή του 1-6 από τη Στόουκ, τα "μανουριάσματα" στα αποδυτήρια με τον Μπαλοτέλι,  ή κυρίως με τις λανθασμένες μεταγραφικές κινήσεις τα τελευταία δύο καλοκαίρια.

Η Λίβερπουλ από το 2010 και μετά κυμαίνεται μεταξύ 5ης και 8ης θέσης, έχοντας ως εξαίρεση μόνο τη χρονιά του 2014. Προφανώς ο Ρότζερς δεν ευθύνεται εξ ολοκλήρου για τη σταδιακή παρακμή της ομάδας του Λιμανιού, αλλά έχοντας τόσα λεφτά διαθέσιμα για να δαπανήσει, στα τρία χρόνια της παρουσίας του στη Βόρεια Αγγλία, θεωρεί κανείς πως σίγουρα θα μπορούσε να τα 'χει πάει και καλύτερα. Για τους πιο... ρομαντικούς Liverpoolians, o Ρότζερς έγινε ο πρώτος και μοναδικός προπονητής που σε τρία χρόνια παρουσίας του στο Άνφιλντ (2012-15) δεν κατέκτησε ούτε έναν τίτλο, οπότε έπρεπε να 'χε αποχωρήσει από το καλοκαίρι! Η διοίκηση τον κράτησε, δίνοντάς του μία ακόμα ευκαιρία, και παράλληλα τα χρήματα για να κάνει ανταγωνιστικότερη την ομάδα. Βάσει λοιπόν των εξόδων των "κόκκινων" για μεταγραφές (γύρω στα 250 εκ. τα τελευταία χρόνια, λιγότερα μόνο απ' αυτά που έχει δαπανήσει η Σίτι), θα μπορούσε να υπάρχει μια ανάλογη με του 2014 καλή σεζόν πέρυσι, ενώ και το φετινό ξεκίνημα στην Πρέμιερ, με μόλις 12 βαθμούς σε 8 αγωνιστικές, σίγουρα δεν δικαιολογείται.

Με το "διάλειμμα" των προκριματικών του Euro να μεσολαβεί, είναι ευκαιρία για τους ανθρώπους της Λίβερπουλ να επανακαθορίσουν τους στόχους για φέτος. Σε μια... περίεργη χρονιά, όπου η Τσέλσι παραπαίει και γενικά όλοι οι μεγάλοι του Νησιού δεν πείθουν αγωνιστικά, η επαφή με την πρώτη τετράδα είναι ακόμα εφικτή. Αρκεί να έρθει στον πάγκο ένας προπονητής με πείρα, δίψα για διακρίσεις και όρεξη για δουλειά, στοιχεία που συγκεντρώνει εν πολλοίς ο Γιούργκεν Κλοπ (ο Κάρλος Αντσελόττι είναι πιο δύσκολο να έρθει σε μια ομάδα που δεν κάνει άμεσα πρωταθλητισμό και δεν παίζει Τσάμπιονς Λιγκ). Ο Γερμανός θεωρείται απ' τις στοιχηματικές εταιρίες στην Αγγλία το πρώτο μέχρι στιγμής φαβορί. Η δουλειά που 'χε αφήσει στην Ντόρτμουντ είναι ασφαλώς ένα καλό διαπιστευτήριο, ενώ αποτελεί και προσωπικότητα που μπορεί να... τραβήξει μεγάλα ποδοσφαιρικά ονόματα στο Άνφιλντ, όπως π.χ. ο Ρόις.

Όποια και αν είναι η επιλογή του κόουτς εν τέλει, στο Λιμάνι απαιτείται σκέψη και παράλληλα όχι καθυστέρηση για τα επόμενα βήματα. Με το υλικό που υπάρχει και την δυνατότητα για νέο restart μέσα στον Οκτώβρη, θα είναι κρίμα να λέμε τον Μάη πως άλλη μια χρονιά πήγε χαμένη...

Χρήστος Γραβιάς