Greeks Abroad: Γιώργος Μαρουλάκος
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΕΛΙΟ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ Άλλος ένας μήνας για Greeks Abroad αυτός που διανύουμε με τον Επίκουρο Καθηγητή της Οδο...
http://www.thecolumnist.gr/2015/11/greeks-abroad.html
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΕΛΙΟ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ
Άλλος ένας μήνας για Greeks Abroad αυτός που διανύουμε με τον Επίκουρο Καθηγητή της Οδοντιατρικής Γιώργο Μαρουλάκο να είναι το κεντρικό πρόσωπο του Νοεμβρίου.
Ο Γιώργος, αφού αποφοίτησε από την Οδοντιατρική σχολή του ΕΚΠΑ το 2007, στη συνέχεια μετέβη στις ΗΠΑ όπου έκανε την ειδικότητά του και απέκτησε μεταπτυχιακό στη Βιολογία του Στόματος από το Texas A&M University-Baylor College of Dentistry του Ντάλας.
Ύστερα από μία σύντομη επιστροφή στην Ελλάδα για την εκπλήρωση των στρατιωτικών του υποχρεώσεων, από το 2013 είναι μόνιμος κάτοικος των ΗΠΑ όπου εργάζεται ως Επίκουρος Καθηγητής στον τομέα της Προσθετικής στο Marquette University - School of Dentistry του Μιλγουόκι.
Ο νεαρός ακαδημαϊκός μίλησε αποκλειστικά στο "The Columnist" για τη ζωή στις ΗΠΑ, τα ελληνικά και τα αμερικανικά πανεπιστημιακά ιδρύματα, το αμερικανικό κοινωνικό κράτος και άλλα.
- Ποια θεωρείς ως την πλέον κομβική στιγμή στην, μέχρι τώρα, επαγγελματική εξέλιξή σου;
Γ.Μ.: "Πιο κομβική στιγμή στην επαγγελματική μου εξέλιξη θεωρώ την εισαγωγή μου στην Οδοντιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ. Μη προερχόμενος από οικογένεια με επαγγελματική παράδοση στην Οδοντιατρική, έπρεπε να βασιστώ σε μεγάλο βαθμό στο ανθρώπινο δυναμικό της Οδοντιατρικής Σχολής (μπορούμε να μιλήσουμε περαιτέρω για τον τρόπο που η Σχολή μας λειτουργούσε, και φαντάζομαι πως εξακολουθεί, διαφορετικά από το υπόλοιπο ΕΚΠΑ). Ήμουν τυχερός που στη δεδομένη στιγμή υπήρχαν άνθρωποι να μου δώσουν επαγγελματικές συμβουλές που αποδείχθηκαν πολύ ωφέλιμες."
- Τι ρόλο έπαιξε η ελληνική οικονομική κρίση στην απόφασή σου να επιδιώξεις μία ακαδημαϊκή καριέρα στις ΗΠΑ;
Γ.Μ.: "Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο. Η κρίση έχει επηρεάσει τον Οδοντιατρικό κλάδο, άλλους περισσότερο και άλλους λιγότερο. Οι οικονομική κρίση δε θα μου επέτρεπε να ασκήσω το επάγγελμα με τον τρόπο που θα ήθελα και είχα εκπαιδευθεί. Η δυνατότητα να μπορώ να συνδυάσω την άσκηση Οδοντιατρικής με διδασκαλία και έρευνα μου φάνηκε ιδιαίτερα ελκυστική, και όταν μου δόθηκε η ευκαιρία αποφάσισα να την εκμεταλλευθώ."
- Ποια είναι, κατά τη γνώμη σου, η ειδοποιός εκείνη διαφορά μεταξύ αμερικανικών και ελληνικών πανεπιστημιακών ιδρυμάτων που δεν επιτρέπει να δούμε στην Ελλάδα επίκουρους καθηγητές στην ηλικία σου, όπως στην άλλη άκρη του Ατλαντικού;
Γ.Μ.: "Η διαφορά έχει να κάνει με τον τρόπο που λειτουργεί η οδοντιατρική εκπαίδευση στις ΗΠΑ. Η οδοντιατρική εκπαίδευση στις ΗΠΑ είναι επαγγελματική, δηλαδή απαιτεί ολοκλήρωση 4 χρόνων πανεπιστημιακής (κολλεγιακής εκπαίδευσης), οπότε διαφοροποιείται σε σχέση με τα υπόλοιπα επίπεδα εκπαίδευσης. Κάποιος για να γίνει ακαδημαϊκός αρκεί να έχει πτυχίο Οδοντιατρικής. Επιπλέον προβλέπεται ότι το οδοντιατρικό επάγγελμα θα παρουσιάσει έλλειψη τα επόμενα χρόνια λόγω μαζικής συνταξιοδότησης των οδοντιάτρων που ανήκουν στην μεταπολεμική γενιά, τους λεγόμενους baby boomers. Ως αποτέλεσμα έχουν δημιουργηθεί νέες Οδοντιατρικές Σχολές και πολλές από τις υπάρχουσες έχουν αυξήσει τον αριθμό των φοιτητών, δημιουργώντας ανάγκη διδακτικού προσωπικού. Στην Ελλάδα ο οδοντιατρικός κλάδος για πολλά χρόνια ήταν υπερκορεσμένος. Επιπλέον, η οικονομική κρίση δεν επιτρέπει σε νεότερους να αντικαταστήσουν τα μέλη ΔΕΠ που συνταξιοδοτούνται, καθώς, από όσο τουλάχιστον γνωρίζω, δεν υπάρχουν οι πόροι για νέες προσλήψεις."
- Πόσο διαφορετική είναι η ζωή μεταξύ Ντάλας και Μιλγουόκι; Εντοπίζεις κάποιο κοινό χαρακτηριστικό των δύο αυτών πόλεων με την Αθήνα;
Γ.Μ.: "Το Ντάλας είναι, μαζί με τα προάστια μια πόλη 7.000.000 κατοίκων αλλά διεσπαρμένη σε πολύ μεγάλη έκταση. Από την άλλη το Μιλγουόκι είναι πολύ μικρότερο του Ντάλας και της Αθήνας με πληθυσμό περίπου 2.000.000. Στο Ντάλας μου είχε κάνει εντύπωση το γεγονός ότι οι άνθρωποι κινούνται σχεδόν αποκλειστικά με το αυτοκίνητο. Σπανίως θα δεις ανθρώπους να περπατάνε στους δρόμους καθώς οι αποστάσεις είναι μεγάλες και δεν μπορούν να γίνουν εύκολα πεζή ενώ αντιθέτως στο Μιλγουόκι είναι πολύ πιο συχνή η χρήση αστικής συγκοινωνίας.
Επιπλέον το Μιλγουόκι έχει πολύ πιο έντονο το στοιχείο της πολυπολιτισμικότητας. Όπως και πολλές άλλες πόλεις των μεσοδυτικών πολιτειών, χτισμένων στις όχθες των μεγάλων λιμνών, ήταν στο παρελθόν έντονα βιομηχανοποιημένη και προσέλκυσε πολλούς μετανάστες από όλη την Ευρώπη, αλλά και κάποιους από τη Λατινική Αμερική. Το Ντάλας έχει πολύ έντονο το ισπανόφωνο στοιχείο λόγω γειτνίασης του Τέξας με το Μεξικό.
Από άποψη καιρικών συνθηκών το Ντάλας είναι πιο κοντά με την Αθήνα, αλλά με πολλή περισσότερη υγρασία. Το Μιλγουόκι από την άλλη έχει πολύ βαρύ χειμώνα, με θερμοκρασίες υπό το μηδέν για περίπου 3-4 μήνες το χρόνο."
- Ως ακαδημαϊκός, ποιο θεωρείς ότι είναι το μεγαλύτερο μειονέκτημα και ποιο το μεγαλύτερο πλεονέκτημα των ελληνικών πανεπιστημίων;
Γ.Μ.: "Ως μεγαλύτερο μειονέκτημα θεωρώ την βαθειά πολιτικοποίηση των ελληνικών πανεπιστημίων. Η πολιτικοποίηση των φοιτητών είναι θετικό, αλλά όταν ασκείται εντός του πανεπιστημιακού χώρου με την προετοιμασία για τις φοιτητικές εκλογές, τις καταλήψεις κλπ δημιουργεί προβλήματα λειτουργίας και δεν ωφελεί την εκπαίδευση των φοιτητών.
Ως μεγαλύτερο πλεονέκτημα θεωρώ την μη ύπαρξη διδάκτρων. Στις ΗΠΑ για να γίνει κάποιος οδοντίατρος θα πρέπει να επενδύσει έως και 40.000-50.000 δολλάρια/χρόνο για 8 χρόνια. Ως αποτέλεσμα η πανεπιστημιακή εκπαίδευση είναι σε μεγάλο βαθμό ταξική ή οδηγεί σε συσσώρευση υπέρογκων χρεών."
- Η εικόνα που προβάλλουν τα αμερικανικά ΜΜΕ για την Ελλάδα της κρίσης συμπίπτει με εκείνη που σου μεταφέρουν οι δικοί σου άνθρωποι από την Ελλάδα;
Γ.Μ.: "Η εικόνα που προβάλλεται από τα αμερικανικά ΜΜΕ είναι υπερβολική. Παρουσιάζουν μια χώρα που δεν είναι πλέον ασφαλές να ζεις και πολλοί μάλιστα αποθαρρύνουν τον κόσμο να ταξιδεύει. Από την άλλη, η εικόνα που μου μεταφέρουν οι δικοί μου άνθρωποι είναι, ότι ναι μεν η κρίση έχει εκτοξεύσει την ανεργία και έχει επηρεάσει τους μισθούς σε μεγάλο βαθμό, αλλά οι καθημερινές συνήθειες των Ελλήνων δεν έχουν αλλάξει σε μεγάλο βαθμό."
- Υπάρχει κάποιο στοιχείο στη δομή ή τη λειτουργία της αμερικανικής κοινωνίας που θα ήθελες να είναι διαφορετικό;
Γ.Μ.: "Η αμερικανική κοινωνία είναι υλιστική και έντονα καταναλωτική. Είναι σε όλους μας γνωστές οι εικόνες στα πολυκαταστήματα τις ημέρες των εορτών όπου οι άνθρωποι περιμένουν εναγωνίως και για ώρες (ή και μέρες) μια "μοναδική" προσφορά. Επίσης, υπάρχουν υπερβολικές και πολλές κοινωνικές ανισότητες. Ένα κομμάτι του πληθυσμού εργάζεται και ευημερεί και ένα άλλο μεγάλο κομμάτι βασίζεται στην οικονομική στήριξη της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, είτε επειδή δεν έχει τις ίδιες ευκαιρίες εργασίας, είτε επειδή έχει απλά επαναπαυθεί στην υπάρχουσα κατάσταση και δεν επιδιώκει κάτι καλύτερο."
- Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της ομοσπονδιακής υπηρεσίας US Census Bureau, οι πολιτείες με το μικρότερο ποσοστό ανασφάλιστου πληθυσμού για το 2014 είναι η Μασαχουσέτη (4%), το Μέριλαντ (6%) και το Ουισκόνσιν (7%). Από την άλλη πλευρά το μεγαλύτερο ποσοστό εντοπίζεται στο Τέξας (17%), τη Τζόρτζια (16%) και την Οκλαχόμα (16%.). Μήπως αυτή η διαφοροποίηση είναι ενδεικτική ως προς τις κοινωνικές ανισότητες που υπάρχουν ακόμα και σήμερα στο Νότο;
Γ.Μ.: "Κάθε πολιτεία έχει τη δυνατότητα να εφαρμόζει σε διαφορετικό βαθμό δημόσια προγράμματα που επηρεάζουν τον αριθμό των ανασφάλιστων. Αυτό γίνεται και μέσω επιπρόσθετης φορολόγησης. Για παράδειγμα το Ουισκόνσιν έχει λιγότερους ανασφάλιστους αλλά επιβάλλει επιπλέον 5% πολιτειακό φόρο εισοδήματος κατά μέσο όρο. Στο Τέξας δεν υπάρχει επιπλέον φόρος εισοδήματος, είναι μηδενικός. Επιπλέον, ένας άλλος παράγοντας, είναι σε τι βαθμό παρέχεται ασφάλιση από τον εργοδότη. Στο Τέξας, ενώ η ανεργία είναι κοντά στο μέσο εθνικό όρο, οι εργοδότες δεν παρέχουν την ίδια ασφάλιση σε σχέση με άλλες πολιτείες. Τέλος, οι νότιες πολιτείες έχουν ένα μεγάλο πληθυσμό μεταναστών από Κεντρική και Νότια Αμερική που σε μεγάλο βαθμό είναι ανασφάλιστοι ή υποασφαλισμένοι. Φυλετικές ανισότητες στην ασφάλιση υπάρχουν, αλλά θα έλεγα ότι είναι πιο γενικευμένες σε όλες τις ΗΠΑ."
- Τα τελευταία χρόνια, με αφορμή την οικονομική κρίση, παρατηρείται στην Ευρώπη μία προσπάθεια περιορισμού του περίφημου ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους, με θύματα εκατομμύρια ανασφάλιστους πολίτες. Αντιθέτως στις ΗΠΑ, με το Affordable Care Act, γνωστότερο ως Obamacare, απέκτησαν ασφάλεια υγείας περίπου 10 εκατομμύρια άνθρωποι. Αν και οι διαφορές μεταξύ ευρωπαϊκού και αμερικανικού κοινωνικού κράτους παραμένουν ακόμη πολύ μεγάλες, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε δύο σαφώς διαφορετικές τάσεις. Ποια είναι η δική σου οπτική;
Γ.Μ.: "Στις ΗΠΑ η ασφάλιση υγείας είναι πολύ ακριβή. Μια οικογένεια με εξαιρετική ασφάλεια παρεχόμενη από τον εργοδότη θα πρέπει να πληρώνει 6.000 ετησίως για ιατρική ασφάλιση. Σαφώς για τους μη έχοντες ασφάλιση τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα. Το Obamacare έχει προκαλέσει τριβές στην αμερικανική κοινωνία καθώς υποστηρίζεται από τα χαμηλά εισοδήματα που πληρούν τα κριτήρια στήριξης από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, αλλά ταυτόχρονα εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι με μικρομεσαία ή μεσαία εισοδήματα δεν μπορούν να διαθέσουν τα επιπλέον χρήματα που απαιτεί το πρόγραμμα, με αποτέλεσμα να μένουν ανασφάλιστοι. Ακόμα και με το Obamacare, το αμερικανικό κράτος απέχει πολύ από το να θεωρηθεί κοινωνικό."
- Τι πιστεύεις ότι χρειάζεται η Ελλάδα για να ξεφύγει από το τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει τα τελευταία έξι χρόνια;
Γ.Μ.: "Δύο πράγματα: καταπολέμηση της διαφθοράς και εξάλειψη της φοροδιαφυγής. Το υπάρχον φορολογικό σύστημα είναι υπερβολικό και άδικο, καθώς βασίζεται στη συνθήκη ότι οι Έλληνες δεν πληρώνουν τους φόρους τους. Η Ελλάδα χρειάζεται κυρίως αλλαγή νοοτροπίας και φιλοσοφίας, παρά περισσότερες πολιτικές."
- Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ για το έτος 2013, η φαρμακευτική δαπάνη στις ΗΠΑ αποτέλεσε το 11,9% της συνολικής δαπάνης στον τομέα της υγείας. Στην Ελλάδα το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 30,5 %. Πως το σχολιάζεις;
Γ.Μ.: "Μπορώ να πω πως το παραπάνω στατιστικό με εντυπωσίασε, καθώς και στην Αμερική γίνεται εκτεταμένη συνταγογράφηση φαρμάκων. Η κατά κεφαλήν φαρμακευτική δαπάνη είναι εξ ίσου υψηλή και στις δύο χώρες. Ίσως η διαφορά οφείλεται στο γεγονός ότι η συνταγογράφηση φαρμάκων στην Ελλάδα γινόταν παραδοσιακά ανεξέλεγκτα σε συνδυασμό με τη μεγάλη μείωση των δαπανών στο τομέα της υγείας συνολικά λόγω οικονομικής κρίσης."
- Πόσο κοντά είναι η επιστροφή σου στην Ελλάδα;
