Ο ποδοσφαιρικός πολιτισμός που δεν γνωρίζουμε

 ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΡΑΒΙΑΣ 

Αποτελεί τη δεδομένη χρονική στιγμή -μαζί πιθανώς με τη Μπαρτσελόνα- την καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη. Όμορφο, επιθετικό ποδόσφαιρο, πολλοί αυτοματισμοί, πρώτη με διαφορά στη Γερμανία και εκ των φαβορί για την φετινή κούπα του Τσάμπιονς Λιγκ. Όλα ok για την Μπάγερν. Ωστόσο, ακόμα και για τους καλύτερους, υπάρχουν και οι κακές στιγμές. Σπανίζουν μεν, αλλά όταν συμβαίνουν, "σκάνε" με εκκωφαντικό τρόπο.

Όπως έγινε το περασμένο Σάββατο στο "Μπορούσια Παρκ", κόντρα στην Γκλάντμπαχ. Η... ανυποψίαστη αρμάδα του Πεπ Γκουαρντίολα κυνηγάει κάθε πιθανό ρεκόρ στη Bundesliga, όμως για ακόμα μία χρονιά το πρωτάθλημα (που είναι ουσιαστικά εξασφαλισμένο) δεν θα έρθει με αήττητο σερί, μετά την ήττα από τα "Πουλάρια" με 3-1. Η εκπληκτική Γκλάντμπαχ, στον πάγκο της οποίας θα βρίσκεται μόνιμα πια ο Αντρέ Σούμπερτ, με ένα καταπληκτικό δεύτερο ημίχρονο συνέχισε τις υψηλές της πτήσεις, ανεβαίνοντας μάλιστα στην 3η θέση. Όσο για την Μπάγερν; Από αυτό θα κρατήσει μόνο την επάνοδο -με γκολ κιόλας- του Φρανκ Ριμπέρι..

Κάτι που φάνηκε και από το επικό tweet του λογαριασμού των Βαυαρών, λίγο μετά το 3-0 στο 68ο λεπτό. "Μπορούμε παρακαλώ να αρχίσουμε ξανά το δεύτερο ημίχρονο;", ήταν η απίστευτη πρόταση, με την απάντηση της ομάδας του Μένχενγκλάντμπαχ να έρχεται λίγο αργότερα και να τους... προσγειώνει στη σκληρή πραγματικότητα! "No chance" ("με τίποτα" ελληνιστί). Ποίος άλλωστε θα 'θελε κάτι τέτοιο, αν προηγουμένως είχε πραγματοποιήσει τέτοια ματσάρα, έχοντας μάλιστα ένα τόσο μεγάλο όνομα απέναντι;

Το όλο σκηνικό αποτελεί ένα παράσημο για την Μπάγερν, δείγμα της επικοινωνιακής πολιτικής που σαν μεγάλο κλαμπ περνάει προς τα έξω. Ο αυτοσαρκασμός τους, η αναγνώριση των ενίοτε λαθών, το να παραδεχτείς τον αντίπαλο όταν το αξίζει, είναι παράδειγμα πολιτισμού, ποδοσφαιρικού και μη. Και σε συνδυασμό με την απάντηση της Γκλάντμπαχ, δείχνει το επίπεδο του πώς αντιμετωπίζεται το ποδόσφαιρο (όχι μόνο στη Γερμανία εν προκειμένω, αλλά) σε κάθε σοβαρή, πολιτισμένη χώρα. Εκεί όπου αποτελεί παιχνίδι με όλη τη σημασία της λέξης, μια ευκαιρία μέσα στη δύσκολη καθημερινότητα για διασκέδαση, χαβαλέ και καζούρα στον κάθε φίλο/συγγενή/συνάδερφο που βρίσκεται στους... "απέναντι".

Σε αυτό συμβάλλει φυσικά και η περαιτέρω διάδοση των social media, τα οποία οι μεγάλοι σύλλογοι αξιοποιούν τακτικά για να επεκτείνουν τo προϊόν τους. Όπως καλή ώρα τώρα. Στην Ελλάδα πάλι, τι απ' όλα αυτά συμβαίνει; Η -μέχρι ενός μέτρου- χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, συνήθως αποτελεί το μέσο για μια ακόμα διοχέτευση καφρίλας, ώστε να υποβαθμίστει ακόμα περισσότερο το ήδη υποβαθμισμένο ελληνικό πρωτάθλημα. Μην πάει το μυαλό σας σε ανακοινώσεις ομάδων και λοιπά. Αρκεί να δούμε τη δική μας στάση (των φιλάθλων) σε κάθε σημαντικό αθλητικό γεγονός, και το πώς αυτό συχνά-πυκνά περνάει από ιερά εξέταση σε Facebook/Twitter κλπ. Ναι, φταίνε πολλά γι' αυτο, κυρίως όμως είναι η παιδεία που κινεί τα νήματα. Η παιδεία που ποτέ μάλλον δεν είχαμε, που δυσκολευόμαστε να κατακτήσουμε σήμερα, και αμφίβολο είναι αν θα την έχουμε -ως κοινωνία πάντα- κάποια στιγμή στο εγγύς μέλλον.

Χρήστος Γραβιάς