Greeks Abroad: Δανάη Οτατζή

 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΕΛΙΟ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ  Ημέρα Greeks Abroad η σημερινή με την καθηγήτρια Αγγλικών Δανάη Οτατζή να είναι το πρόσ...


 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΕΛΙΟ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ 

Ημέρα Greeks Abroad η σημερινή με την καθηγήτρια Αγγλικών Δανάη Οτατζή να είναι το πρόσωπο του Δεκεμβρίου.

Η Δανάη, αφού αποφοίτησε από το τμήμα Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, στη συνέχεια απέκτησε μεταπτυχιακό στη συγκριτική λογοτεχνία από το ίδιο ίδρυμα σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο της Σορβόννης Paris IV. To 2008 εργάστηκε ως καθηγήτρια ενισχυτικής διδασκαλίας σε νυχτερινό σχολείο των Σερρών και το 2009 επέστρεψε στη Γαλλία για μόνιμη, πλέον, εγκατάσταση όπου τη διετία 2010-2012 δίδαξε ελληνική γλώσσα και μετάφραση στο Πανεπιστήμιο Jean Moulin-Lyon III.

Από το 2012 ως το 2014 έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Μπορντώ στην αγγλική γλώσσα διδάσκοντας παράλληλα σε γυμνάσια της περιοχής. Στη συνέχεια μετέβη στο Παρίσι όπου απέκτησε πτυχίο στο διεθνές εμπόριο απασχολούμενη ταυτόχρονα στον εκθεσιακό χώρο Grand Palais ενώ από το 2015 εργάζεται ως καθηγήτρια business English στη γαλλική πρωτεύουσα.

Η Δανάη μίλησε αποκλειστικά στο "The Columnist" για τον γαλλικό και τον ελληνικό τρόπο ζωής, τη διαφορά των εκπαιδευτικών συστημάτων μεταξύ των δύο χωρών, τη διδασκαλία της ελληνικής στο εξωτερικό ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στη δική της προσέγγιση ως προς τα πρόσφατα δραματικά γεγονότα που συγκλόνισαν τη γαλλική πρωτεύουσα και όχι μόνο.

- Νεομετανάστες, πνευματικοί πρόσφυγες, πολίτες του κόσμου… Αυτοί είναι μερικοί από τους χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν τους νέους Έλληνες που σταδιοδρομούν στο εξωτερικό. Εσύ πως θα περιέγραφες τον εαυτό σου;                                                                                       
"Είμαι Ελληνίδα, ζω στο Παρίσι και διδάσκω αγγλικά. Σκέφτομαι και δρω σε τρεις γλώσσες καθημερινά. Είμαι κομμάτι της πολυπολιτισμικότητας του Παρισιού."

- Πόσο εύκολο είναι για κάποιον αλλοδαπό που απλώς γνωρίζει τη γαλλική γλώσσα να σταδιοδρομήσει στη χώρα; 

"Όπως σε κάθε χώρα υπάρχουν κάποιοι κώδικες τους οποίους πρέπει κανείς να κατέχει για να μπορεί να ενσωματωθεί. Η Γαλλία είναι μια χώρα με υψηλά ποσοστά ανεργίας αυτή τη στιγμή, οπότε είναι αρκετά δύσκολο, ιδίως για τους νέους, Γάλλους ή αλλοδαπούς, να βρούνε δουλειά."

- Δίδαξες για δύο χρόνια ελληνικά στο Πανεπιστήμιο της Λυών ΙΙΙ, όμως το 2012 η θέση καταργήθηκε λόγω της οικονομικής κρίσης. Πόσο σημαντική θεωρείς τη διδασκαλία της ελληνικής στο εξωτερικό στα πλαίσια της πολιτισμικής διπλωματίας και τι θεωρείς ότι χάνει η Ελλάδα με την κατάργηση αντίστοιχων θέσεων; 

"Τα γαλλικά πανεπιστήμια παρείχαν έως σήμερα τη δυνατότητα στους φοιτητές τους να παρακολουθούν μαθήματα πολλών ξένων γλωσσών. Πλέον στα πανεπιστήμια έχουν επιβληθεί οι όροι της ελεύθερης οικονομίας και άρα κάθε διδασκαλία που δεν αποβλέπει σε κάποια επαγγελματική αποκατάσταση, καταργείται. Τα νέα ελληνικά είχαν πάντα ισχυρή παρουσία στη Γαλλία, καθώς πρόκειται για μια χώρα που εκτιμά βαθιά τον ελληνικό πολιτισμό. Ωστόσο, η υπερίσχυση του τεχνοκρατικού πνεύματος έχει συμβάλλει στην σημαντική μείωση της παρουσίας τους. Το ίδιο ισχύει και για τα αρχαία ελληνικά, τα οποία δε διδάσκονται πλέον αυτοτελώς. Έχοντας ενσωματωθεί, μαζί με τα λατινικά, στις ώρες διδασκαλίας της γαλλικής γλώσσας, κατέχουν πλέον ισχνή θέση στα προγράμματα δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Προτιμώ να αντιστρέψω λοιπόν την ερώτηση και να απαντήσω στο τι χάνει η Ευρώπη με τη συρρίκνωση της διδασκαλίας των ελληνικών. Τα ελληνικά αποτελούν τη βάση των ανθρωπιστικών επιστημών και βοηθούν στην καλύτερη κατανόηση των σημερινών ευρωπαϊκών γλωσσών -καθώς πληθώρα λέξεων βασίζεται ετυμολογικά στην ελληνική- αλλά θεωρούνται πλέον «πολυτέλεια». Η Ελλάδα δεν έχει ίσως την οικονομική δυνατότητα να αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον των Ευρωπαίων πολιτών για την ελληνική κουλτούρα αλλά θα έπρεπε να έχει τη θέληση να προσπαθήσει, ενθαρρύνοντας τη δημιουργία νέων πόλων ελληνικής παιδείας, οι οποίοι δε θα περιστρέφονται γύρω από την ομογένεια αλλά θα αγκαλιάζουν τη χώρα υποδοχής."

- Δίδαξες σε σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Γαλλία. Εντόπισες κάποια διαφορά στην αντίληψη του ρόλου του δασκάλου μεταξύ των δύο χωρών και αν ναι ποια είναι αυτή;

"Ναι, μεγάλες διαφορές. Στην Ελλάδα, τουλάχιστον μέχρι πριν από λίγα χρόνια, το επάγγελμα του καθηγητή θεωρούνταν λειτούργημα. Το πρόβλημα για τους νέους καθηγητές είναι η ανεργία και όχι η κοινωνική αναγνώριση του επαγγέλματος. Οι τυχεροί ορίζονται ωρομίσθιοι ή έχουν κάποιες πενιχρές ώρες ενισχυτικής διδασκαλίας και οι υπόλοιποι περιορίζονται σε ιδιαίτερα. Στη Γαλλία η κοινωνική αναγνώριση είναι ανύπαρκτη. Οι καθηγητές είναι χαμηλόμισθοι και πολλές φορές αντιμετωπίζονται εχθρικά γιατί θεωρείται ότι δε δουλεύουν αρκετά. Αυτή η στάση αντικατοπτρίζεται και στους διαγωνισμούς πρόσληψης προσωπικού: συχνά οι προσφερόμενες θέσεις είναι περισσότερες από τους επιτυχόντες. Οι νέοι καθηγητές γνωρίζουν πως θα διοριστούν μακριά από το σπίτι τους και θα χρειαστεί να δουλέψουν σε πολύ δυσχερείς, και πολλές φορές βίαιες συνθήκες, αφού ύβρεις και προπηλακισμοί τείνουν να γίνουν καθημερινό φαινόμενο. Παράλληλα, καλούνται να αντιπροσωπεύσουν ένα σύστημα στο οποίο αντιτίθενται οι νέοι των προαστίων, ένα σύστημα που έχει αποτύχει, καθώς συμβάλλει στην αναπαραγωγή των κοινωνικών ανισοτήτων και όχι στην εξάλειψή τους. Είναι μάλλον ειρωνικό το γεγονός ότι οι μόνοι άνθρωποι που ενδιαφέρονται για αυτά τα παιδιά σε γκετοποιημένες περιοχές είναι οι αποδέκτες της βίας που το ίδιο το σύστημα έχει επιβάλλει."

- Ποιο είναι εκείνο το στοιχείο που θαυμάζεις στη γαλλική κοινωνία  και τι θα ήθελες να είναι διαφορετικό;

"Πάντα εκτιμούσα τη γαλλική κουλτούρα και στο Παρίσι θαύμαζω την πολυπολιτισμικότητα και την ελευθερία έκφρασης. Επίσης, θεωρώ ότι το γαλλικό σύστημα είναι το μόνο που αντιστέκεται στην κατάλυση του κοινωνικού κράτους αυτή τη στιγμή. Ωστόσο, θα ήθελα το σύστημα να ήταν λιγότερο ελιτίστικο και να έδινε περισσότερες ευκαιρίες κοινωνικής ανέλιξης."

- Ποια είναι, κατά τη γνώμη σου, η βασική διαφορά και ποια η βασική ομοιότητα μεταξύ του ελληνικού και του γαλλικού τρόπου ζωής;

"Ο σεβασμός της ιδιωτικής ζωής και το δικαίωμα του καθενός να τη ζήσει όπως επιθυμεί χωρίς κοινωνικές αναστολές θεωρώ ότι είναι ένα από τα βασικά στοιχεία του γαλλικού τρόπου ζωής που τον διαφοροποιεί θεμελιωδώς και τον απομακρύνει από την ελληνική πραγματικότητα. Κατά τα άλλα υπάρχουν πολλές ομοιότητες καθώς το ελληνικό διοικητικό σύστημα έχει βασιστεί στο γαλλικό και πρέπει και στις δύο περιπτώσεις να οπλιστείς με περίσσια υπομονή για να τα βγάλεις πέρα με τη γραφειοκρατία!"

- Πώς βίωσες τις πρόσφατες επιθέσεις στο Παρίσι; Ποια αισθήματα και ποιες σκέψεις κυριάρχησαν μέσα σου μόλις έμαθες για τα γεγονότα;

"Ήμουν σπίτι όταν συνέβησαν οι επιθέσεις και το έμαθα από μια φίλη που μένει στο Λονδίνο και με πήρε να δει αν ήμουν καλά. Τότε είδα τι συνέβη στο ίντερνετ και πού ακριβώς. Σοκαρίστηκα. Αναρωτήθηκα γιατί χτύπησαν σε αυτές τις γειτονιές που έχουν τόσο νέο κόσμο. Σκέφτηκα ότι μπορεί να ήμουν κι εγώ εκεί καθώς συχνάζω κι εγώ στις ίδιες συνοικίες. Τα θύματα ήταν κυρίως νέοι, διαφόρων εθνικοτήτων, που είχαν έρθει στο Παρίσι για σπουδές και για δουλειά. Μετά από αυτές τις πρώτες σκέψεις πήρα τηλέφωνο τη μητέρα μου. Την ξύπνησα. Καλύτερα, σκέφτηκα, τουλάχιστον δεν είχε το χρόνο να ανησυχήσει."

- Πόσο και με ποιον τρόπο έχουν επηρεάσει την καθημερινότητα των Γάλλων οι επιθέσεις της 13ης Νοεμβρίου;

"Η ζωή κυλάει στους ίδιους ρυθμούς. Τα καφέ και τα εστιατόρια ξαναγέμισαν. Οι καπνιστές κάθονται όπως πάντα στα τραπεζάκια έξω στο πεζοδρόμιο. Η πλατεία Ρεπουμπλίκ εξακολουθεί να είναι τόπος συνάντησης για βραδυνές εξορμήσεις. Αλλά υπάρχει μια υπόδηλη ανησυχία, και μια τάση να αποφεύγει κανείς τα πολυσύχναστα εμπορικά, τις συναυλίες και άλλους χώρους συγκέντρωσης. Σειρήνες ακούγονται πολύ πιο συχνά ή ίσως εγώ δίνω πλέον περισσότερη σημασία και οι έλεγχοι σε δημόσια κτίρια και καταστήματα έχουν γίνει μέρος της καθημερινότητάς μας."

- Η γνωστή δημοσιογράφος Κάρλα Πάουερ έγραψε στο περιοδικό Time την επαύριο των επιθέσεων στο Charlie Hebdo ότι το πρόβλημα έγκειται και στον παραδοσιακό κοσμικισμό που κυριαρχεί στη γαλλική δημόσια ζωή ο οποίος καταπιέζει τους μουσουλμάνους που θέλουν να εκδηλώνουν δημόσια την πίστη τους. Ποια είναι η άποψή σου; 

"Η έννοια της laïcité είναι απότοκος της γαλλικής επανάστασης και η βάση στην οποία στηρίζεται το σύγχρονο γαλλικό κράτος. Ο κοσμικισμός λοιπόν δεν έχει ως στόχο τον αποκλεισμό, αλλά τη συμμετοχικότητα. Ορίζει τον πολίτη με βάση την πίστη του στις αρχές της δημοκρατίας, ανεξάρτητα από τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις ή την καταγωγή του. Είναι μια έννοια ενωτική και όχι διχαστική. Η ριζοσπαστικοποίηση μιας ομάδας Γάλλων και ο εναγκαλισμός του τζιχαντισμού δεν είναι, κατά την άποψή μου, αποτέλεσμα καταπίεσης του θρησκευτικού αισθήματος, αλλά αποτέλεσμα κοινωνικών ανισοτήτων και αποτυχίας ένταξης αυτών των νέων ανθρώπων στην σύγχρονη γαλλική κοινωνία. Στο Ισλαμικό Κράτος δεν βλέπουν λοιπόν μια διέξοδο καθαρά θρηκευτική, αλλά μια κοινωνική αναγνώριση."

- Η ξενοφοβία, ο ρατσισμός και η μισαλλοδοξία κερδίζουν σταθερά και διαρκώς έδαφος σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο ενώ στον πρώτο γύρο των πρόσφατων περιφερειακών εκλογών στη Γαλλία, η ακροδεξιά αναδείχθηκε πρώτη στις 6 από τις 13 περιφέρειες της χώρας. Ως Ευρωπαία πολίτις με τι χρώμα θα έβαφες το μέλλον της Ενωμένης Ευρώπης; 

''Η Ευρώπη δε θα πρέπει να αναδιπλωθεί στον εαυτό της, αλλά μέσα από την κρίση ιδεών να ανασυνταχθεί και να αντικρύσει το μέλλον με αγωνιστικότητα και επιμονή. Θέλω να πιστεύω πως οποιαδήποτε ολιστική ιδεολογία δε θα ευδοκιμήσει στην ήπειρο όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε η έννοια της δημοκρατίας και που φέρει ακόμα τα τραύματα του β’ παγκοσμίου πολέμου. Ελπίζω ο δεύτερος γύρος των εκλογών να αντιπροσωπεύει καλύτερα τη γαλλική κοινωνία, να κινητοποιήσει το μισό πληθυσμό που δε ψήφισε στον πρώτο γύρο και να συσπειρώσει τις δημοκρατικές δυνάμεις. Η απάντηση στη βία δεν μπορεί να είναι περισσότερη βία και σκοταδισμός. Ελπίζω να μη βαφτεί το μέλλον της Ευρώπης με μελανά χρώματα.''

- Ποια είναι, κατά την άποψή σου, τα δύο βασικά στοιχεία που χρειάζονται, για να ξεφύγει η Ελλάδα από το φαύλο κύκλο της κρίσης και της απαισιοδοξίας στον οποίο έχει περιέλθει τα τελευταία έξι χρόνια;

"Δημιουργικότητα και πίστη στις παραγωγικές της δυνάμεις. Στην Ελλάδα τείνουμε να κλεινόμαστε στον εαυτό μας, να κατηγορούμε τους «βαρβάρους», να βαυκαλιζόμαστε με το αναπόφευκτο της κρίσης. Το ξέρω ότι η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη αλλά έχουμε πολλά να προσφέρουμε και στους εαυτούς μας και στους άλλους. Αρκεί να είμαστε ενωμένοι."

- Πόσο αισιόδοξη είσαι για το μέλλον της νέας γενιάς στην Ελλάδα;

"Για να υπάρχει αισιοδοξία πρέπει να υπάρχει ελπίδα και όραμα, στρατηγική και στόχοι. Ίσως θα πρέπει να ρωτήσεις τη νέα γενιά που ζει, σπουδάζει και αναζητά εργασία στην Ελλάδα για το μέλλον της. Εγώ ήμουν αρκετά απογοητευμένη όταν έφυγα και δε σκοπέυω να ξαναγυρίσω σύντομα."

Γιάννης Στέλιος Παπαδόπουλος
 Email: jskpapadopoulos@gmail.com

Related

What's hot? 3616518520298542477

Δημοσίευση σχολίου

Έχετε άποψη; Μοιραστείτε τη μαζί μας.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Σχόλια με υβριστικό και προσβλητικό περιεχόμενο θα διαγράφονται.

emo-but-icon

Recent Posts Widget

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

ΑΡΘΡΟ ΜΑΝΩΛΗ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ ΚΑΙ HERBERT DORFMANN

ΑΡΘΡΟ ΜΑΝΩΛΗ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ ΚΑΙ HERBERT DORFMANN
"Ο πρωτογενής τομέας είναι η λύση, όχι το πρόβλημα"

FACEBOOK

TWITTER

item