Κατερίνα Γιώτα: "Είναι ευτυχία να κάνεις το χόμπι σου επάγγελμα"

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΕΛΙΟ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ 

Είναι κάποιες φορές που ένα γύρισμα της τύχης ή ένα κάλεσμα της μοίρας στέκονται αρκετά για να αλλάξουν την πορεία της ζωής μας κι αυτό είναι κάτι που το ξέρει καλά η Κατερίνα Γιώτα, μία από τις καλύτερες παίκτριες που έχει αναδείξει το ελληνικό βόλεϊ τα τελευταία χρόνια.

Γεννημένη στην Αγία Πετρούπολη, ήρθε στην Ελλάδα σε ηλικία δώδεκα ετών έχοντας ως μοναδική επαφή με τον αθλητισμό την εξαετή ενασχόλησή της με την κολύμβηση. Αυτό όμως έμελλε σύντομα να αλλάξει όταν το 2004 συνάντησε εντελώς τυχαία τον προπονητή βόλεϊ Γιώργο Μέμτσα, ο οποίος την κάλεσε στο γήπεδο κι από τότε "δεν ξανάφυγε από αυτό". 

Τα πρώτα της βήματα τα έκανε στον Γυμναστικό Σύλλογο Γρεβενών, στον οποίο αγωνίστηκε τη διετία 2004-2006, ενώ στη συνέχεια ακολούθησε ο Άρης Θεσσαλονίκης από το 2006 ως το 2008. Οι εξαιρετικές επιδόσεις της με τον Ηρακλή Κηφισιάς την πενταετία 2008-2013 τράβηξαν την προσοχή του Ολυμπιακού, στο δυναμικό του οποίου εν τέλει εντάχθηκε τον Μάιο του 2013. Από τότε, εκτός από σύνθημα στα χείλη των ερυθρόλευκων φιλάθλων, αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα όπλα των Πειραιωτών σε ελληνικές και ευρωπαϊκές υποχρεώσεις, μετρώντας ήδη δύο νταμπλ στο παλμαρέ των επιτυχιών της, με σταθερή μάλιστα πορεία προς το τρίτο συνεχόμενο. 

Η εντυπωσιακή εικοσιπεντάχρονη Ελληνίδα κεντρική μίλησε αποκλειστικά στο "The Columnist" για τη σχέση της με το βόλεϊ, τη συνταγή της επιτυχίας του Ολυμπιακού των τελευταίων ετών, τον σεξισμό στα ελληνικά γήπεδα, την Εθνική ομάδα και πολλά άλλα.

- Ξεκίνησες την πορεία σου στον αθλητισμό από την κολύμβηση όμως στην συνέχεια άλλαξες άθλημα επιλέγοντας να αφοσιωθείς στο βόλεϊ. Τι σε κέρδισε σε αυτό; 

Κ.Γ.: "Στην κολύμβηση με έστειλαν οι γονείς μου επειδή είχα μεγάλη φοβία με το νερό οπότε για να την ξεπεράσω ξεκίνησα το συγκεκριμένο άθλημα, κάνοντας μάλιστα τέσσερα χρόνια αγωνιστική και δύο χρόνια συγχρονισμένη. Το βόλεϊ προέκυψε εντελώς τυχαία στη ζωή μου και πιο συγκεκριμένα όταν σε μια εκδρομή με βρήκε ένας προπονητής, ο Γιώργος Μέμτσας, του άρεσα πολύ και μου πρότεινε να πάω για μια προπόνηση να δω πως είναι. Εγώ πήγα, ενθουσιάστηκα πάρα πολύ και από τότε δεν ξανάφυγα από το γήπεδο. Νομίζω ότι το βόλεϊ είναι ένα πολύ όμορφο άθλημα καθώς είναι ομαδικό, γνωρίζεις πολύ κόσμο και μαθαίνεις να συνεργάζεσαι με διαφορετικούς ανθρώπους, κάτι το οποίο νομίζω βοηθάει γενικότερα στη ζωή μας. Άλλωστε οι περισσότεροι φίλοι μου είναι μέσα από το χώρο."

- Ποια θεωρείς ως την πλέον κομβική στιγμή στην μέχρι τώρα διαδρομή σου;

Κ.Γ.: "Δε θα έλεγα ότι είναι μόνο μία. Νομίζω ότι υπήρχαν τρία διαφορετικά βήματα στην καριέρα μου. Το ένα ήταν που έφυγα από τα Γρεβενά και πήγα στον Άρη Θεσσαλονίκης, όπου έμεινα δύο χρόνια. Στη συνέχεια ένας μεγάλος σταθμός ήταν η Κηφισιά στην οποία παρέμεινα πέντε χρόνια όπου νομίζω ότι μέσα από αυτήν την ομάδα αναδείχθηκα πολύ και έτσι ήρθε και η πρόταση από τον Ολυμπιακό, που είναι σίγουρα ένα βήμα παραπάνω."

- Τι πιστεύεις ότι έχεις πάρει αλλά και τι αισθάνεσαι ότι έχεις χάσει από την επαγγελματική ενασχόληση με το βόλεϊ;

Κ.Γ.: "Όπως προείπα έκανα γνωριμίες με πάρα πολλούς ανθρώπους, με βοήθησε να είμαι πιο κοινωνική και να αποδέχομαι τη διαφορετικότητα, όπως με αποδέχτηκαν και οι υπόλοιποι. Και όταν λέω διαφορετικότητα εννοώ ότι ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός και διαφορετικός και έχει τη δική του νοοτροπία συνεπώς το να μπορείς να είσαι με τον άλλον καθημερινά υπό δύσκολες συνθήκες, διότι ο αθλητισμός δεν είναι εύκολος, σίγουρα σε βοηθάει. Τώρα ως προς το να έχω χάσει κάτι δεν νιώθω να έχω χάσει κάτι γιατί αγαπάω αυτό που κάνω, είναι η δουλειά μου και νομίζω ότι το να μπορείς να κάνεις το χόμπι σου και αυτό που αγαπάς επάγγελμα είναι μεγάλη ευτυχία για κάθε άνθρωπο."

- Τα τελευταία τέσσερα χρόνια ο Ολυμπιακός κυριαρχεί στην Α1 γυναικών ενώ ειδικά φέτος αποτελεί το απόλυτο φαβορί για την κατάκτηση του double, έχοντας χάσει μόλις 3 σετ σε 15 αγώνες στο πρωτάθλημα. Ποια είναι η συνταγή της επιτυχίας αυτής της ομάδας;

Κ.Γ.: "Η συνταγή νομίζω ότι είναι ο κορμός που έχει χτίσει ο Ολυμπιακός αυτά τα τέσσερα χρόνια με νεαρά κορίτσια. Σίγουρα έχουμε ταιριάξει σαν χαρακτήρες όλοι μεταξύ μας και είμαστε μια οικογένεια. Επίσης οι άνθρωποι της ομάδας μάς στηρίζουν σε κάθε μας βήμα και δεν έχουμε άγχος για "χαζά" πράγματα. Υπάρχει οργάνωση και το μόνο που έχουμε να σκεφτούμε είναι η δουλειά μας στο γήπεδο και μόνο αυτή. Και σίγουρα αυτό βοηθάει. Παράλληλα, μας πλαισιώνουν εξαιρετικές παίκτριες από το εξωτερικό οι οποίες έχουν κι αυτές ταιριάξει πάρα πολύ στο κλίμα, οπότε το σύνολο όλων αυτών νομίζω ότι είναι η συνταγή της επιτυχίας."

- Φέτος φτάσατε μια ανάσα από τους "8" του Challenge Cup χάνοντας την πρόκριση στο Βουκουρέστι απέναντι στην CSM, παρά την νίκη με 3-0 που είχατε ως "προίκα" από τον πρώτο αγώνα. Αισθάνεσαι ότι σας αδικεί αυτή η εξέλιξη;

Κ.Γ.: "Εντάξει, επειδή είναι πολύ πρόσφατο σίγουρα αισθάνομαι ότι μας αδικεί. Νομίζω ότι είχαμε παραπάνω δυνατότητες να προχωρήσουμε στον συγκεκριμένο θεσμό. Από την μία δεν πιστεύαμε ότι θα είναι εύκολο το παιχνίδι στη Ρουμανία αλλά σίγουρα δεν περιμέναμε να είναι και τόσο δύσκολα. Πήγαν πολλά πράγματα στραβά κι έτυχε η ομάδα να είναι σε κακή μέρα σε ένα παιχνίδι που ήταν πολύ σημαντικό και νοκ άουτ. Σίγουρα μας στενοχωρεί πάρα πολύ αυτό, από κει και πέρα όμως έχουμε κι άλλους στόχους τους οποίους πρέπει να υλοποιήσουμε φέτος, επομένως δεν μπορούμε να αφήσουμε αυτήν την ήττα να μας επηρεάσει για το υπόλοιπο πρωτάθλημα στην Ελλάδα. Έρχεται ένα δύσκολο παιχνίδι του Κυπέλλου με τον Άρη στη Θεσσαλονίκη, το οποίο είναι κι αυτό νοκ άουτ και με δεδομένο ότι το Κύπελλο ως θεσμός κρύβει πάντα εκπλήξεις, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να στενοχωριόμαστε για μια ήττα που ήρθε. Πρέπει να προχωρήσουμε παρά το ότι έγινε."

- Πόσο σημαντικός είναι ο κόσμος στα πλαίσια της προσπάθειας που κάνετε ως ομάδα; Θα ήθελες η παρουσία του να είναι περισσότερο ενεργή;

Κ.Γ.: "Σίγουρα θα θέλαμε να είναι πιο ενεργή η παρουσία των φιλάθλων. Νομίζω είναι πολύ όμορφο να παίζεις σε ένα γεμάτο γήπεδο, ιδιαίτερα όταν έρχονται παιδιά και ακαδημίες για να δουν το παιχνίδι. Θα θέλαμε πολύ να γεμίζει το Ρέντη κάθε φορά."

- Ο σεξισμός στις κερκίδες των ελληνικών γηπέδων είναι ένα συχνό φαινόμενο το οποίο έχουν βιώσει πολλές αθλήτριες του χώρου, μεταξύ των οποίων και εσύ. Όταν γίνεσαι στόχος τέτοιων επιθέσεων στενοχωριέσαι, εξοργίζεσαι ή πεισμώνεις ακόμη περισσότερο για να κερδίσεις το παιχνίδι;

Κ.Γ.: "Κοίταξε να δεις μέσα στο παιχνίδι μου δεν με επηρεάζει γιατί δεν ασχολούμαι με την κερκίδα και το τι λέει ο καθένας. Από την άλλη στενοχωριέμαι όχι μένα και για τα προσβλητικά λόγια που ακούω εγώ και οι συμπαίκτριές μου αλλά για το άθλημα. Γιατί αν κοιτάξεις πρωταθλήματα του εξωτερικού θα δεις μια τελείως διαφορετική εικόνα από αυτή που βλέπεις εδώ στην Ελλάδα κι αυτό το βλέπουμε κυρίως με τους αγώνες της Εθνικής ομάδας όπου δεν υπάρχει ούτε φανατισμός, ούτε άσχημα σχόλια. Ο κόσμος έρχεται να παρακολουθήσει ένα θέαμα, ένα πολύ όμορφο άθλημα και ιδιαίτερα στις γυναίκες μου φαίνεται πολύ λίγο αυτό που βλέπουμε εδώ στην Ελλάδα. Νομίζω μας αδικεί γενικότερα σαν χώρα αυτή η ατμόσφαιρα, όχι συγκεκριμένα εμάς τις γυναίκες. Θεωρώ ότι η Ελλάδα έχει τρομερό πολιτισμό, τρομερή ιστορία και νομίζω ότι είναι προσβλητικό για τη χώρα μας να βλέπουμε αυτές τις εικόνες. Και μακάρι κάποια στιγμή αυτό να αλλάξει."

- Από την άλλη πλευρά υπάρχουν και εικόνες όπως αυτές που είδαμε στον πρόσφατο αγώνα μεταξύ Ολυμπιακού και ΑΟ Θήρας στη Σαντορίνη όπου παρά το γεγονός ότι συναντήσατε μία καυτή ατμόσφαιρα, στο τέλος οι φίλαθλοι σάς χειροκρότησαν για την νίκη σας. Πως το σχολιάζεις αυτό; 

Κ.Γ.: "Σίγουρα ήταν μια πολύ όμορφη ατμόσφαιρα, από την άλλη όμως το θεωρώ και πάρα πολύ φυσιολογικό κιόλας. Δεν νομίζω ότι μπορούμε να χαιρόμαστε που μας κάνει εντύπωση το σωστό. Μακάρι αυτή η ατμόσφαιρα να υπήρχε σε όλα τα γήπεδα."

- Το καλοκαίρι είχατε μία εξαιρετική πορεία με την Εθνική ομάδα φτάνοντας στο F4 του European League για πρώτη φορά στα χρονικά. Να περιμένουμε ακόμη μεγαλύτερα επιτεύγματα στο μέλλον;  

Κ.Γ.: "Μακάρι. Η Εθνική ομάδα χρειάζεται πολλή στήριξη καθώς βλέποντας την οργάνωση στις υπόλοιπες χώρες είναι πολύ δύσκολο να φανείς ανταγωνιστικός με τη δικιά μας ομάδα. Γίνεται μια προσπάθεια και σίγουρα θα πρέπει να αλλάξει και το ελληνικό πρωτάθλημα, να γίνει επαγγελματικό, ώστε να φανούν τα αποτελέσματα και στις εθνικές ομάδες. Θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό να γίνει αυτό το βήμα ώστε να ανεβάσουμε το επίπεδο του πρωταθλήματος. Εύχομαι μέσα στους επόμενους μήνες, που περιμένουμε την αλλαγή της νομοθεσίας σχετικά με τον επαγγελματισμό στην Ελλάδα, με τη βοήθεια της Πολιτείας και της Ομοσπονδίας μας να γίνει αυτό το βήμα για να ανεβάσουμε το άθλημα. Και νομίζω αυτό θα βοηθήσει και τις εθνικές ομάδες στο μέλλον."

- Τον περασμένο Απρίλιο ανέλαβες καθήκοντα Ειδικής Γραμματέως στα πλαίσια του ΔΣ του ΠΑ.Σ.Α.Π. Ποια θεωρείς ότι είναι τα δύο κυριότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα μέλη του Συλλόγου σας;

Κ.Γ.: "Νομίζω ότι κύριο πρόβλημα είναι ότι αυτή τη στιγμή οι γυναίκες δεν είναι τόσο ενημερωμένες και δυστυχώς είμαστε πολύ νέες στο συγκεκριμένο κομμάτι. Μερικές φορές είναι δύσκολο να υποστηρίξεις τον εαυτό σου κι ευχαριστούμε πολύ τον ΠΑ.Σ.Α.Π. που μας στηρίζει σε αυτήν την προσπάθεια με κάποια καθοδήγηση και βοήθεια. Από κει και πέρα προσπαθούμε και μόνες μας πάνω σε αυτό που επεσήμανα και προηγουμένως, να βοηθήσουμε το άθλημα, να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας ώστε να υπάρχει μια ισότητα στα φύλα. Ας μην ξεχνάμε ότι η Α1 των ανδρών είναι επαγγελματικό πρωτάθλημα ενώ εμείς είμαστε σε ερασιτεχνικό επίπεδο. Και θεωρώντας ότι ξοδεύουμε τις ίδιες ώρες στην προπόνηση και στο τί δίνουμε στο άθλημα, δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να υπάρχει αυτός ο διαχωρισμός. Αυτό που χρειάζεται είναι απλώς η ισότητα των φύλων."

- Είσαι μία από τις πλέον προβεβλημένες αθλήτριες βόλεϊ στην Ελλάδα και η αναγνωρισιμότητά σου ξεπερνά τα όρια του αθλήματός σου. Πώς αισθάνεσαι γι' αυτό;

Κ.Γ.: "Για να πω την αλήθεια δεν το έχω σκεφτεί έτσι. Εντάξει, χαίρομαι όταν έρχεται ο κόσμος και μου λέει συγχαρητήρια για την ομάδα, καλή επιτυχία κλπ. διότι σίγουρα είναι όμορφο να ακούς αυτά τα λόγια αλλά δεν θεωρώ ότι είμαι και τόσο αναγνωρίσιμη πια (χαμογελάει). Άλλωστε δεν είναι ο πρώτος στόχος μου αυτός, ο πρώτος στόχος μου είναι να προβάλω το άθλημα. Από κει και πέρα αν με τη δική μου αναγνωρισιμότητα βοηθάω το βόλεϊ ως άθλημα, αυτό μου δίνει μεγάλη χαρά."

- Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε πέντε χρόνια από τώρα;

Κ.Γ.: "Σίγουρα θα ήθελα να δοκιμάσω την τύχη μου έστω για ένα-δύο χρόνια στο εξωτερικό κάποια στιγμή. Προς το παρόν βέβαια έχω άλλον έναν χρόνο συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό, δηλαδή μέχρι και του χρόνου. Από κει και πέρα το μόνο βέβαιο είναι ότι θα ήθελα να συνεχίσω να παίζω βόλεϊ. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι παραπάνω, τουλάχιστον αυτή τη στιγμή. Θέλω να συνεχίσω τις σπουδές μου, έχω τελειώσει τη Γυμναστική Ακαδημία εδώ στην Αθήνα και θα ήθελα να συνεχίσω πάνω στο κομμάτι της φυσικοθεραπείας."

Γιάννης Στέλιος Παπαδόπουλος
Email: jskpapadopoulos@gmail.com

Facebook

Twitter