Η καρδιά του ποδοσφαίρου "χτυπά" και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΡΑΒΙΑΣ 

Ποιος είπε ότι αυτό το καλοκαίρι θα βλέπουμε μπαλίτσα μόνο στην Ευρώπη; Αγωνιστική δράση αναμένεται και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, εκεί όπου από 3 έως 24 Ιουνίου θα διεξάγεται, στα γήπεδα των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, η επετειακή έκδοση του Κόπα Αμέρικα..

Ναι, καλά διαβάσατε! Μπορεί να υπήρχε και πέρυσι διοργάνωση, στη Χιλή (κάτι που γίνεται άλλωστε ανά τέσσερα χρόνια) αλλά η φετινή έχει εορταστικό χαρακτήρα, αφού ο θεσμός κλείνει 100 χρόνια ζωής: "Copa America Centenario". Ένας εκ των αρχαιότερων ποδοσφαιρικών Κυπέλλων (και ο παλαιότερος σε επίπεδο εθνικών ομάδων) ξεκίνησε το 1916, στην Αργεντινή, και μέχρι σήμερα, είναι λογικό να τραβάει τα βλέμματα πολλών ποδοσφαιρόφιλων.

Στη Λατινική Αμερική, η μπάλα άλλωστε έχει άλλη... γλύκα, πιο αλήτικη και πιο άγρια, σε στυλ αλάνας. Το πάθος, η ένταση στο παιχνίδι αλλά και η αστείρευτη αγάπη των Λατίνων για το άθλημα, πάντα σε… ψήνει να δεις έστω και λίγο αυτή τη διοργάνωση! Τόσο για την προσμονή του να "κάτσει" ένα Αργεντινή-Βραζιλία (κάτι που δεν συμβαίνει και συχνά σε επίπεδο Παγκοσμίων Κυπέλλων), όσο και εξαιτίας της ανόδου αρκετών ομάδων από το Δυτικό ημισφαίριο, όπως έδειξαν και με τις παρουσίες τους στο πιο πρόσφατο Μουντιάλ του 2014…

Κατά περιόδους, αγωνίζονται εκεί και ομάδες της Κεντρικής Αμερικής -συνήθως το Μεξικό και οι ΗΠΑ, πέρσι βέβαια ήταν και η Τζαμάικα- γι' αυτό και η CONMEBOL, δηλαδή η ποδοσφαιρική ομοσπονδία των κρατών της Νότιας Αμερικής, προσκάλεσε επιπλέον χώρες ώστε να δοθεί περισσότερο χρώμα στην ποδοσφαιρική αυτή γιορτή (16 αντί για 12 όπως ισχύει συνήθως, χωριζόμενες κανονικά σε ομίλους των 4). Πέραν των "κλασσικών" λατινοαμερικάνικων δυνάμεων, που είναι οι συνήθεις 10, άλλες 6 θα είναι από την CONCACAF (την αντίστοιχη ομοσπονδία της Κεντρικής Αμερικής και Καραϊβικής ζώνης), με τις παρουσίες της Αϊτής και του Παναμά να ξεχωρίζουν!

Τι περιμένουμε να δούμε απ’ τη φετινή διοργάνωση; Όπως και σε κάθε Κόπα Αμέρικα, πολλά γκολ και άλεγκρο ποδόσφαιρο. Αυτό δηλαδή που μπορούν να προσφέρουν οι υπερασπιστές του τίτλου Χιλιανοί, με Σάντσες, Βιντάλ, Αρανγκίζ ως τα μεγάλα τους ονόματα, αλλά και οι πολυνίκεις του θεσμού -14 τον αριθμό- Ουρουγουανοί, όταν έχουν στη φαρέτρα τους παίκτες όπως ο Σουάρεζ και ο Καβάνι (και προσωπική μου συμπάθεια). Χωρίς το ίδιο ταλέντο, αλλά με όπλο τη ομαδικότητα και την "σφιχτή" άμυνα, η -παραδοσιακά μαχητική- Παραγουάη αλλά και η Κόστα Ρίκα, θα ψάξουν τις δικές τους πιθανότητες για μια καλή πορεία στο θεσμό.

Ένα Περού σχετικά αδιάφορο, καθώς η βαρύτητα έχει πέσει στα προκριματικά του Παγκοσμίου του ’18 (εξ’ ου και η νεανική ομάδα που κατεβάζει), ένα Μεξικό με Τσιτσαρίτο και όρεξη, αφού φέτος δεν έχει να κοιτάξει το Γκολντ Καπ, τις ΗΠΑ με στόχο για την υπέρβαση, υπό την καθοδήγηση του Κλίνσμαν στον πάγκο και με παρακαταθήκη την καλή παρουσία στο Μουντιάλ πρόπερσι…

Φυσικά, τα φώτα δε γίνεται να μην πέσουν στα δυο ‘βαριά’ ονόματα που λατρεύονται ποδοσφαιρικά παγκοσμίως. Οι μεν Βραζιλιάνοι, με το μεγαλύτερο τους αστέρι -Νεϋμάρ- απόντα (διότι θα αγωνιστεί με την εθνική στους Ολυμπιακούς τον Αύγουστο και χρειαζόταν και ένα μπρέικ για ξεκούραση), δεν θυμίζουν σε τίποτα την ομάδα του παρελθόντος. Με αρκετούς παίκτες, νέους γενικά, προερχόμενους από τη λίγκα Μπραζιλειράο, οι ελπίδες της "Σελεσάο" θα επικεντρωθούν στους Χούλκ, Κουτίνιο, Γουίλιαν. Και απ’ την άλλη, η Αργεντινή, με την "κάψα" ενός τροπαίου να κρατά από το 1993! Πάνοπλη επιθετικά, με ποιοτικό κέντρο, και τον Μέσσι φυσικά να θέλει να γευτεί τη χαρά ενός τίτλου και με το εθνικό του συγκρότημα, η "Αλμπισελέστε" θα πρέπει να ξεπεράσει τα τραύματα των δυο σερί χαμένων τελικών (σε Βραζιλία και Χιλή) και τον κακό της εαυτό σε κρίσιμες στιγμές.

Τακουνάκια, τρίπλες, μαγευτικά γκολ αλλά και σκληρά τάκλιν, αψιμαχίες, φανέλες σκισμένες απ' τα τραβήγματα: το Κόπα Αμέρικα τα έχει όλα και δεν γίνεται να περάσει -ούτε φέτος- απαρατήρητο…

Οι όμιλοι

Χρήστος Γραβιάς