Η τρομοκρατική επίθεση στη Νίκαια και η επόμενη μέρα
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΕΛΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Η τρομοκρατική επίθεση της περασμένης Πέμπτης στη Νίκαια, η οποία είναι η τρίτη τόσο μεγάλης...
http://www.thecolumnist.gr/2016/07/blog-post_3.html
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΕΛΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Η τρομοκρατική επίθεση της περασμένης Πέμπτης στη Νίκαια, η οποία είναι η τρίτη τόσο μεγάλης κλίμακας μέσα σε ενάμιση χρόνο σε γαλλικό έδαφος, αποτελεί αναμφισβήτητα άλλο ένα μεγάλο και εξαιρετικά οδυνηρό σοκ τόσο για τη γαλλική κοινωνία όσο και για την παγκόσμια κοινότητα.
Μόλις λίγα εικοσιτετράωρα μετά την επιτυχή διοργάνωση του Euro από τη Γαλλία και δώδεκα ημέρες πριν από τη λήξη της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης στην οποία βρισκόταν η χώρα από τον Νοέμβριο, πολλοί άρχισαν να αναρωτιούνται για ποιο λόγο βρίσκεται διαρκώς στο στόχαστρο της ισλαμικής τρομοκρατίας και ποιος είναι ο πολιτικός αντίκτυπος αυτών των αποκρουστικών ενεργειών, μετά και την πρόσφατη επίθεση της 14ης Ιουλίου.
Κατ’ αρχάς είναι δεδομένο ότι ο ισλαμικός εξτρεμισμός αν και ευνοείται από τις αρνητικές κοινωνικοοικονομικές συνθήκες που βιώνουν μεγάλα τμήματα των μουσουλμάνων στις δυτικές χώρες και ιδιαίτερα στη Γαλλία, εντούτοις δε στηρίζεται σε αυτές. Αντιθέτως, βασίζεται σε αναφορές με έντονο συμβολισμό θρησκευτικού, ιδεολογικού και ιστορικού υποβάθρου επιδιώκοντας παράλληλα να εκμεταλλευτεί όσο το δυνατόν καλύτερα κενά ασφαλείας στις χώρες που δρα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η Γαλλία είναι ιδανικός, για τα διαστροφικά και εγκληματικά σχέδιά του, στόχος.
Ιστορικά και θρησκευτικά η συγκεκριμένη χώρα αποτελεί το λίκνο των Σταυροφοριών γι’ αυτό και δεν είναι καθόλου τυχαία η διαρκής χρήση εκ μέρους της προπαγάνδας του ΙΚ (και όχι μόνο) της λέξης "Σταυροφόροι" για να περιγραφεί συνολικά η Δύση ενώ είναι εξίσου σημαντικό το γεγονός ότι η Γαλλία αποτελούσε ανέκαθεν μία μεγάλη αποικιοκρατική δύναμη με πολύ έντονα παρεμβατική παρουσία στα ζητήματα της Μέσης Ανατολής, παρουσία η οποία συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.
Επίσης, η Γαλλία συμβολίζει την πολιτιστική, πνευματική και πολιτική πρωτεύουσα της Δύσης, μία χώρα γνωστή για την ελευθεριότητα και την ανεκτικότητα της που ενέπνευσε λαούς και χώρες με το τρίπτυχο "Ελευθερία-Ισότητα-Αδελφότητα". Μία χώρα που καθόρισε σε μεγάλο βαθμό αυτό που ονομάζουμε σήμερα δυτικό τρόπο ζωής και η οποία, με λίγα λόγια, εμπεριέχει και νοηματοδοτεί όλα εκείνα τα οποία απεχθάνεται το ριζοσπαστικό Ισλάμ. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι η Νίκαια, ένας δημοφιλέστατος τουριστικός προορισμός με ακριβά γιωτ, καζίνο, άκρατη διασκέδαση και clubs, μπήκε στο στόχαστρο.
Σε καθαρά επιχειρησιακό επίπεδο οι τρομοκράτες εκμεταλλεύονται δύο πολύ σημαντικά στοιχεία που δεν συνυπάρχουν σε άλλα μέρη της Ευρώπης: τη δεξαμενή των 7,5 εκατομμυρίων μουσουλμάνων που προέρχονται από τις πρώην αποικίες, οι περισσότεροι εκ των οποίων Γάλλοι υπήκοοι δεύτερης και τρίτης γενιάς (η Γαλλία είναι η χώρα με τον μεγαλύτερο μουσουλμανικό πληθυσμό στην Γηραιά Ήπειρο) και την αδυναμία συνεννόησης των υπηρεσιών ασφαλείας, παρά τα αλλεπάλληλα χτυπήματα.
Ως προς το πρώτο, είναι προφανές ότι όχι μόνο είναι πρακτικά και ηθικά αδύνατον σε μια δημοκρατική πολιτεία να στοχοποιηθούν συλλήβδην εκατομμύρια ανθρώπων ως ύποπτοι λόγω της καταγωγής ή της θρησκείας τους, αλλά είναι και εξαιρετικά δύσκολο, όσο καλό σύστημα πληροφοριών κι αν υπάρχει, να προληφθούν ενέργειες από τους λεγόμενους "μοναχικούς λύκους", δηλαδή άτομα που δεν έχουν καμιά επαφή με οργανωμένα δίκτυα τρομοκρατίας.
Από την άλλη μεριά όμως κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει τις μεγάλες αστοχίες των υπηρεσιών πληροφοριών και ασφαλείας οι οποίες αναδείχθηκαν στις προηγούμενες επιθέσεις και έχουν κοστίσει εκατοντάδες ζωές μέχρι σήμερα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίπτωση της Νίκαιας όπου, όπως τουλάχιστον υποστηρίζεται, υπήρχε ένα φορτηγό σταθμευμένο επί 9 ώρες κοντά σε ένα από τα πλέον δημοφιλή τουριστικά θέρετρα της Γαλλίας, ανήμερα της εθνικής επετείου και του οποίου ο οδηγός όταν ρωτήθηκε απάντησε ότι μεταφέρει παγωτά χωρίς καν να επιβεβαιωθεί το αληθές των λεγομένων του από έναν απλό έλεγχο στο φορτίο του.
Παρ’ όλα αυτά, θα πρέπει να επισημανθούν δύο πράγματα σε αυτό το σημείο: πρώτον ότι η Γαλλία αν και έχει μακρόχρονη εμπειρία από ακροδεξιά και ακροαριστερή τρομοκρατία, εντούτοις δεν είχε μέχρι πρόσφατα αντιμετωπίσει απειλές αυτής της φύσης και έκτασης όπως για παράδειγμα η Βρετανία με τον IRA ή το Ισραήλ. Το δεύτερο είναι ότι το κοινό μαθαίνει πάντα τις αποτυχίες και σχεδόν ποτέ τις επιτυχίες των υπηρεσιών ασφαλείας. Με άλλα λόγια, για κάθε λάθος εκτίμηση ή αβελτηρία εκ μέρους των κρατικών υπηρεσιών, που στοιχίζουν όμως ζωές με όνειρα και οικογένειες, υπάρχει μια σειρά άγνωστων περιστατικών αποτροπής τρομοκρατικών επιθέσεων και ενεργειών που έχουν προηγηθεί.
Σε κάθε περίπτωση είναι δεδομένο ότι η τρομοκρατική επίθεση στη Νίκαια έλαβε χώρα μέσα στα πλαίσια ενός, ήδη, τοξικού ευρωπαϊκού και παγκόσμιου περιβάλλοντος. Υπό αυτό το πρίσμα είναι βέβαιο ότι παντού οι έλεγχοι και τα μέτρα ασφαλείας θα ενταθούν ακόμη περισσότερο, άλλωστε ήδη ο πρόεδρος Ολάντ παρέτεινε την κατάσταση εκτάκτου ανάγκης για ακόμη τρεις μήνες, με αποτέλεσμα να θυσιάζονται για άλλη μια φορά η κανονικότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα στο βωμό της αυτονόητης ανάγκης για ασφάλεια και κοινωνική ειρήνη.
Ταυτόχρονα όλο αυτό το σκηνικό του τρόμου ρίχνει νερό στον μύλο του λαϊκισμού και του εθνικισμού τόσο στην ευρωπαϊκή πλευρά του Ατλαντικού όσο και στην απέναντι. Στη Γαλλία η Λεπέν ήδη ακονίζει τα μαχαίρια της ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2017, στην Ουγγαρία η κυβέρνηση έχει προκηρύξει δημοψήφισμα στις 2 Οκτωβρίου με το ερώτημα "θέλετε η Ευρωπαϊκή Ένωση να θεσπίσει την υποχρεωτική μετεγκατάσταση μη Ούγγρων πολιτών στην Ουγγαρία χωρίς την έγκριση του ουγγρικού κοινοβουλίου;" με το αποτέλεσμα λίγο πολύ δεδομένο ενώ στις ΗΠΑ ο ανεκδιήγητος και επικίνδυνος τόσο για τη χώρα του όσο και τον υπόλοιπο κόσμο Ντόναλντ Τραμπ κάνει τα πάντα για να προωθήσει την πρωτόγνωρα ξενοφοβική και ρατσιστική ατζέντα του. Περιττό φυσικά να τονισθεί ότι είναι ακριβώς αυτή η ρητορική μίσους, φανατισμού και μισαλλοδοξίας η οποία τρέφει την ισλαμική τρομοκρατία.
