Η δύναμη των παρελθοντικών επιλογών μας, η επιρροή τους στο παρόν και το μέλλον μας

ΓΡΑΦΕΙ Η ΖΩΗ ΑΛΕΞΟΥΛΗ 

Τι μπορεί να ανακαλύψει κάποιος ταξινομώντας βιβλία στη βιβλιοθήκη του...

Έναν παλιό, σκονισμένο φάκελο γεμάτο αναμνήσεις. Αναμνήσεις που ζουν μέσα μας και που ξεφυτρώνουν απρόσκλητες μέσα από ντοκουμέντα παρελθοντικών μας στιγμών.

Δεν είμαστε ο ίδιος άνθρωπος που ήμασταν χθες. Κάτι τέτοιο δε θα μπορούσε να συμβεί. Είτε το επιλέγουμε συνειδητά είτε όχι, αλλάζουμε. Αλλάζει το σκηνικό, οι συναναστροφές μας, τα δεδομένα. Αλλάζουμε εμείς καθώς οι εμπειρίες μας, μας εξελίσσουν και μας μεταμορφώνουν.

Όμως, οι επιλογές του παρελθόντος αποκαλύπτουν πτυχές του εαυτού μας. Εκτός του ότι έχουν επιδράσει στο παρόν μας και έχουν διαμορφώσει τον άνθρωπο που είμαστε σήμερα, δείχνουν πολλά για τον αλλοτινό τρόπο σκέψης μας, τις αντιλήψεις, την κοσμοθεωρία μας, τις αξίες μας. Δείχνουν πολλά για εμάς.

Η επίδραση των νέων πληροφοριών, οι καταστάσεις τις οποίες έχουμε αντιμετωπίσει, οι εξωγενείς παράγοντες που δε θα μπορούσαμε ποτέ να είχαμε προβλέψει, μας αλλάζουν. Και η αλλαγή είναι συνήθως αθόρυβη. 

Βλέπω κάθε απότομη, ριζική και εντυπωσιακή αλλαγή είτε ως αποτέλεσμα επίδρασης κάποιου γεγονότος που έδρασε ως καταλύτης, είτε ως προσπάθεια εντυπωσιασμού με σκοπό την επίτευξη κάποιου στόχου. Με τις επιπόλαιες, επιδερμικές και ταυτόχρονα κραυγαλέες αλλαγές, ξεγελούμε τον εαυτό μας, προσπαθώντας να ξεγελάσουμε τους γύρω μας.

Κι αυτό γιατί η αλλαγή δεν αφορά κανέναν άλλο όσο αφορά εμάς τους ίδιους. Τη δική μας βελτίωση. Εξελίσσει εμάς. 

Δεν είσαι ο ίδιος που ήσουν χθες, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι ο χθεσινός σου εαυτός έχει πεθάνει. Δεν αποτελούμαστε από εκατομμύρια κατακερματισμένους εαυτούς ή τουλάχιστον δεν είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε την αλλαγή ως μία τέτοια αποσπασματική αλληλουχία εαυτών. 

Εκείνος ο μακρινός ή κοντινός παρελθοντικός εαυτός μας, εκείνο το παιδί ή ο έφηβος, αποκαλύπτει χρήσιμα "μυστικά" για εμάς από τα οποία και να θέλαμε δε θα μπορούσαμε να κρυφτούμε. Δεν υπάρχει λόγος άλλωστε. 

Αν στο παρελθόν είχες επιλέξει να συμπεριφερθείς με έναν Α τρόπο, τον οποίο σήμερα δεν υποστηρίζεις καθώς έχεις προχωρήσει στη ζωή σου, και εκείνος ο συγκεκριμένος τρόπος δεν ταιριάζει στο σημερινό αξιακό σου σύστημα ανήκει μεν στο παρελθόν, ωστόσο εξακολουθεί να σου ανήκει. Εσύ ήσουν τότε. Εσύ είσαι και τώρα. Αλλαγμένος. Διαφορετικός. Εξακολουθείς όμως να είσαι εσύ. Και οι επιλογές σου, σου ανήκουν. Τις επιλογές μας τις κουβαλάμε, είναι υψίστης σημασίας για τη ζωή που επιλέγουμε να ζήσουμε. Καθορίζουν το μέλλον μας.

Αυτό το παιδί στη φωτογραφία με το ζαχαρωτό στο χέρι, ήσουν κάποτε εσύ. Αυτό το παιδί ζει κάπου βαθιά μέσα σου. 

Εμπιστεύσου το παιδί και επίτρεψε του να σου δείξει το δρόμο. 

Μαθαίνοντας από εκείνο το παιδί, μαθαίνεις για σένα.

Και αν γλιτώσει το παιδί.. Υπάρχει ελπίδα.

Ζωή Αλεξούλη

Στοχαστικό δοκίμιο