Θλίψη ή κατάθλιψη;

GUEST EDITORS

ΓΡΑΦΕΙ Η ΕΥΗ ΚΑΠΑΣΑΚΑΛΙΔΗ 

Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε νιώσει συναισθήματα θλίψης, απογοήτευσης και στενοχώριας, είτε μετά από μια αποτυχία, είτε μετά από ένα χωρισμό, μια απώλεια κλπ. Αυτά τα συναισθήματα είναι φυσιολογικά. Το αντίθετο, μάλιστα, θα ήταν παθολογικό. Δηλαδή αν δεν αντιδρούσαμε συναισθηματικά σε τέτοια γεγονότα της ζωής μας. Όταν όμως η θλίψη αντί να μειώνεται με τον καιρό, γίνεται πιο έντονη και διαρκεί, εμποδίζοντας τις δραστηριότητες της ζωής μας, όπως τη δουλειά, τον ύπνο, τη διατροφή, τις προσωπικές σχέσεις και την κοινωνική μας ζωή, τότε είναι πιθανό η κατάθλιψη, ως κλινικό πλέον σύνδρομο, να μας χτυπά την πόρτα. 

Συχνά, χρησιμοποιούμε τον όρο κατάθλιψη όταν νιώθουμε άκεφοι, απογοητευμένοι ή πεσμένοι. Εκφράσεις όπως "σήμερα έχω κατάθλιψη" ή "έχω τις μαύρες μου" όμως, δεν αντικατοπτρίζουν την κατάσταση στην οποία αναφέρονται οι ειδικοί με τον όρο "κατάθλιψη". Η κλινική κατάθλιψη είναι μια σοβαρή ασθένεια που διαρκεί εβδομάδες ή και μήνες και επηρεάζει το συναίσθημα, τη σκέψη και τις σωματικές λειτουργίες του ατόμου. 

"Νιώθω κάθε πρωί πως δεν υπάρχει λόγος να σηκωθώ από το κρεβάτι. Αισθάνομαι τα μέλη μου βαριά. Αν μπορούσα να κοιμάμαι όλη τη μέρα θα το έκανα. Θέλω να μείνω ξαπλωμένος για πάντα. Νιώθω κούραση. Δεν έχω καμία θέληση για την παραμικρή προσπάθεια"

Όταν κάποιος έχει κατάθλιψη, συχνά κουράζεται εύκολα, δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί, να θυμηθεί και να σκεφτεί. Βιώνει θλίψη, απογοήτευση, ενοχές, άγχος, νευρικότητα, ιδέες αναξιότητας και αυτομομφής, αλλά και σωματικά συμπτώματα. Αδιαφορεί για την εμφάνισή του, για τη δουλειά του και απομακρύνεται από το κοινωνικό του περιβάλλον. Δεν μπορεί να κοιμηθεί καλά (αϋπνία ή υπερυπνία) και νιώθει κουρασμένος το πρωί. Η όρεξη του για φαγητό είτε μειώνεται σημαντικά είτε κάποιες φορές αυξάνεται και η επιθυμία για σεξουαλική επαφή είναι μειωμένη ή ανύπαρκτη. 

Tο πρώτο πραγματικό βήµα για τη θεραπεία της κατάθλιψης είναι να την απενοχοποιήσουµε. Να καταλάβουμε, δηλαδή, ότι πάρα πολλοί άνθρωποι σε όλο τον κόσµο, έχουν έρθει αντιµέτωποι µε αυτήν, ακόµα και κάποιοι που διακρίθηκαν για το έργο ή τα επιτεύγµατά τους. Είναι µία ασθένεια σαν όλες τις άλλες και δεν υπάρχει κανένας λόγος να µη µιλήσουµε γι’ αυτήν. Η συζήτηση µε πρόσωπα εμπιστοσύνης από το οικογενειακό ή το φιλικό µας περιβάλλον µπορεί να προσφέρει υποστήριξη και κατανόηση. Η καλή επικοινωνία, τέλος, µε τον ειδικό ψυχικής υγείας, στον οποίο θα απευθυνθούμε, είναι ιδιαίτερα σηµαντική στην αποτελεσµατικότητα της θεραπείας.

* Η Εύη Καπασακαλίδη είναι σύμβουλος ψυχικής υγείας-ψυχοθεραπεύτρια, μέλος της Ε.Ε.Σ. και ιδιοκτήτρια της Ψυχορροπίας

Email: kapaevi@gmail.com

   Website: http://www.psychorropia.gr/