Να την, ξεπροβάλλει...

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΡΙΟΣ ΜΑΝΤΖΟΣ 

Το να κερδίζεις το Γιβραλτάρ είναι δεδομένο. Το να επικρατείς έναντι των Κυπρίων, ok, δεν είναι κάτι... ουάου. Το να περνάς από την Εσθονία σίγουρα δεν είναι και γεγονός για τυμπανοκρουσίες. Ωστόσο αυτά τα αποτελέσματα δεν ήρθαν έτσι απλά. Γιατί αυτό που αποδείχθηκε τόσο στο ματς με τους Βόσνιους στο "Καραϊσκάκης" όσο και το Σάββατο το βράδυ στις Βρυξέλλες είναι ότι η Εθνική ξαναγίνεται εκείνη η ομάδα που καθαρίζει και κερδίζει τα παιχνίδια με τους υποδεέστερους ή και τους ισάξιούς της και κοιτάζει κατάματα τους ισχυρούς.

Όσο να 'ναι, το να φτάνεις σε σημείο να νιώθεις αδικημένος και πικραμένος που πήρες ισοπαλία κόντρα σε ένα από τα πιο ποιοτικά σύνολα όχι μόνο της Ευρώπης αλλά και του κόσμου, παίζοντας μάλιστα για μισή ώρα με παίκτη λιγότερο, συνιστά τεράστια βήματα προόδου και επιστροφή στις ρίζες για τον περίγελο των προκριματικών του Euro της Γαλλίας.

Η αμυντική λειτουργία της Εθνικής ήταν βγαλμένη από τα παλιά. Μπορεί να έλειπαν ο Αζάρ και ο Ντε Μπρούινε, ωστόσο -μη γελιόμαστε- παίκτες όπως ο Μέρτενς, ο Καράσκο και ο Τσαντλί δεν είναι δα και τόσο... κακοί. Όλοι περίμεναν το παιχνίδι να πάει ακριβώς όπως πήγε, με την πρωτοβουλία των κινήσεων στους Βέλγους, οι οποίοι μας είχαν στο μισό γήπεδο αλλά τη μεγάλη φάση δεν μπόρεσαν να την κάνουν. Κι αυτό διότι ο Μίχαελ Σκίμπε "διάβασε" καλά το ματς και έκλεισε τους χώρους, τη στιγμή που οι παίκτες έδιναν τον καλύτερο εαυτό τους, ενώ ο Καπίνο έκανε το ματς της ζωής του. Μας έκατσε και το γκολ και πήραμε ένα πολύ μεγάλο αποτέλεσμα που πέραν από το ψυχολογικό, έχει σαφώς και βαθμολογικό αντίκτυπο και μπορεί να αποδειχθεί καθοριστικό για τη συνέχεια.

Η δουλειά των ίδιων των ποδοσφαιριστών να αντιστρέψουν το εις βάρος τους κλίμα, να ξανακερδίσουν την εμπιστοσύνη του Έλληνα φιλάθλου και να επαναφέρουν την Εθνική στο δρόμο των επιτυχιών και σαφώς σε μία μεγάλη διοργάνωση είναι πλέον εμφανής στο γήπεδο. Με την υπογραφή Σκίμπε, φυσικά. Ο Γερμανός τεχνικός έχει ανακτήσει την ταυτότητα του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος, το οποίο παρουσιάζει στο γήπεδο στοιχεία από το δικό του γνωστό παιχνίδι που το διατηρούσε στην ελίτ από το 2004 και μετά. Και το Σάββατο ήταν η μεγαλύτερη δοκιμασία για να αποδειχθεί ότι όντως η Εθνική μας επιστρέφει.

Σαφώς, χρειάζονται ακόμη αρκετά στοιχεία να προστεθούν στο παιχνίδι της Εθνικής μας, όπως η διατήρηση της κατοχής της μπάλας στον άξονα και το "κουβάλημά" της μπροστά, προκειμένου να επέλθει περεταίρω βελτίωση. Οι τυμπανοκρουσίες και η αποθέωση οφείλουν να έχουν όρια, καθώς ακολουθεί στις 9 Ιουνίου το ματς στη Ζένιτσα με τους Βόσνιους που πιθανότατα θα κρίνει το αν μπορούμε να κοιτάζουμε ή όχι την πρόκριση. Στο μεσοδιάστημα επιβάλλεται η μελέτη και η βελτίωση των πολλών αγωνιστικών αδυναμιών, καθώς μην ξεχνάμε ότι πέραν του ότι μπορούσαμε να έχουμε κερδίσει, μπορούσαμε κιόλας να έχουμε χάσει αν δεν υπήρχε ο Καπίνο και η τύχη σε ορισμένες περιπτώσεις. Δεν θα είναι κάθε ματς το ίδιο και στη Βοσνία θα πρέπει να παίξουμε πολύ καλύτερα και να είμαστε σε θέση να βγάλουμε ορισμένες φάσεις, διότι πάμε εκεί ξεκάθαρα για το διπλό.

Όπως αποδεικνύεται πάντως, η Εθνική ήθελε τον Γερμανό της καθώς εκείνος έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη των ποδοσφαιριστών και έχει επαναφέρει τη συσπείρωση στα αποδυτήρια της ομάδας. "Είμαστε μια παρέα και αυτό βγαίνει στο γήπεδο", τόνισε ο Κώστας Σταφυλίδης ενώ την πιο σοφή κουβέντα την είπε ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος: "Αυτοσκοπός δεν είναι το Μουντιάλ, αλλά το να ξαναγίνουμε ομάδα". Πράγματα αδιανόητα στην τραγική περίοδο Ρανιέρι και το εξίσου απογοητευτικό μεταβατικό στάδιο Μαρκαριάν.

Μάριος Μάντζος

E-mail: marmantzos20@gmail.com

Facebook: www.facebook.com/marmantzos20

Twitter: www.twitter.com/marmantzos20

LinkedIn: www.linkedin/in/marmantzos20