Rick, παρ' το αλλιώς...

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΡΑΒΙΑΣ 

Μπορεί να μην το λένε δημοσίως, να το συζητάνε με φίλους, σε παρέες, ωστόσο σχεδόν όλοι, ή έστω η πλειoψηφία των φίλων του "The Walking Dead", το σκέφτεται πιο έντονα από ποτέ: η αγαπημένη τους σειρά τούς απογοητεύει, και το ενδιαφέρον που θα είχαν άλλες εποχές για να το παρακολουθήσουν, παίρνει ένα συναίσθημα σε φάση "άντε να δούμε που θα βγει"...

Σίγουρα το έχεις σκεφτεί. Ή σε έβαλε σε σκέψεις κάποιος άλλος που στο είπε. Παίρνω ως δεδομένο ότι σίγουρα έχεις κάποιον φίλο, φίλη, συμμαθητή/συμφοιτητή, γείτονα και οποιονδήποτε άλλο που βλέπετε την σειρά και συζητάτε ή αναλύετε την πορεία της σε βάθος χρόνου. Άλλωστε, απ' το 2010 και μετά, ο στενός τηλεοπτικά κόσμος του Walking Dead ξέφυγε απ' τα όρια της Αμερικής, και έχει φτάσει να γίνει παγκόσμιο trend, που δεν ξέφυγε φυσικά και από την Ελλάδα.

Το concept της σειράς, όσο και αν απωθεί κάποιους λόγω των σκληρών ενίοτε στιγμών βίας, της αιματοχυσίας και των walkers (σ.σ. των νεκροζωντανών ντε, για μη τους μη έχοντες ιδέα περί της σειράς), ήταν εξ' αρχής κάτι που "τράβαγε" την προσοχή. Όπως φυσικά και οι ηθοποιοί, οι ιδιαίτεροι χαρακτήρες τους, η μάχη για την επιβίωση στα περίχωρα της Ατλάντα και της Τζόρτζια, αλλά και στις πιο έντονες στιγμές τους, η σύγκρουση με τα συναισθήματα και την όποια ανθρωπιά τους έχει απομείνει, στην ζωή μετά το "ξέσπασμα" της Αποκάλυψης, είναι όλα αυτά που τον έκαναν μέσα στα χρόνια να ξεχωρίσει σε επίπεδο σειρών.

H πορεία απ' την Ατλάντα στην "εξωτική" φάρμα του Χέρσελ και ακολούθως περνώντας την φυλακή, το Γούντμπερι, το Τέρμινους, την Αλεξάνδρεια για να φτάσουμε αισίως στην δικτατορία του Negan και των Saviors, σίγουρα έκρυβε ανατροπές, "δυνατές" στιγμές, τρυφερές στιγμές, αλλά και μάχες, όπλα, απώλειες, και αίμα, ΠΟΛΥ αίμα. Για τον κόσμο του Walking Dead μιλάμε άλλωστε, και όχι για την Λίμνη των κύκνων...

Φαίνεται ξεκάθαρο όμως πλέον, ότι η σειρά έχει παρέλθει φυσικά σε ένα τέλμα. Έχουν ξεμείνει οι παραγωγοί από ιδέες; Έχουν πιάσει τον ταύρο του κέρδους απ' τα κέρατα και δεν τον αφήνουν με τίποτα, οπότε για όσο η σειρά πουλάμε, ας την τραβάμε όσο πάει; Πάνε να το κάνουν νέο Lost, όπου κάπως, κάποτε, η σειρά θα τελειώσει και θα ψαχνόμαστε να βρούμε εξηγήσεις;

Aν ισχύουν τα όσα σκεφτόταν ο Greg Νicotero, αρχιπαραγωγός της σειράς, να φτάσει για 13η χρονιά, μάλλον δεν θα προλάβει ούτε ο ίδιος να φτάσει ως εκεί, αφού θα την βλέπουν αποκλειστικά μεταξύ τους! Ήδη απ’ το πρώτο επεισόδιο της 7ης σεζόν και τα παραπάνω από τα 17 εκ. τηλεθεατές στις ΗΠΑ, φτάσαμε την προηγούμενη εβδομάδα μετά βίας στα 10 εκατομμύρια, δείγμα του ότι ο κόσμος γυρνάει την πλάτη στον Rick και την παρέα του, αφού τον κουράζει επανειλημμένα.

Και να πεις ότι έχουν άδικο; Η συνταγή πάει –ΠΑΛΙ, τονίζω το πάλι– κάπως έτσι: αλλεπάλληλες προσπάθειες να κρατήσουμε το στόρι όσο γίνεται, συνήθως με λεπτομέρειες και side-stories στο όριο της αδιαφορίας, μέχρι να έρθει ένα επεισόδιο που θα τα "σπάει", θα μας κάνει να το συζητάμε κάτι μήνες, για να ακολουθήσει η... απόλυτη ηρεμία, και να γίνει κάτι παρόμοιο στον επόμενο κύκλο! Στο ενδιάμεσο, μπορείς να δεις τον... μήνα του μέλιτος της Μισόν με τον Ρικ στο Λούνα-Παρκ της "Ζombieland" (σοβαρά τώρα, ένα ολόκληρο επεισόδιο για αυτό;), τους ενίοτε τσαμπουκάδες που θα αφορούν τον Daryl, τα ψυχολογικά της Rosita, τον ιεροκήρυκα Gabriel και τις θεωρίες του περί της μετά θάνατον ζωής. Kαι ποιος νοιάστηκε;

Έτσι έγινε και πέρυσι, όπου κάναμε αμάν να δούμε ποιος είναι ο Νegan (και επειδή είναι ηθοποιάρα ο Jeffrey Dean Morgan, το κρέντιτ του το δίνω), έτσι θα πάει και φέτος, μέχρι την μεγάλη μάχη που "ψήνεται" ανάμεσα σε "Σωτήρες" και στην συμμαχία Alexandria- Hiltop-Kingdom. Aναγκαία παρένθεση: ο κόσμος του Walking Dead αποκτά απότομο ενδιαφέρον σε κάθε παρουσία του Negan. Nαι, φέτος πάει να παραμερίσει τον Rick και το team του απ’ το κάδρο. Λίγο το τουπέ που δεν "σηκώνει και πολλά", λίγο η Lucille που διψάει για αίμα, είναι όλο το προφίλ που ταιριάζει απόλυτα σε έναν κόσμο σαφώς όχι ιδανικά πλασμένο.

Όπως και κάθε Δευτέρα, πολλοί θα κάτσουν/κάτσουμε να δούμε το νέο επεισόδιο, και αν όχι για να πεις ότι θα κάτσεις και θα αράξεις ένα 45λεπτό να δεις κάτι που γουστάρεις, ίσως περισσότερο για να έχεις απλά μια εικόνα του τι θα συμβεί. Ή ίσως και όχι, να πεις "άστο, άλλη μέρα", ή μπορεί και καθόλου.

Το "The Walking Dead" έχει αρχίσει να χάνει το παιχνίδι, από την στιγμή που μοιάζει να έχει χάσει και τον δρόμο του. Και είναι κρίμα, για την προσπάθεια όλων των συντελεστών του, αλλά και για όλες τις ώρες που τόσα εκατομμύρια κόσμος έχει φτάσει ως εδώ για να τον βλέπει, τον απογοητεύει όμως χωρίς προσπάθεια, και δεν έχει ένα σταθερό πλάνο, με σενάριο και τηλεοπτική δομή που να οδηγεί κάπου.

Χρήστος Γραβιάς