Εννιά ερωτήσεις που ψάχνουν απαντήσεις στο φετινό Τσάμπιονς Λιγκ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΡΑΒΙΑΣ 

Η μέρα που οι απανταχού ποδοσφαιρόφιλοι ανά τον πλανήτη περιμένουν, επιτέλους έφτασε! Το «σεντόνι» βγαίνει από την ντουλάπα και ετοιμάζεται να ξεδιπλωθεί σε όλες τις μεγάλες ποδοσφαιρικές αρένες της Ευρώπης, αρχής γενομένης από απόψε.

Για ακόμα μια χρονιά, το Τσάμπιονς Λιγκ ετοιμάζεται να μας καθηλώσει, να μας χαρίσει απίστευτες ποδοσφαιρικές στιγμές και δυνατές συγκινήσεις, όπως άλλωστε και κάθε χρονιά. Και όπως συμβαίνει συνήθως, έτσι και φέτος είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς κάποιο ξεκάθαρο φαβορί για το τρόπαιο, που θα προκύψει πάντως από μια μικρή «δεξαμενή» μεγάλων παραδοσιακά ονομάτων.

Εν αναμονή λοιπόν της αποψινής σέντρας (στις 19.55 τα πρώτα ματς, στις 22:00 το round two, α λα Γιουρόπα Λιγκ ένα πράγμα), το thecolumnist.gr προσπαθεί να δώσει απαντήσεις σε εννιά μεγάλα ερωτήματα που θα απασχολήσουν πολύ τους φιλάθλους στη φετινή διοργάνωση:

1) Θα σταματήσει επιτέλους κάποιος την δυναστεία της Ρεάλ Μαδρίτης;

Θεωρητικά, είναι πολύ πιθανό πλέον. Και νομοτελειακά δηλαδή, ε, κάποτε θα συμβεί. Αλλά, τα ίδια δεν έλεγαν όλοι και πέρυσι και πρόπερσι, στις πρώτες προσπάθειες «εκθρόνισης» των Μαδριλένων; Αναμφίβολα, η φυγή του Ζινεντίν Ζιντάν απ΄τον πάγκο και – ιδίως – του Κριστιάνο Ρονάλντο, σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής και την απαρχή μιας νέας, υπό τις οδηγίες του Ζουλέν Λοπετέγι πλέον. Ηχηρές μεταγραφές δεν έγιναν, ο κορμός παρέμεινε ως έχειν, και η φυγή του CR7 φαίνεται πως έχει ελευθερώσει επιθετικά τον καλό εαυτό των Μπέιλ-Μπενζεμά. Δεν εντυπωσιάζει σίγουρα στα πρώτα βήματα της νέας σεζόν όμως ξέρει τη διοργάνωση καλύτερα α[‘ τον καθένα, περιμένεις να πουλήσει ακριβά το τομάρι της, γνωρίζοντας πως και φέτος θα πάει μακριά (άγνωστο ακόμα το πόσο)…

2) Είναι η Μπαρτσελόνα έτοιμη να επιστρέψει στην κορυφή;

Όταν στην Μαδρίτη βλέπεις να πηγαίνουν τα τρία τελευταία τρόπαια (και συνολικά τα τέσσερα της τελευταίας πενταετίας), σαν αντίπαλο δέος, κάπως σου κακοφαίνεται. Γιατί παρά τους εγχώριους τίτλους, στην Ευρώπη η Μπάρτσα έχει πατήσει… φρένο την τελευταία τριετία, ενώ και ο περσινός αποκλεισμός από τη Ρόμα, με τον τρόπο που ήρθε, έφερε πολύ γκρίνια στο «μπλαουγκράνα» στρατόπεδο. Φέτος, ο Ερνέστο Βαλβέρδε δείχνει πιο… ψιλιασμένος, η ομάδα του εμφανώς ενισχυμένη (αφού ήρθαν οι Λενγκλέτ, Βιδάλ, Άρτουρ, Μάλκομ), ο Ντεμπελέ πιο άνετος και ο Μέσι να έχει πατήσει delete μετά τα όσα άκουσε/πέρασε το καλοκαίρι με την Αργεντινή στο Μουντιάλ. Αρκεί βέβαια οι Καταλανοί να δέσουν ως ομάδα, κάτι που ακόμα δεν έχει συμβεί, αλλά και να αντέξει ο «Τσινγκούρι» στην πίεση και στα σχόλια που θα τον περιμένουν στη γωνιά σε κάθε πιθανή «στραβή» της ομάδας του…

3) Μήπως ήρθε η ώρα να «ανοίξει» τα φτερά της η Μάντσεστερ Σίτι;

Εντός Αγγλίας, το έχει πετύχει εδώ και χρόνια. Στην Ευρώπη όμως, ακόμα το ψάχνει. Αυτό το κλικ δηλαδή, το «μπαμ» που θα την ξεμπλοκάρει νοητικά και θα της δώσει άλλον αέρα αύρα κόντρα σε ισάξιους ή και θεωρητικά ανώτερους αντιπάλους. Διότι σε αγωνιστικό επίπεδο, οι πολίτες του Πεπ Γκουαρντιόλα δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν. Δεν έχασαν κανένα βασικό στέλεχός του από την περασμένη ονειρική σεζόν, ενώ πλέον έχουν για τα άκρα της επίθεσης και τον Ριγιάντ Μαχρέζ. Παραδοσιακά πάντως, οι ομάδες του Πεπ, λόγω αγωνιστικού στυλ και έντασης ρυθμού μέσα στη χρονιά, εξασθενούν σημαντικά τους ανοιξιάτικους μήνες (φάνηκε άλλωστε σε κρίσιμες καμπές και με τη Μπάρτσα και με την Μπάγερν παλιότερα). Πρόκληση επομένως για την Σίτι να σταθεί ισάξια πλέον σε δυο διαφορετικά μέτωπα, κάτι που θα είναι πρωτόγνωρο συναίσθημα για αυτήν στη σύγχορνη ιστορία της…

4) Θα είναι φέτος η χρονιά της Γιουβέντους;

Έφτασε στην πηγή τόσο πρόπερσι όσο και το 2015, αλλά νερό δεν ήπιε. Συγκέντρωσε πάνω της τα βλέμματα και τις εντυπώσεις, όταν έγινε επίσημο πως τη φανέλα της θα φορά πια ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Απέκτησε όμως και τους Περίν, Κανσέλο, Κόστα, γεγονός που της δίνει τη δυνατότητα να παλέψει για το τρόπαιο συνεχίζοντας να κάνει… παρέλαση στην Serie A. Αν μάλιστα φέτος δεν τραβήξει ιδιαίτερα ζόρια από άλλους ανταγωνιστές, θα μπορεί να ρίξει το βάρος στο Τσάμπιονς Λιγκ. Πρακτικά δεν της λείπει τίποτα, αλλά αποτελεί πρόκληση ιδίως για τον μεγάλο της πλέον σταρ, το πόσο θα «δέσει» στη νέα του ομάδα, με το νέο του προπονητή, και φυσικά τι καταπόνηση θα του φέρνει η ιταλική λίγκα, που είναι έναν βαθμό πιο ζόρικη για κάθε λογής επιθετικό...

5) Τι μπορεί να περιμένει κάποιος από την Mάντσεστερ Γιουνάιτεντ φέτος;

Ίσως να θυμίσει – λίγο, έστω – τη Γιουνάιτεντ του Φέργκιουσον της προηγούμενης δεκαετίας. Όμως η χρονιά έχει ξεκινήσει εξαρχής θεόστραβα, με αρκετή γκρίνια που περισσότερο χαλάει παρά δίνει ώθηση να φτιάξει το κλίμα. Δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν στο Νησί τον Μουρίνιο μέρος του προβλήματος παρά λύση του. Δεδομένα πάντως η Γιουνάιτεντ δεν παίζει και τη μπάλα που μπορεί να βγάλει στο χόρτο, βάσει πάντα των παικτών που διαθέτει. Ικανή μεν να κάνει ζημιές, χρειάζεται ωστόσο ηρεμία εκ των έσω για να μπορέσει να δει μακριά. Το υλικό της άλλωστε, στο οποίο φέτος προστέθηκε και ο Φρεντ (από την Σαχτάρ) μόνο κακό δεν είναι.

6) Μπορεί να συνδυάσει πρωτάθλημα και «Tσου-Λου» η Λιβερπουλ;

Αυτό και αν αποτελεί γρίφος για δυνατούς λύτες. Ναι μεν οι «κόκκινοι» ενισχύθηκαν φέτος σε νευραλγικές θέσεις που πονούσαν μέχρι και πέρυσι, ναι μεν το ρόστερ διευρύνθηκε, ωστόσο τώρα θα χρειαστεί να δείξουν χαρακτήρα, πείσμα, αλλά και υπομονή στις πρώτες στραβές που ακόμα δεν έχουν έρθει. Ο Γκάρι Νέβιλ δήλωσε πρόσφατα πως για να πάρει το πρωτάθλημα, η Λίβερπυολ θα χρειαστεί να θυσιάσει το Τσάμπιονς Λιγκ. Η ιστορία και η φανέλα της ουδόλως φυσικά της επιτρέπουν καμία έκπτωση στις φιλοδοξίες της. Πάντως σίγουρα θα χρειαστεί να πάρει πολλά από αρκετούς παίκτες της, καθώς και να ελπίζει πως θα παραμείνει μακριά από ατυχίες και συνεχείς τραυματισμούς που της έχουν κοστίσει τα τελευταία χρόνια…

7) Θα πιάσουν ποτέ τόπο τα λεφτά της Παρί Σεν Ζερμέν;

Για τα δεδομένα της Παρί Σεν Ζερμέν, το καλοκαίρι που μας πέρασε ήταν αρκετά ήσυχο σε μεταγραφικό επίπεδο. Ήρθε ο Μπουφόν ως ελεύθερος από τη Γιούβε, αλλά και οι Τσούπο-Μότινγκ, Kέρερ, Μπερνάτ. Βασική αλλαγή ωστόσο είναι αυτή του πάγκου, εκεί όπου κάθεται πλέον ο Τόμας Τούχελ. Ως λάτρης του επιθετικού ποδοσφαίρου, μπορεί να ταιριάξει σε φιλοσοφία με τους Παριζιάνους, έχει άλλωστε και τα ανάλογα όπλα για να το πράξει αυτό επιτυχώς. Το μεγάλο βήμα όμως που πρέπει να γίνει είναι στην ψυχολογία/νοοτροπία της ομάδας, και είναι άγνωστο το κατά πόσο μπορεί να το πετύχει αυτό ο Γερμανός. Δεν αποτελεί ζήτημα το αν θα είναι στα νοκ-αουτ, αλλά το αν θα τα ξεπεράσει, ιδίως μετά τους αποκλεισμούς που βίωσε την τελευταία διετία από Μπαρτσελόνα-Ρεάλ Μαδρίτης.

8) Υπάρχει χώρος για κάποια μεγάλη έκπληξη στον θεσμό;

Εξαρτάται το τί θα θεωρούσαμε έκπληξη. Για την ενισχυμένη Ατλέτικο, δεν είναι υπερβολή να στοχεύει στο τρόπαιο, καθώς η φανέλα της έχει βαρύνει επικίνδυνα τα τελευταία χρόνια. Η Νάπολι του Αντσελότι πλέον δεν πατάει γερά, τουλάχιστον στην αρχή, ενώ η Ίντερ μετά από επτά χρόνια απουσίας, έρχεται για να δείξει πως δεν είναι απλά… περαστική. Παραδοσιακά η Ντόρτμουντ θα ζορίσει καταστάσεις, καλύτερες πιθανότητες θα είχε η Τότεναμ, που δεν την βοηθά πάντως η αρνητικότητα που βγάζει το θέμα της μη ετοιμότητας του γηπέδου και το ότι δεν έγιναν μεταγραφές. 

9) Πόσο ανταγωνιστική θα εμφανιστεί η ΑΕΚ;

Η «Ένωση» επιστρέφει στα αστέρια μετά από 12 ολόκληρα χρόνια, και πρωταρχικός στόχος αποτελεί να απολαύσει μεν την εμπειρία της, να παρουσιάσει δε ένα ανταγωνιστικό πρόσωπο σε έναν απαιτητικό όμιλο. Δεδομένου ότι η Μπάγερν Μονάχου θα «καθαρίσει» τον όμιλο της, το βάρος θα πέσει στις αναμετρήσεις με Μπενφίκα και Άγιαξ, σύνολα γεμάτα ποιότητα και προσωπικότητες. Με τα μέχρι στιγμής δεδομένα φαίνεται αρκετά δύσκολη ακόμα και η επίτευξη της 3ης θέσης, που δίνει διέξοδο στο Γιουρόπα Λιγκ μετά τον χειμώνα, για μια ΑΕΚ μάλιστα που θα κληθεί να συνδυάσει ευρωπαϊκές υποχρεώσεις μαζί με εγχώριο πρωταθλητισμό μετά από πολλά χρόνια.