"Τhe Man in the High Castle": Και αν οι ΗΠΑ είχαν χάσει τον Β’ ΠΠ;

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΡΑΒΙΑΣ 

Ο καιρός άλλαξε απότομα, το φθινόπωρο έκανε την εμφάνιση του για τα καλά μαζί με το (λιγοστό ακόμα έστω) κρύο που έβαλε, το καλοκαίρι αποτελεί μια όμορφη μακρινή ανάμνηση για μας βρίσκει κάθε μέρα/βράδυ έξω, οπότε τι καλύτερο, μετά από μια κουραστική μέρα στη δουλειά/σχολή για άραγμα στο σπίτι, ζεστό καφέ, τζάκι, και «μαραθώνιο» σειρών στο PC;

Ως μήνας ο Οκτώβρης ταιριάζει ιδανικά για cocooning και bin-watching σειρών, ακριβώς γιατί είναι η περίοδος που ξεκινάνε και αρκετές μεγάλες τηλεοπτικές παραγωγές του εξωτερικού. Όπως συμβαίνει και με την σειρά «The Man In the High Castle» («ο άνδρας στο ψηλό κάστρο»), της Amazon, ο 3ος κύκλος της οποίας ξεκινάει σήμερα, 5 Οκτωβρίου, στις ΗΠΑ. Βασισμένη στη μυθιστορηματική νουβέλα του Φίλιπ Ντικ, που κυκλοφόρησε το 1962, η ιστορία εκτυλίσσεται σε μια δυστοπική Αμερική, τελείως διαφορετική με αυτή που γνωρίζουμε σήμερα. Οι αδύναμες κυβερνήσεις της και η συνεχιζόμενη οικονομική ύφεση μετά το 1929, σε συνδυασμό με την τεχνολογική και στρατιωτική ανάπτυξη της ναζιστικής Γερμανίας (που έχει ήδη υποτάξει την Ευρωπαϊκή ήπειρο), έχουν ως αποτέλεσμα την ήττα των Αμερικάνων αλλά και των συμμαχικών δυνάμεων στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ουσιαστικά ο κόσμος έχει ταχθεί υπό την κατοχή των Γερμανών και των Ιαπώνων (με τα εδάφη τους να τα χωρίζει μια ουδέτερη ζώνη), και οι ΗΠΑ, όπου πραγματεύεται κυρίως το story της σειράς, δεν αποτελεί εξαίρεση. Το κομμάτι των ανατολικών ακτών της χώρας αποτελεί έδαφος της αυτοκρατορίας των Ναζί, οι δυτικές ακτές αντίστοιχα ανήκουν στην Ιαπωνία, ενώ ενδιάμεσα τους υπάρχει η ουδέτερη ζώνη (Neutral zone).

Ατμοσφαιρικά, η σειρά καταφέρνει να αποδώσει αρκετά καλά ένα ιστορικό πλαίσιο εναλλακτικής ιστορίας, με τις αναφορές σε πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις να είναι προσεκτική. Μιλάμε άλλωστε για μια Αμερική βιώνει την βαριά ήττα από τις δυνάμεις του Άξονα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται ευθέως και για τους πολίτες της: ταπείνωση, διαχωρισμοί, διακρίσεις, ένας συνεχής αγώνας για επιβίωση, με την νοσταλγία του (μακρινού όπως δείχνει) παρελθόντος και την κρυφή ελπίδα ότι στο μέλλον, όλα θα αλλάξουν, και οι εκάστοτε δυναστείες των δυο κατακτητών θα καταρρεύσουν…

Και μπορεί το «The Man in The High Castle» να πραγματεύεται ένα από τα μεγαλύτερα worst-case σενάρια της ανθρωπότητας (έχει δεχθεί στις ΗΠΑ σκληρή κριτική για τις διαφημίσεις που περιλάμβαναν σε banners την ναζιστική σβάστικα), ωστόσο η ψυχοσύνθεση των βασικών – ταλαιπωρημένων από τη ζωή – ηρώων, μαζί με τις γενικά καλές ερμηνείες, το νουάρ κλίμα σε φόντο παλιότερων δεκαετιών, τις συνθήκες μιας φανταστικής μεν αλλά δύσκολης ζωής, ενδόμυχα και τους φόβους για το πώς θα μπορούσε να γραφτεί διαφορετικά η ιστορία, είναι «κλειδιά» που τραβάνε τον θεατή.

Ο κόσμος του Φίλιπ Ντικ και του κύριου παραγωγού, Φρανκ Σπότνιτζ, είναι γεμάτος συνωμοσίες, ψέματα, σχέσεις σαθρές που βασίζονται στο δούναι και λαβείν. Οι ήρωες νομίζουν πως ξέρουν την αλήθεια, το ποιους έχουν δίπλα τους, ξέρουν πως είναι ο φίλος και ο εχθρός τους, θεωρούν πως δεν μπορούν να ανατρέψουν τις καταστάσεις, αφού δεν κρατούν τις τύχες του κόσμου στα χέρια τους… μέχρι να διαψευστούν.

Ένα εγκληματικό-ιστορικό θρίλερ με αρκετή ένταση, δράμα, καθώς και «δυνατές», όσο και ανατριχιαστικά ενοχλητικά εικόνες: πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί η εικόνα μιας Νέας Υόρκης του 1962 γεμάτη σβάστικες;

Και για να πάρετε μια πρώτη «γεύση»:

Χρήστος Γραβιάς