UEFA Nations League: Eυκαιρία για κάποιους, αλλά όχι για την Ελλάδα…

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΡΑΒΙΑΣ

To φινάλε της φάσης των ομίλων σε αυτή τη νεότευκτη διοργάνωση, που αποτέλεσε και πρωτοβουλία της UEFA, έρχεται απόψε, και όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, περιλαμβάνει φυσικά και κερδισμένους και… χαμένους. Η εθνική μας ομάδα όμως πού βρίσκεται; 

Από το να βλέπουμε λοιπόν άσκοπα φιλικά εθνικών ομάδων, ή να τραβούν σε μάκρος τα προκριματικά της UEFA για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ανά τετραετία, η ιδέα του να χωριστούν και τα 55 ποδοσφαιρικά έθνη σε τέσσερις κατηγορίες, με ομίλους, νοκ-αουτ ματς για τους νικητές τους, προβιβασμούς αλλά και υποβιβασμούς ανάμεσα στις κατηγορίες αυτές, φαίνεται να… πιάνει τόπο. 

Μπορεί για το εν λόγω ποδοσφαιρικό concept να υπήρχαν εξ αρχής αμφιβολίες, ότι τα αρκετά παιχνίδια εθνικών ομάδων ανάμεσα στις υποχρεώσεις των συλλόγων να φέρνουν έξτρα κούραση, τραυματισμούς στους παίκτες, ωστόσο αρκετές ομάδες – με τον δικό τους τρόπο η καθεμιά – το εκμεταλλεύτηκαν: το πόσο πολύ, θα φανεί και στο άμεσο μέλλον. 

Στο καθαρά ποδοσφαιρικό κομμάτι, έδωσε την ευκαιρία στους φιλάθλους ανά την Γηραιά Ήπειρο να βλέπουν αρκετά πραγματικά ενδιαφέροντα ματς, ανάμεσα σε ομάδες του ίδιου ύψους/μήκους, και ιδίως ανάμεσα στα «μεγαθήρια» της Ευρώπης. Ματς όπως αυτά ανάμεσα σε Ισπανία και Αγγλία, Ολλανδία και Γερμανία, Γερμανία και Γαλλία και ούτω καθεξής, πέρα από το ότι έδωσαν την ευκαιρία στις μεγάλες φανέλες να δοκιμάσουν πράγματα χωρίς απαραίτητα μεγάλο κόστος, κόντρα σε αντιπάλους του βεληνεκούς τους, βάζει τις ομάδες σε μια έξτρα… διαδικασία ανασύνθεσης/βελτίωσης, ενόψει της τελικής φάσης το καλοκαίρι του 2020. 

Διότι, κακά τα ψέματα, ουσιαστικά καμία από αυτές δεν θα κινδυνεύσει να μην προκριθεί στο Euro των 24 ομάδων, με εξαίρεση κάποια κραυγαλέα έκπληξη (τύπου Ολλανδία το 2016). 

Για τις ομάδες που είδαν την ευκαιρία να έρχεται και την… έπιασαν από τα μαλλιά, έγιναν βήματα προς τα εμπρός. Ποιος είπε ότι η φανέλα της Αγγλίας, μετά την παρουσία του στην τετράδα του Μουντιάλ, δεν ατσαλώθηκε, και δεν ανέβηκε η αυτοπεποίθηση των παικτών του Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ μετά τις μεγάλες εμφανίσεις κόντρα σε Ισπανία-Κροατία; Η Ολλανδία, πόσο μεγάλη ανάγκη το είχε να εμφανιστεί και πάλι σαν… κανονική Ολλανδία, και να τεστάρει τις δυνάμεις της κόντρα στις δυο τελευταίες χρονικά παγκόσμιες πρωταθλήτριες; 

Και το ίδιο φυσικά μπορεί να ειπωθεί και για όλες τις εθνικές ομάδες κάτω από τα πρώτα δυο… «ράφια»: η Φινλανδία, που θα ξαναβρεί την ευκαιρία να βγει πρώτη σε όμιλο τεσσάρων ομάδων; Δεν μπορεί η Σκωτία να ξαναμπεί δυνατά στον χάρτη των ευρωπαϊκών διοργανώσεων, αν αφήσει πίσω της στον όμιλο Αλβανία και Ισραήλ, κάτι που δεν συνιστά δα και… υπέρβαση; 

Όπως επίσης και το ότι η τελευταία τη τάξει λίγκα (League D), θα δώσει ένα απευθείας εισιτήριο στο ερχόμενο Euro, κάτι που για ομάδες σαν τη Λευκορωσία, το Αζερμπαϊτζάν, τη Γεωργία και τη Λετονία αποτελούσε μέχρι πρότινος… όνειρο φθινοπωρινής νυκτός. 

Στον αντίποδα, και εκ πρώτης όψεως μπορεί να μην φανεί ως τέτοια, αλλά αποτέλεσε για την εθνική μας ομάδα μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία να ξαναρχίσει για τα καλά να… κοιτάει προς τα πάνω. Έστω και αν πολύς κόσμος συμμερίζεται την άποψη ότι σε έξι ματς, με τρείς νίκες και άλλες τόσες ήττες με Εσθονία, Ουγγαρία και Φινλανδία, δεν έγινε και κάτι… 

Στην προηγούμενη προκριματική φάση, έχοντας «πέσει» μαζί με Βέλγιο και Βοσνία, πιθανώς να θεωρούσαμε… απίθανη την απευθείας συμμετοχή μας στο τελευταίο Μουντιάλ. Ακόμα και με την Κροατία στα μπαράζ, ο αποκλεισμός δεν φαντάζει εκ των υστέρων τόσο μεγάλη αποτυχία, αν δούμε ότι έφτασε να παίξει τελικό Μουντιάλ τέσσερις μήνες πριν. 

Με ομάδες του… επιπέδου μας όμως, τις τρεις προαναφερθείσες (και με κάθε σεβασμό στη φανέλα και την ιστορία τους) στο UEFA Nations League, πολλοί θα περίμεναν πως η Ελλάδα θα μπορεί να συνδυάσει νίκες - έστω και δύσκολες σε κάποιες βραδιές - μαζί με αγωνιστική πρόοδο, διεκδικώντας μέσω των πλέι-οφς της διοργάνωσης τον προβιβασμό της στην αμέσως επόμενη λίγκα – από την C στην Β – και ταυτόχρονα, αφού το τί κάνει κανείς σε αυτό το μίνι-πρωτάθλημα επηρεάζει και τις μετέπειτα κληρώσεις, θα επωφεληθεί κάνοντας… άλματα στην ευρωπαϊκή κατάταξη, ευελπιστώντας σε ιδανικότερες κληρώσεις και συνθήκες στο μέλλον… 

Αντ’ αυτού, στο «κλείσιμο» της φάσης των ομίλων, πιθανώς να βγαίνουμε και… ζημιωμένοι, αφού η κληρωτίδα της 3ης Δεκεμβρίου, για την προκριματική φάση του Euro 2020 (Μάρτης-Νοέμβριος του 2019) θα μας βρει πλέον στο 4ο από τα 6 γκρουπ, δηλαδή περιμένοντας απέναντι μας τουλάχιστον ένα μεγαθήριο και μια ή δυο αρκετά καλές ομάδες για να βάλουμε από κάτω στο γκρουπ. Αυτό είναι και το… ιδεατό σενάριο: στην κουβέντα ακόμα, για ευνόητους λόγους, δεν μπαίνει καν η κριτική, η γκρίνια και η αμφισβήτηση που δέχονται παίκτες και προπονητής, σε μια νέα εκκίνηση που δοκιμάζει η Ελλάδα πλέον… 

Το έργο της παρουσίας επομένως σε ένα μεγάλο τουρνουά δυσκολεύει εκ νέου, και το κάνει όλο και πιο άσχημο ως γεγονός ότι η Ελλάδα για δεύτερη σερί φορά, σε διοργάνωση των 24, κινδυνεύει να απουσιάσει, ενώ έδινε παλιότερα το παρόν όταν ακόμα το Euro «περιοριζόταν» σε 16 ευρωπαϊκές ομάδες. Που θα επηρεάσει ακολούθως και την αμέσως επόμενη κλήρωση σε προκριματική φάση (του Μουντιάλ του 2022 ας πούμε), γιατί αυτά πάνε αλυσιδωτά. 

Μπορεί οι αποτυχίες μεν να είναι μαθήματα για το μέλλον, όμως ουσιαστικά ποτέ οι συνθήκες δεν είναι απολύτως ευνοϊκές για κάτι, ακόμα και στο ποδόσφαιρο, για να μπορείς να χαραμίζεις «κανονάκια» σε μια ακόμα κακή βραδιά/παρουσία ομίλων/ευκαιρία, και σε μια ακόμα, και σε μια ακόμα…

Χρήστος Γραβιάς