Η άλλη όψη του νομίσματος...

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΡΙΟΣ ΜΑΝΤΖΟΣ 

Ζεστασιά, χαμόγελο, ελπίδα, αγάπη. Αυτές είναι μερικές από τις λέξεις που χαρακτηρίζουν στο έπακρο τουλάχιστον σε θεωρητικό επίπεδο τον εορτασμό των Χριστουγέννων. Οι στολισμοί αγαλιάζον την ψυχή και τα συναισθήματα που προκαλούνται είναι πράγματι πανέμορφα.

Κάθε πράγμα όμως σε αυτήν τη ζωή, οποιαδήποτε μορφή κι αν έχει, αποτελεί ένα νόμισμα. Και το νόμισμα έχει πάντοτε δύο όψεις. Εγώ ως παιδί ήμουν τυχερός και δεν το έζησα, ωστόσο υπάρχουν πάντοτε παιδιά και άνθρωποι που το ζουν στο πετσί τους και κάθε άλλο παρά χαίρονται αυτές τις μέρες.

Δεν θα το πάω στην φτώχεια, την εξαθλίωση, την οικονομική κρίση. Θα το πάω εκεί που με πήγαν χθες το πρωί τα παιδάκια του παιδικού σταθμού του Δήμου Νέου Ηρακλείου σε μία υπέροχη θεατρική παράσταση για τα Χριστούγεννα, με πολλά μηνύματα και πολύ όμορφες ερμηνείες από "μπουμπούκια" 4-5 ετών.

Η σκηνή που απεικονίζεται στη φωτογραφία, διαδραματίζεται ανήμερα των Χριστουγέννων σε νοσοκομείο. Τρεις ασθενείς, ο ένας με ορό, ο άλλος με σπασμένο χέρι και ο τρίτος με σπασμένο πόδι, περνούν τη νύχτα της γιορτής στο κρεβάτι του πόνου, με τον γιατρό από πάνω τους, χωρίς να μπορούν να απολαύσουν την θετική όψη του νομίσματος. Η τύχη τους έπαιξε άσχημο παιχνίδι, όμως εκείνη δεν κοιτάζει τίποτα. Είναι σκληρή...

Μπορεί για αρκετούς ουσιαστικά να θεωρείται κομμάτι της απομυθοποίησης στην αθώα καρδιά ενός παιδιού το να του μιλήσεις για τις δυστυχίες που μπορεί να περνά κάποιος την ίδια ώρα που εσύ είσαι ευτυχισμένος. Ωστόσο, αυτή είναι η πραγματικότητα. Όλοι μας οφείλουμε να γνωρίζουμε από μικροί ότι το χαμόγελο, οι όμορφες στιγμές και προ πάντων η υγεία, είναι αγαθά τα οποία πρέπει να εκτιμούμε. Το παιδί οφείλει να τα εκτιμά και να μην τα θεωρεί δεδομένα, διότι δεν είναι.

Παρόλο που η θεατρική παράσταση είχε πάρα πολύ χαριτωμένο στοιχείο, πολύ γέλιο και πανέμορφα, ελπιδοφόρα ποιηματάκια, αυτό που κράτησα σαν highlight ήταν η συγκεκριμένη σκηνή. Διότι όλα αυτά υπάρχουν και δεν είναι μυθοπλασία. Και πρέπει να έχουμε πάντοτε κατά νου, ότι στη θέση των ανθρώπων που πονούν, μπορεί αύριο-μεθαύριο να είμαστε εμείς. Είναι σπουδαίο πράγμα να χτίζει ένα παιδί κοινωνική ευαισθησία από τόσο μικρή ηλικία.

Συγχαρητήρια στις δασκάλες γι' αυτό.

Μάριος Μάντζος

E-mail: maramantzos20@gmail.com

Facebook: www.facebook.com/marmantzos20

Twitter: www.twitter.com/marmantzos20