It's the most wonderful time of the year... NOT

ΓΡΑΦΕΙ Η ΕΛΕΝΗ ΜΟΣΧΟΥ

Το παρόν δεν αποσκοπεί στο να σας πείσει να αλλαξετε γνώμη για τα Χριστούγεννα. Στόχος του είναι να σας κάνει να καταλάβετε γιατί δεν αρέσουν σε κάποιους άλλους. Δώστε την κατανόησή σας, ακολουθούν παράξενες μέρες. 

Καλώς κακώς, υπάρχει και αυτή η μερίδα ατόμων, μικρή δεν λέω, που με τα Χριστούγεννα δυσφορεί. Ή μάλλον δυσφορεί με την συμπεριφορά της πλειοψηφίας τις γιορτές, ή και με τα δύο. Είναι τρομερό πως γίνεται στην πιο χαρούμενη και γεμάτη αγάπη γιορτή του ευρωπαικού κόσμου, να εξαντλείται η αγάπη σας σε αγορές, φωτογραφίες, μελομακάρονο και σε εκείνο το τρομαγμένο βλέμμα απορίας και αηδίας όταν ακούσετε την πρόταση ''δεν μ' αρέσουν τα Χριστούγεννα''. 

Υπάρχουν πολλοί καλοί λόγοι για να ανήκεις και εσύ σ' αυτήν την μειοψηφία και θίγοντας ορισμένους βασικούς, ενδεχομένως αποκτήσουμε λίγη κατανόηση απο την απέναντι πλευρά (ίσως πάλι και όχι αλλά η προσπάθεια μετράει). 

Aρχίζοντας από τα βασικά γνωστά κλισέ, είναι μια από τις πιο εμπορικές γιορτές, ακόμα και πριν του Αγίου Βαλεντίνου, γιατί εδώ δεν χρειάζεται να είσαι διπλός για να αγοράσεις παντελώς άχρηστα δώρα και πράγματα και φαγητά που καταλήγουν στα σκουπίδια. Είναι μια γιορτή που έχει χάσει την ουσία της, ή καλύτερα την έχει μεταφέρει και μεταφράσει ως αγοράζω ανελέητα όσα πιο πολλά μπορώ (εκπτώσεις έχουμε) και καλά Χριστούγεννα. Κάτι που ναι μεν συμβαίνει και κατά την διάρκεια του έτους αλλά ο παροξυσμός των γιορτών είναι το κάτι άλλο. Ακόμα και οι καλές πράξεις που γίνονται αυτήν την περίοδο, δωρεές, φαγητά..που θα όφειλαν να γίνονται όλο το χρόνο, γίνονται τώρα με το επιχείρημα ''Χριστούγεννα είναι''. Βέβαια, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και δεν κρίνω το ότι μια γιορτινή διάθεση μπορεί να βοηθήσει έναν συνάνθρωπο, αναφέρομαι πάντα στο τι πραγματικά πυροδότησε την πράξη και όχι στην πράξη καθαυτήν. 

Είναι η περίοδος που φαίνονται πιο έντονα από ποτέ τα δίπολα. Κάνεις μια βόλτα στην Αθήνα και αντιλαμβάνεσαι τι θα πει άδικη ζωή. Πας στο Μοναστηράκι και ακριβώς την ίδια στιγμή που ένα παιδάκι έξω απο το παιχνιδάδικο σνομπάρει τα δώρα του, ή υπερχαίρεται με αυτά, ένας άστεγος από δίπλα τυλίγεται με την τρύπια του κουβέρτα. Υπάρχουν δυο κόσμοι, ίσως και τρεις, αν μετρήσουμε και μια πιο μέσαια τάξη που παρόλα αυτά τις γιορτές απορροφάται είτε προς τα πάνω είτε προς τα κάτω, αναλόγως. Στον ένα κόσμο αν είσαι τυχερός έχεις την πολυτέλεια να γκρινιάξεις για το κενό των γιορτών και να σπεύσεις να το γεμίσεις με ό,τι βρεις, στον άλλο, αν είσαι τυχερός αυτός ο χειμώνας θα είναι ήπιος. Τόσο ωμά. 

Ως προς το πρακτικό του θέματος, δουλεύεις. Είσαι πωλητής/-τρια, σερβιτόρος, κομμωτής-αισθητικός-nail artist την εορταστική περίοδο. Δουλεύεις αδιάκοπα 10 plus ώρες, με γυναίκες, άντρες, παιδιά, σκυλιά που για κάποιο λόγο τις γιορτές, οι απαιτήσεις, οι τρόποι και η υπομονή τους είναι αντιστρόφως ανάλογη με την χριστουγεννιάτικη διάθεση διακοπών που τους διακατέχει. Χρειάζεται να διπλώσεις 88 φορές το μπλουζάκι που κοίταξαν όλοι οι πελάτες του μαγαζιού, να απογράψεις τα καλαμάκια του καφέ παραμονή πρωτοχρονιάς, να δέσεις το χέρι σου γιατί απο το πιστολάκι απέκτησες τενοντίτιδα, να αλλάξεις χρόνο στο μαγαζί με το προσωπικό και άγνωστο κόσμο,( ή ακόμα χειρότερα, μαζί με όλο σου το σόι να σε ρωτάει πότε θα πάρεις πτυχίο και πάει λέγοντας). 

Η ψυχαναγκαστική ευτυχία των γιορτών. Όλοι είναι ή θέλουν να δείχνουν χαρούμενοι. Δεν ξέρω γιατί. Είναι αποπνικτικό. Προσωπικά, θεωρώ οτι δεν υπάρχει πιο στενάχωρο πράγμα απο το να χαζεύεις τα λαμπάκια του δέντρου. Μπορεί να έχεις προβλήματα, άγχη, κούραση, μπορεί απλά να μην θες όλο αυτό το αναλώσιμο παρτύ που διαρκεί ορισμένες μέρες και μετά είναι σαν να μην έγινε ποτέ, και όλος ο κόσμος προσπαθεί να σε πείσει να γίνεις χαρούμενος γιατί το απαθές σου βλέμμα χαλάει την ζέστη ατμόσφαιρα. Είναι κουραστικό, αλήθεια. 

Μέσα στα Χριστούγεννα, μερικοί άνθρωποι αισθάνονται πιο πολύ απο κάθε άλλη στιγμή του χρόνου, την ματαιότητα της μικρής μας ύπαρξης. Κάνουμε τόση φασαρία στην μεγαλύτερη γιορτή της αγάπης, στολίζουμε μπαλκόνια, δέντρα, τον εαυτό μας, τους γύρω μας, κλείνουμε τραπέζια, τρώμε ασύδοτα, και ούτε και ξέρουμε πραγματικά γιατί. Ακόμα και η χαρά που αποπνέει το κλίμα είναι άνευ συγκεκριμένης ουσίας. Και δεν ενοχοποιώ την χαρά, είναι καλό να κάνεις ένα διάλειμμα από την καθημερινή μιζέρια και να νιώθεις όμορφα, ΑΝ έτσι νιώθεις όντως όμορφα. Άλλα πως πραγματικά έχεις γιορτάσει την αγάπη, και οχι μόνο προς τον συνάνθρωπο, σύντροφο, φίλο.. ακόμα και στον εαυτό σου, πως έδειξες πως ουσιαστικά σε αγαπάς. Φροντίζουμε την επιφάνεια κάθε χρόνο, με μεγάλη επιμέλεια.Για την ουσία όμως;

Μετά τα Χριστούγεννα τι μένει άλλο να περιμένουμε; Ίσως Πάσχα, και Τσικνοπέμπτη, αλλά σίγουρα δεν είναι το ίδιο. Σε καμία άλλη γιορτή δεν έχουμε τόσες προσδοκίες για τα πάντα. Για τον εαυτό μας, την ζωή μας, τα πάντα, λες και με την νέα χρονιά ως δια μαγείας αλλάζουμε και εμείς και οι άλλοι, πράγμα φύσει αδύνατον εφόσον αναπαράγουμε σχολαστικά τα ακριβώς ίδια πράγματα κάθε χρόνο. Οπότε ας δείξουμε λίγη κατανόηση οι μεν στους δε και αντριστρόφως, σίγουρα υπάρχει αρκετός χώρος για όλους, και εφόσον κανείς δεν σας πιέζει για να μην σας αρέσουν τα Χριστούγεννα, μην πιέζετε κι εσείς για να τους πείσετε για το πόσο ωραία είναι, γιατί ίσως και να μην είναι για όλους. 

Μην πιεστείτε για να είστε ευτυχισμένοι, ούτε και για το αντίθετο. 

Καλές Γιορτές.

Ελένη Μόσχου