Οι ευρωεκλογές και το στοίχημα της πολιτικής
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΕΛΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Το 2019 που υποδεχτήκαμε πριν λίγες ημέρες, συμπληρώνονται δέκα χρόνια σκληρών δοκιμασιών γι...
http://www.thecolumnist.gr/2019/01/blog-post_10.html
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΕΛΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Το 2019 που υποδεχτήκαμε πριν λίγες ημέρες, συμπληρώνονται δέκα χρόνια σκληρών δοκιμασιών για την Ευρώπη ύστερα από μία μακρά περίοδο σημαντικής ανάπτυξης και ευημερίας με αποκορύφωμα το διάστημα 2002-2008. Την κρίση του ευρώ που λίγο έλειψε να εκτροχιάσει το ευρωπαϊκό όραμα, διαδέχθηκε η έκρηξη του μεταναστευτικού το 2015, για να φτάσουμε στο αποκορύφωμα αυτής της γκρίζας περιόδου το 2016 με το δημοψήφισμα για το Brexit, που ακόμη και σήμερα, 2,5 χρόνια αργότερα, κανείς δεν ξέρει ποια θα είναι η ακριβής κατάληξη.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο αναδείχθηκαν με εμφατικό τρόπο διάφορες αντιευρωπαϊκές, λαϊκιστικές και ακροδεξιές δυνάμεις οι οποίες, εκμεταλλευόμενες την αρχική αμηχανία και αβελτηρία των παραδοσιακών πολιτικών κομμάτων, επικαλούνται απλοϊκές λύσεις σε ιδιαίτερα περίπλοκα προβλήματα. Αποτέλεσμα αυτής της συνθήκης είναι να επηρεάζουν καθοριστικά την ευρωπαϊκή πολιτική ατζέντα με το βαθιά συντηρητικό, ευρωσκεπτικιστικό και αναχρονιστικό στίγμα τους, ενώ σε πολλές περιπτώσεις συμμετέχουν ήδη σε κυβερνητικά σχήματα.
Υπό αυτό το πρίσμα και με δεδομένο ότι στις προσεχείς ευρωεκλογές οι δυνάμεις αυτές αναμένεται να καταλάβουν περίπου το 1/3 των εδρών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η αναμέτρηση του Μαΐου καθίσταται ως η πλέον κρίσιμη των τελευταίων δεκαετιών. Κι αυτό γιατί το αποτέλεσμά της θα καθορίσει τουλάχιστον για τα επόμενα 5 χρόνια, αν όχι και για πολλά περισσότερα, την κατεύθυνση που θα πάρει η Ευρώπη και η ευρωπαϊκή ιδέα.
Κάποιοι αντιτείνουν ότι η όλη διαδικασία δεν τους αφορά ούτως ή άλλως καθώς, στην καλύτερη περίπτωση, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο απλώς ακολουθεί τις αποφάσεις που λαμβάνονται είτε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή είτε ακόμη και από τις κυβερνήσεις των ισχυρότερων οικονομικά κρατών της Ένωσης, με όλους μαζί να συνιστούν το άτυπο "μπούνκερ των Βρυξελλών" όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο σκιώδης πρωθυπουργός της Ιταλίας Ματέο Σαλβίνι τον περασμένο Οκτώβριο. Αυτή όμως είναι μία εντελώς λανθασμένη εικόνα τόσο των θεσμικών λειτουργιών της Ένωσης όσο και του ρόλου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου εντός αυτής.
Κατ’ αρχάς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το θεσμικό όργανο της Ευρωπαϊκής Ένωσης του οποίου τα μέλη εκλέγονται άμεσα από τους Ευρωπαίους πολίτες στους οποίους και λογοδοτούν, έχει ένα ευρύτατο φάσμα αρμοδιοτήτων σε νομοθετικό, δημοσιονομικό και εποπτικό πεδίο. Το Κοινοβούλιο εγκρίνει και παύει τα μέλη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το "υπουργικό συμβούλιο" της ΕΕ, στην οποία στηρίζεται η Ένωση για να εφαρμόσει τις πολιτικές της ενώ ο υποψήφιος πρόεδρός της προέρχεται πλέον από το πλειοψηφούν κόμμα του Κοινοβουλίου.
Παράλληλα νομοθετεί από κοινού με το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο απαρτίζουν υπουργοί από κάθε χώρα της ΕΕ ανάλογα με τον προς συζήτηση τομέα πολιτικής, εγκρίνοντας επίσης τον ετήσιο προϋπολογισμό της Ένωσης. Ο τελευταίος έχει κεφαλαιώδους σημασίας αντίκτυπο στην καθημερινή ζωή των Ευρωπαίων πολιτών καθώς μέσω του προϋπολογισμού αποφασίζεται ποια κονδύλια θα διοχετευθούν που, σε ποιους τομείς, με ποια σειρά και σε τι είδους έργα υποδομής και ανάπτυξης.
Στα καθ’ ημάς, μερικά μόνο από τα έργα που έχει χρηματοδοτήσει η ΕΕ και έχει στηρίξει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έμμεσα μέσω του ελέγχου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της έγκρισης του προϋπολογισμού είναι η κατασκευή του δικτύου μετρό και τραμ, η ανέγερση του νέου Μουσείου της Ακρόπολης, η αποκατάσταση του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, η κατασκευή του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών "Ελευθέριος Βενιζέλος" όπως και γέφυρες, σιδηροδρομικές γραμμές, αντιπλημμυρικά έργα και βρεφονηπιακοί σταθμοί ανά την Ελλάδα.
 |
| Το δίκτυο του Μετρό στην Αθήνα αποτελεί έργο πνοής για την πρωτεύουσα εξυπηρετώντας εκατοντάδες χιλιάδες επιβάτες καθημερινά |
Σε ευρύτερο πλαίσιο, κομβικές νομοθετικές πρωτοβουλίες που υπερψηφίστηκαν στην Ολομέλεια του Κοινοβουλίου και αγγίζουν την καθημερινότητα εκατομμυρίων ανθρώπων που ζουν και εργάζονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η Έκθεση της Εύας Καϊλή για την τεχνολογία Blockchain η οποία επιτρέπει με ψηφιακό τρόπο την μεταφορά αξιών χωρίς μεσάζοντες όπως και η οδηγία για την προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων του Axel Voss από το ΕΛΚ την οποία υποστήριξαν ενεργά τόσο ο Αντιπρόεδρος του ΕΚ Δημήτρης Παπαδημούλης όσο και ο ευρωβουλευτής Γιώργος Γραμματικάκης.
Ως προς την προστασία του περιβάλλοντος σημαντικές κρίνονται τόσο η απόφαση του σώματος για την απαγόρευση των πλαστικών μίας χρήσης από τις ευρωπαϊκές αγορές από το 2021 όσο και η στήριξη της πρότασης της Μαλτέζας ευρωβουλευτού Miriam Dalli, σε πείσμα μάλιστα του κατεστημένου των αυτοκινητοβιομηχανιών, για μείωση των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα στο σύνολο της ΕΕ 40% έως το 2030 και με ενδιάμεσο στόχο το 20% έως το 2025.
Φυσικά τα παραπάνω είναι μόνο ένα μέρος από την νομολογία και τις προτεραιότητες που απασχολούν τα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου καθώς το πεδίο δράσης τους εκτείνεται από την ενεργειακή ασφάλεια, την προστασία προσωπικών δεδομένων και τη γεωργία μέχρι την καταπολέμηση της ανεργίας, την προστασία των whistleblowers και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
 |
| Η υπερψήφιση από την Ολομέλεια του ΕΚ της πρότασης της ευρωβουλευτού Miriam Dalli δημιουργεί νέα δεδομένα για το περιβάλλον και τις μεταφορές |
Με αυτό κατά νου, οι Ευρωπαίοι πολίτες θα κληθούμε στις ευρωεκλογές του 2019 να επιλέξουμε μεταξύ της επιστροφής στην εποχή των φοβικών εθνών-κρατών από την μία και της εμβάθυνσης μίας, όντως δύσκολης, πορείας ειρήνης, συνεργασίας και προόδου από την άλλη, που μετρά όμως δεκαετίες και δεν ήταν πάντοτε δεδομένη στη Γηραιά Ήπειρο.
Σε αυτήν την πανευρωπαϊκή αναμέτρηση ολκής της ειρήνης, της δημοκρατίας και του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής με τις δυνάμεις του λαϊκισμού, του αντιευρωπαϊσμού και της μισαλλοδοξίας δεν μπορεί να υπάρξει εφησυχασμός πολύ δε περισσότερο αποχή. Η πολιτική επιβάλλεται να βρεθεί στο προσκήνιο και αυτό είναι το στοίχημα που θα κληθούμε να κερδίσουμε όλοι, πολίτες και πολιτικοί.
