Τελευταίες παραστάσεις του "Πεθαίνω σα χώρα" του Δημήτρη Δημητριάδη

Το «Πεθαίνω σα χώρα», το εμβληματικό κείμενο του Δημήτρη Δημητριάδη, σε διασκευή – ερμηνεία Τάσου Μπλάτζιου και σκηνοθεσία Τάνιας Κίτσου και Τάσου Μπλάτζιου ανεβαίνει για τέσσερις τελευταίες παραστάσεις στο BIOS.Πειραιώς 84.

Ο Τάσος Μπλάτζιος, μεταφέρει στη σκηνή του BIOS ένα από τα σημαντικότερα πεζογραφήματα της σύγχρονης λογοτεχνίας, υπό μορφή μονολόγου, έχοντας ως αφετηρία το ποίημα «Σώπα μη μιλάς» του Αζίζ Νεσίν.

Το «Πεθαίνω σα χώρα» δημοσιεύτηκε το 1978. Είναι το πρώτο και ένα από τα πιο σημαντικά έργα του Δημήτρη Δημητριάδη, που αφηγείται τον τρόπο κατάλυσης της ύπαρξης μιας χώρας. Άκρως επίκαιρο και ταυτόχρονα προφητικό, το κείμενο αποτελεί μία κραυγή αγωνίας για τους κατοίκους μίας χώρας που αρχίζει να «σβήνεται» από το χάρτη.

Ο Τάσος Μπλάτζιος, ορμώμενος από τη Θεσσαλονίκη, έχοντας ως όπλα του τη γλαφυρή γλώσσα του συγγραφέα, αλλά και την πολυετή θεατρική του εμπειρία, ενώνει την ιστορία του χθες με το σήμερα και το αύριο.

Το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο 3ο Φεστιβάλ Μονολόγων «Ερμηνείες στην Ερμιονίδα», ARTiki, 2016. Έκτοτε, το καλοκαίρι του 2018 ακολούθησαν παραστάσεις στο Ρέθυμνο, στο Ηράκλειο  στο Θέατρο «Πύλη Βηθλεέμ» και στο 8ο Φεστιβάλ Αίγινας στο «Καποδιστριακό».

 

Σκηνοθετικό σημείωμα:

Η παράσταση στήθηκε γύρω από δύο δομικά στοιχεία :

-Ο λόγος σαν μαγική επίκληση, ο λόγος σαν ιερό ανάθημα, ο λόγος σαν επικύρωση της ύπαρξης ημών και του κόσμου, όπου λόγος ίσον η ψυχή, μια ψυχή με ήχους που δονεί το σύμπαν.

-Ο κόσμος υπάρχει και ορίζεται μέσα από το είναι της ύπαρξης του ενός και μόνου ατόμου, ο κόσμος δεν θα υπήρχε αν το άτομο διαλυόταν, ο κόσμος νοσεί γιατί νοσεί το άτομο, το άτομο πεθαίνει γιατί πεθαίνει ο κόσμος.

Αν καταργήσουμε το άτομο, ο κόσμος θα καταργηθεί. Αν το σώμα του ατόμου χάσει την σημασία του, ο κόσμος θα χάσει το περίγραμμά του, αν η ψυχή του ατόμου κυλήσει στην ανυπαρξία ,o κόσμος θα χάσει το νόημά του. Το άτομο ενταγμένο απόλυτα στον κόσμο, ο κόσμος άρρηκτα δεμένος με την μοίρα του ατόμου. Κι η χώρα, η κάθε χώρα τίποτ’ άλλο δεν είναι από κομμάτι ενός κόσμου. Η γεωγραφία μιας χώρας είναι οι ιστοί του σώματος ενός μόνου ατόμου, ο εγκέφαλος, το συκώτι, η καρδιά, οι ποταμοί της οι φλέβες του, τα σύνορά της το δέρμα του, η ιστορία της η μνήμη του, τα κύτταρά του, το DNA του.“Πεθαίνω σαν Χώρα”, γιατί είμαστε η χώρα, είμαστε αυτό που την κάνει να υπάρχει την κάθε χώρα, σήμερα, αύριο, χθες – εδώ , εκεί, παντού. Κι όταν εμείς οι ίδιοι το βιώσουμε στα κύτταρά μας τα ίδια, όταν γίνει μνήμη περασμένη συνειδητά σαν πληροφορία στα γονίδια του καθενός μας, τότε μπορεί η μοίρα της χώρας ν΄ αλλάξει, και μαζί της η μοίρα του κόσμου ολάκερου. Τάνια Κίτσου.

 

Έγραψαν για την παράσταση:

«Έχοντας μελετήσει και «αποκωδικοποιήσει» το κείμενο, σκηνοθέτιδα κι ερμηνευτής κατάφεραν να «ζωντανέψουν» ατόφιες εικόνες της νεότερης ιστορίας μας, με αναφορές στον Εμφύλιο και όσων προηγήθηκαν κι ακολούθησαν αυτόν, στην πατρίδα μας, όπου: δυστυχία,  παραφροσύνη, σφαγές, χαμένη αξιοπρέπεια, προδοσίες… και όσα ακόμη φρικτά κι ανομολόγητα χαρακτήρισαν τις μελανές αυτές περιόδους της νεότερης ιστορίας μας (παρόμοια σε όλες τις χώρες που βίωσαν ανάλογους πολέμους) συνυπάρχουν με την προσευχή, στην απελπισία τού ήρωα, ο οποίος έχει συνειδητοποιήσει ότι οδηγούμαστε, με μαθηματική ακρίβεια, στη διάλυση, στον αφανισμό, κι αυτό δίχως ελπίδα επιστροφής. Οι θεατές γίναμε μάρτυρες ενός τραγικού χρονικού αφηγήματος και μιας πρωτότυπης παράστασης, με αξιοσημείωτη ερμηνεία (Μονόλογος), γι’ αυτό και τα θερμά χειροκροτήματα στο τέλος», Νίκος Μπατσικανής, κριτικός θεάτρου, palmografos.com

 

«… ο ηθοποιός ξετύλιξε τα νήματα του «παντοειδούς» πολέμου και εκείνο του πάσχοντος ανθρώπου, στα χείλη του οποίου «οι σημαδεμένες λέξεις προφέρονται, διαστέλλονται και εξομολογούνται». Σε αυτό το τελευταίο μέρος του έργου, μια σπαρακτική κατακλείδα, ο ηθοποιός σέρνεται επί σκηνής αφήνοντας το σώμα να συμπληρώσει εκπληκτικά τον πυρακτωμένο λόγο, εξελίσσοντας την κίνηση σε μια κραυγή, ενοποιώντας σώμα και λόγο στην εκρηκτική «έξοδο» του τέλους…», Δήμητρα Γ. Μπεχλικούδη Δρ Φιλολογίας και επίτιμη Σχολική Σύμβουλος

 

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ:

«Πεθαίνω σα χώρα»

Μονόλογος 

Συγγραφέας: Δημήτρης Δημητριάδης

Διασκευή – Ερμηνεία: Τάσος Μπλάτζιος

Σκηνοθεσία: Τάνια Κίτσου - Τάσος Μπλάτζιος

Καλλιτεχνική Επιμέλεια - Προβολές : Τάνια Κίτσου

Μουσική Σύνθεση - Επιμέλεια Μουσικής: Τάκης Μανιάτης

Φώτα: Αλέξανδρος Πολιτάκης

Κοστούμι: Λάζαρος Μήλιος

Μακιγιάζ: Διονυσία Κωνσταντίνου

Φωτογραφίες: Σωτήρης Γεωργιάδης, Ειρήνη Κουνάδη, Κατερίνα Ντόνα, Ράνια Παπαδοπούλου

Trailer: Σωτήρης Γεωργιάδης

Δημόσιες σχέσεις – Επικοινωνία: Ράνια Παπαδοπούλου

Παραγωγή: Chorus &Bios

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

BIOS.Πειραιώς 84 Basement

Διάρκεια παραστάσεων: Από Παρασκευή 1 Μαρτίου 2019 έως Κυριακή 31 Μαρτίου 2019

Παραστάσεις: Πέμπτη έως Κυριακή

Έναρξη: 21.00 

Τιμή Εισιτηρίου: 10 ευρώ (κανονικό) και 7 ευρώ (μειωμένο) // προπώληση εισιτηρίων (έως 28/2): 8 ευρώ (κανονικό) και 5 ευρώ (μειωμένο)

Προπώληση εισιτηρίων:  https://www.viva.gr/tickets/theater/bios/pethaino-sa-xora/

Τηλέφωνο κρατήσεων: 210 34 25 335