Ευρωεκλογές χωρίς Ευρώπη

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΕΛΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Με τις ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου να απέχουν λιγότερο από 50 ημέρες και την προεκλογική εκστρατεία των κομμάτων να βρίσκεται στην τελική ευθεία, θα περίμενε κανείς ότι η πολιτική αντιπαράθεση αφενός μεν θα έβαινε ολοένα κλιμακούμενη, αφετέρου δε θα περιελάμβανε θέσεις, επιχειρήματα και προτάσεις για το είδος της Ευρώπης και το ρόλο της Ελλάδας μέσα σε αυτή που οραματίζεται το κάθε κόμμα. Και αν το πρώτο σκέλος της υπόθεσής μας επιβεβαιώνεται απόλυτα από την πραγματικότητα δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για το δεύτερο. 

Μόνο από την αρχή του χρόνου, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το μοναδικό άμεσα και δημοκρατικά εκλεγμένο όργανο της ΕΕ, ψήφισε μία σειρά από νόμους και οδηγίες που επηρεάζουν σημαντικά, αν όχι καταλυτικά, την καθημερινότητα εκατομμυρίων Ευρωπαίων πολιτών, μεταξύ αυτών φυσικά και των Ελλήνων. Κι όμως, ειδήσεις όπως το οριστικό τέλος των πλαστικών μιας χρήσης από το 2021, το πρόγραμμα επενδύσεων InvestEU, η οδηγία για τα πνευματικά δικαιώματα που αλλάζει ριζικά το τοπίο του διαδικτύου, η δραστική μείωση εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα 37,5% μέχρι το 2030, η καταπολέμηση του "μαύρου χρήματος" και η δέσμη μέτρων για την προώθηση της καθαρής ενέργειας, πέρασαν στα "ψιλά". 

Αντιθέτως, σε μία χώρα που η τυφλή σύγκρουση και η σκανδαλολογία έχουν αναχθεί σε εθνικά σπορ, υποψήφιοι, κομματικοί παράγοντες και δημοσιολογούντες αντιπαρατίθενται με όρους εθνικών εκλογών, σε συζητήσεις συχνά χαμηλής αισθητικής και ακόμη λιγότερης ουσίας.

Προφανώς, είναι αναμενόμενο οι εθνικές εκλογές να επηρεάζουν τη θεματολογία της αντιπαράθεσης όπως είναι και κατανοητό οι σκληρές συγκρούσεις σε τηλεοπτικά πάνελ να φέρνουν περισσότερη τηλεθέαση άρα και μεγαλύτερα έσοδα. Άλλωστε, σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση, μόλις το 11% των πολιτών θεωρεί τις θέσεις των κομμάτων για την ΕΕ ως το πιο σημαντικό κριτήριο για την ψήφο του στις ευρωεκλογές. Όμως η απουσία μίας ευρωπαϊκής ατζέντας από τις προεκλογικές συζητήσεις είναι κάτι που θα βρούμε όλοι μπροστά μας στο μέλλον. 

Από την μία πλευρά η προσπάθεια ταύτισης παραδοσιακών πολιτικών παρατάξεων με την ακροδεξιά, τη στιγμή που είναι καταφανές ότι δεν έχουν καμία σχέση με φαινόμενα τύπου "Ορμπαν" και από την άλλη η επιμονή στην ανάδειξη των οικογενειακών δεσμών έναντι της αξιολόγησης του όποιου υποψηφίου να ανταποκριθεί με επιτυχία στο απαιτητικό περιβάλλον των Βρυξελλών, αποπροσανατολίζουν μια συζήτηση η οποία ακόμη δεν έχει πραγματοποιηθεί σε ευρεία κλίμακα παρά μόνο σε αμφιθέατρα και αίθουσες εκδηλώσεων με εξειδικευμένο, επιστημονικά, κοινό. 

Θα ήταν σημαντικό, πάντως, να σημειώσουμε σε αυτό το σημείο ότι τόσο το Γραφείο του ΕΚ στην Αθήνα όσο και η Αντιπροσωπεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής διοργανώνουν δράσεις και εκδηλώσεις με φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης, επαγγελματικές ενώσεις και την νεολαία όπου ο καθένας μπορεί να συμμετέχει και να ενημερωθεί για τα πάντα σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Κοινοβούλιο. Αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός ότι οι πολιτικές προτάσεις και θέσεις για την Ευρώπη του μέλλοντος, που είναι αποκλειστική ευθύνη των κομμάτων, παραμένει 1,5 μήνα πριν τις εκλογές το κύριο ζητούμενο. 

Η επόμενη πενταετία κρίνεται ως εξαιρετικά κρίσιμη για το μέλλον και την κατεύθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και της Ευρώπης στο σύνολό της. Το Brexit, η ενίσχυση των λαϊκιστικών δυνάμεων εντός του ΕΚ που δυνητικά θα μπορούν να μπλοκάρουν αποφάσεις, η μάχη για την κλιματική αλλαγή στην οποία η ΕΕ είναι πρωτοπόρος, το μεταναστευτικό που ήρθε για να μείνει, η ψηφιακή επανάσταση που περιλαμβάνει όχι μόνο θετικές παραμέτρους αλλά και τεράστιες προκλήσεις, πολλές εκ των οποίων δεν τις έχουμε καν φανταστεί και κυρίως η θέση της χώρας μας μέσα στην Ένωση, μας αφορούν όλους. Ακόμη και τώρα, στο παρά πέντε, δεν είναι αργά να συζητήσουμε για την Ευρώπη που θέλουμε.

Γιάννης Στέλιος Παπαδόπουλος
Email: jskpapadopoulos@gmail.com

 Facebook

 Twitter