Τι πραγματικά χρωστάμε στον Γιάννη Αντετοκούνμπο

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΡΙΟΣ ΜΑΝΤΖΟΣ 

Πέρασαν ορισμένα εικοσιτετράωρα στενής παρακολούθησης του feedback από την τεράστια επιτυχία του Γιάννη Αντετοκούνμπο κι αρκετή σκέψη έως ότου πάρω χαρτί και μολύβι κι αρχίζω να καταγράφω τη δική μου γνώμη. Διότι σε μία χώρα όπως η Ελλάδα, τίποτα δεν μπορεί να απλοποιηθεί. Να το λάβουμε σαν δεδομένο και να πάμε παρακάτω χωρίς υπερβολική ανάλυση. Όχι, διότι ο ελληνικός λαός είναι διαχρονικά αλλεργικός στην απλοποίηση.

Αλήθεια, πόσες φορές έχει σκεφτεί κανείς, όχι το πού ήταν ο Γιάννης, αλλά κυρίως το πού θα ήταν σήμερα, εάν ο Θεός δεν του είχε δώσει αυτό το ταλέντο ή αν αυτό το ταλέντο απλά δεν το εντόπιζε κανείς και χανόταν κάπου μέσα στην "μάχη" για λίγο ψωμί για το σπίτι. Όλοι ξέρουμε όμως. Πιθανότατα θα βολόδερνε κάπου μέσα στη χώρα πουλώντας cd ή ό,τι άλλο μπορούσε προκειμένου να έχει η πολυμελής οικογένειά του ένα πιάτο φαγητό κι αυτό με το ζόρι.

Ένα παιδί που "δεν τιμούσε τη σημαία" όταν την ύψωνε ως μαθητής στην παρέλαση, σήμερα "τιμά τη σημαία" ως ο πολυτιμότερος παίκτης του κορυφαίου πρωταθλήματος μπάσκετ παγκοσμίως. Αλήθεια, πόση υποκρισία να αντέξει κανείς πια;

Εσύ που σήμερα δηλώνεις... "υπερήφανος" για τον Γιάννη, πριν 7-8 χρόνια μπορεί να καθόσουν δίπλα του στο λεωφορείο του ΟΑΣΑ και να τον κοιτούσες με περιφρόνηση ή να άλλαζες θέση. Όσο κι αν πονάει, είναι η πικρή αλήθεια.

Ο Γιάννης όχι απλά δεν μας χρωστάει τίποτα, αλλά του χρωστάμε κιόλας. Και αυτά τα χρωστούμενα δεν έχουν ουδεμία σχέση με τον αθλητισμό. Διότι βρέθηκαν και οι... εξυπνάκηδες να πουν ότι "όταν παίζει στην Εθνική τα ποσοστά του είναι κακά" ή ότι "μας κρέμασε στο Ευρωπαϊκό του '17".

Αγαπητοί μου, δεν χρωστάμε τίποτα μπασκετικό στον Γιάννη. Χρωστάμε ένα ευχαριστώ για το σπουδαίο μάθημα που μας έδωσε. Τι μάθημα; Χαστούκι ολόκληρο. Μία ηχηρή και ξεκάθαρη απόδειξη του πόσο "κωλοτούμπες" είμαστε τελικά και πόσο συμφεροντολόγοι. Ο Γιάννης του 2012 ήταν για εμάς ένα "μαυράκι" που ήθελε απέλαση. Το 2019 είναι ο πρεσβευτής της χώρας μας στον παγκόσμιο αθλητισμό. Χρειάζεται να έχει πολύ θράσος ένας Έλληνας για να δηλώσει υπερηφάνεια για τον Αντετοκούνμπο.

Κι εκτός από ένα μεγάλο ευχαριστώ, του χρωστάμε κι μια πολύ μεγάλη συγγνώμη. Συγγνώμη που η χώρα μας δεν αξίζει ούτε στο παραμικρό το ταλέντο, το ήθος και τα δάκρυά του. Να μην δακρύζεις για την Ελλάδα, Γιάννη. Να δακρύζεις για τη μητέρα σου, τον πατέρα σου που από εκεί πάνω σε καμαρώνει, για τα αδέρφια σου, και κυρίως για τον εαυτό σου. ΕΣΥ τα κατάφερες όλα αυτά!

Κι άσε τους άλλους να τσακώνονται για το αν έβαλες 9 πόντους ή 79 με την Εθνική.

Δεν θα σου πω ότι είμαι υπερήφανος, διότι δικαίως θα με αποδοκιμάσεις. Θα σου πω μόνο πολλά ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ, ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και μία ακόμη μεγαλύτερη ΣΥΓΓΝΩΜΗ.

Καλό Σαββατοκύριακο και καλά μυαλά σε όλους.

Μάριος Μάντζος

E-mail: maramantzos20@gmail.com

Facebook: www.facebook.com/marmantzos

Twitter: www.twitter.com/marmantzos20