Οι «φυλές» των social media στην εποχή της καραντίνας

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΡΑΒΙΑΣ

Ζούμε αναμφίβολα σε περίεργες εποχές, σε πρωτόγνωρες καταστάσεις σίγουρα, τις οποίες μπορεί κάποτε να βλέπαμε σε ταινίες και να λέγαμε «αυτά μόνο εκεί γίνονται». Και όμως...

Στις εποχές της καραντίνας, εν μέσω της πανδημίας που εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο, δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά, αλλά αυτά που μπορούμε, ας τα κάνουμε: μένουμε σπίτι, φυλαγόμαστε, και... δίνουμε πόνο, περισσότερο από πότε, στα social media. Χρόνο έχουμε άλλωστε, μην τρελαθούμε.

Και όπως συμβαίνει και σε κάθε μικρόκοσμο, ακόμα και στο Facebook βλέπεις να σχηματίζονται άτυπα γκρουπ ανθρώπων, όπου τα ενδιαφέροντά τους, οι ανησυχίες τους, οι τάσεις τους συμπίπτουν. Κάπου εκεί μέσα στο ψάξιμο, να βρεις και τον εαυτό σου να «κλίνει» προς κάποια συγκεκριμένη κατηγορία...

Οι κινδυνολόγοι

Είναι αυτοί οι άνθρωποι που όχι απλά δεν μπορείς να τους πεις ψύχραιμους, αλλά λες κάπου... φτάνει δηλαδή! Aν μείνεις πολλή ώρα μαζί τους, ή έστω μιλάς τακτικά και συνεχώς μαζί τους, δεν θα αργήσει να σε κατακλύσει το ίδιο μαύρο πέπλο που τους χαρακτηρίζει. Δεν στέκονται απλά σε υποδείξεις υγιεινής, δεν ποστάρουν μόνο οποιαδήποτε άσχημη είδηση βρουν στο διαδίκτυο (λες και αυτούς περιμέναμε...), αλλά σου δίνουν την εντύπωση ότι, πάει αυτό ήταν, ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΌΛΟΙ! Στην πολύ καλύτερη περίπτωση, το πολύ-πολύ να γίνουμε πρώτος κύκλος του The Walking Dead, και να παλεύουμε για την επιβίωση μας, ζώντας ένα άτυπο real-time déjà vu  Αποκάλυψης στους δρόμους της Αθήνας(sic).

Οι πολιτικοί αναλυτές

Εξίσου ιδιαίτερα δραστήρια ομάδα ατόμων, με πλήθος στάτους/ σχολίων μέσα στην ημέρα, για να προλαβαίνει και κάθε είδους πολιτική τοποθέτηση εν μέσω καραντίνας. Βέβαια θέμα δεν έχει, καθώς διαθέτει φυσικά το χρόνο και - κυρίως - την όρεξη να το κάνει. Όχι τόσο όμως αυτοί που τον παρακολουθούν. Βλέπει παντού στοχευμένες κινήσεις με το ανάλογο πολιτικό όφελος/κόστος, κατακρίνει τους μεν και τους δε, σπανίως κρύβει τις κομματικές του προτιμήσεις. «Μα ο τάδε δεν θα τολμούσε να το κάνει ποτέ αυτό». «Ναι, αλλά ο δείνα δεν θα είχε τα άντερα να ενεργήσει τόσο γρήγορα». «Σα δε ντρέπεται ο τέτοιος που βγαίνει και λέει αυτά που λέει». Πιθανώς να βγάζει στην επιφάνεια το βίτσιο του αναλυτή, επειδή δεν έτυχε ποτέ να το κάνει επαγγελματικά ως δημοσιογράφος. Εντάξει παιδία, μπορεί να γελάμε ενίοτε, αλλά κάπου κουράζατε. Μας φτάνουν όσα βλέπουμε, όσα περνάμε, αφήστε την κατήχηση για άλλη στιγμή.

Οι συνωμοσιολόγοι

Είδος που ευδοκιμεί ιντερνετικά πάντοτε, τώρα όμως παίρνει για τα καλά τα πάνω του. Από το πώς ξεκίνησε ο ιός, αν ήταν αποτέλεσμα εργαστηριακών ερευνών, μέχρι από το ποιός οφείλεται παγκοσμίως από την όλη κατάσταση, ποιοί θέλουν να «χτυπήσουν» ποιούς, και δεν συμμαζεύεται. Αγαπημένη ιδέα προς ανάλυση, τα πλάνα της Νέας Τάξης Πραγμάτων να μας μολύνουν όλες ώστε η Γη σε βάθος χρόνου να μην μαστίζεται από υπερπληθυσμό. Ελάτε, μην κρύβεστε, σας βλέπουμε! Η φαντασία οργιάζει, τα μυαλά πετάνε, και η κάθε σπιθαμή λογικής πάει εύκολα περίπατο (αφού δεν μπορεί να πάει κανας άλλος). Αν πιστεύεις ότι ο Σόρος και οι Εβραίοι κρύβονται πίσω απ' αυτό, ότι τον Κένεντι τον «φάγανε» οι Κουβανοί και ότι η Γη συνεχίζει πάντα να παραμένει επίπεδη, τότε θα τους λατρέψεις.

Οι «miss my summer»

Πριν καν φύγει ο Μάρτης, σε κάποιους λείπει το καλοκαίρι. Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, εδώ θα λέγαμε εναλλακτικά το «βρες το λάθος», αλλα ΟΚ. Στο μυαλό τους, το αθάνατο ελληνικό καλοκαιράκι βρίσκεται σε κίνδυνο, αφού ποιός ξέρει τι μας επιφυλάσσει σε τρεις μήνες η μοίρα. Τζάμπα να πάνε οι οικονομίες στην άκρη τόσων μηνών; Πάνω που θέταμε επί τάπητος τα σχέδια για καλοκαιρινούς προορισμούς, πότε θα κανονίσουμε άδειες, πώς θα τα βολέψουμε; Εν μέσω κοροναϊού όμως, και εδώ υπάρχει υποκατάστατο. Φωτογραφίες μέχρι τελικής πτώσεως σε Facebook/Instagram με μαγιό, παραλίες, κοκτέιλ, ηλιοβασιλέματα με μπόλικα φίλτρα, αυστηρά συνοδευόμενες με τα ανάλογα hashtags τύπου #missoursummer, #vitaminsea, #throwbacktuesday, #kalokairakipoueisai και λοιπά quotes που δεν έχουν μάλλον κανένα απολύτως νόημα.

Οι κολλημένοι με τη μπάλα

Σε τέτοιες στιγμές προφανώς ο αθλητισμός γενικότερα και ειδικά το ποδόσφαιρο δεν γίνεται να αποτελεί προτεραιότητα. Ωστόσο, σχεδόν όλοι μας, έχει τύχει μια απ΄αυτές τις μέρες να πούμε, με παιδική αφέλεια μάλιστα, «να βλέπαμε και κανά ματσάκι να πέρναγε η ώρα»! Ούτε πρωταθλήματα, ούτε Champions League/Europa League, ούτε καν Euro που το περιμέναμε με ανυπομονησία τον Ιούνιο, τίποτα, nada! Οι διακοπές/αναβολές των κάθε διοργανώσεων βέβαια δίνει με τη σειρά της τροφή για αναλύσεις, προβληματισμούς, πειράγματα κλπ. «Χάνει την ευκαιρία ο Θρύλος να κυνηγήσει το Europa», «πάει να πάρει πρωτάθλημα η Λίβερπουλ μετά από 30 χρόνια και θα της το κλέψουν, και άλλα όμορφα (ή γραφικά). Από κοντά και οι στοιχηματάκηδες, που μαζί με τους ποδοσφαιρικά μερακλήδες, βρίσκουν καταφύγιο στα πρωταθλήματα της Αυστραλίας ή της Λευκορωσίας. Αντίδοτο, από αρκετούς ψαγμένους, τα βιντεάκια στο Youtube με γκολ και στιγμιότυπα από κλασσικά ματς του Μουντιάλ ή του Champions League.

Οι «τι ταινία θα δούμε σήμερα»

Τόσες ώρες μες το σπίτι, πώς θα περάσουν, εύκολο το 'χεις; «Άντε να βάλουμε καμιά ταινία να δούμε». Έλα όμως που τα έχουμε δει όλα! Όχι ότι τον άλλο καιρό το binge-watching δεν έχει την τιμητική του. Και πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, το «λιώσιμο» σε ταινίες και σειρές έχει συνδεθεί σε μεγάλο βαθμό εν έτει 2020 με την πλατφόρμα του Netflix. Οπότε βάλε να δεις και You και Elite και Casa de Papel και Toy Boy, και The English Game, (που βλέπει και ο φίλος μου ο Γιώργος, τσέκαρε), επιλογές σου δίνω, τί άλλο θες; Εναλλακτικά, άμα το έχεις... «κάψει», μην ξεχνάς, υπάρχουν και βιβλία, just saying...

Οι challengers

Μένουμε σπίτι, σαπίζουμε μέχρι αηδίας σε ταινίες-σειρές, τσιμπάμε παράλληλα, κάπου «μαγκώνουμε». Ε, ας κάνουμε και κανένα challenge να γελάσουμε, να περάσει και η ώρα ευχάριστα. Με προτροπές απ' τον έναν στον άλλο, για να «εξαπλωθεί» σε όσους περισσότερους γίνεται. Και γιατί όχι; Not bad at all, όσο να ναι, βρίσκουμε αφορμές να κοροϊδευόμαστε και λίγο μεταξύ μας. Χαρακτηριστικότερα εξ αυτών, το toilet paper challenge, όπου οι εκάστοτε ποδοσφαιρόφιλοι επιδίδονται σε ποδαράκια με ρολά τουαλέτας, και τις φωτογραφίες από την παιδική ηλικία του καθενός. Mε την καραντίνα να τραβάει όπως όλα δείχνουν για καιρό ακόμα, αναμένουμε σίγουρα και άλλες ευφάνταστες διαδικτυακές προ(σ)κλήσεις.