Δημήτρης Παπαδημούλης για τον Μανώλη Γλέζο: "Ο πρώτος Ευρωπαίος Παρτιζάνος"
Άρθρο – φόρο τιμής στον Μανώλη Γλέζο υπογράφει ο Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και επικεφαλής της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ...
http://www.thecolumnist.gr/2020/04/blog-post_21.html
Άρθρο – φόρο τιμής στον Μανώλη Γλέζο υπογράφει ο Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και επικεφαλής της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Δημήτρης Παπαδημούλης.
Το άρθρο δημοσιεύεται στο περιοδικό «The Parliament Magazine», ένα δεκαπενθήμερο έντυπο του Ευρωκοινοβουλίου με τακτικές συμβολές από εξέχοντες Ευρωπαίους πολιτικούς και policy makers, και έχει εσωτερική διανομή στους επίσημους θεσμούς της ΕΕ, όπως η Κομισιόν, το Συμβούλιο, η ΕΚΤ και η ΕΤΕπ, η Επιτροπή Περιφερειών, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο κ.λπ.
Το άρθρο του Δημήτρη Παπαδημούλη, συστήνει τον άνθρωπο και τον πολιτικό Μανώλη Γλέζο σε όσους Ευρωπαίους πιθανόν δεν γνώριζαν λεπτομέρειες για τον πολιτικό του βίο, και δανείζεται τον τίτλο του από τον χαρακτηρισμό που ο ίδιος ο Σαρλ Ντε Γκολ είχε δώσει στον αείμνηστο Μανώλη Γλέζο: "Ο πρώτος Ευρωπαίος παρτιζάνος".
Επιπλέον, η δημοσίευση του άρθρου αυτού, εξυπηρετεί έναν σκοπό στον οποίο η Ευρωομάδα του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία έχει πρωτοστατήσει το τελευταίο διάστημα και αυτός είναι το να δοθεί το όνομα του Μανώλη Γλέζου σε μια αίθουσα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Όπως αναφέρει στο άρθρο του ο Δημήτρης Παπαδημούλης: "Ως τελική πράξη τιμής και μνήμης, με την Ευρωομάδα της Αριστεράς GUE/NGL έχουμε ζητήσει με επίσημο αίτημα από τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Νταβίντ Σασόλι, να τιμήσει τον Μανώλη Γλέζο δίνοντας το όνομά του σε μια αίθουσα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και να πραγματοποιηθεί εκεί μια εκδήλωση στη μνήμη του, αμέσως μόλις το επιτρέψουν οι συνθήκες".
Ακολουθεί το πλήρες άρθρο μεταφρασμένο στα ελληνικά:
"Ο πρώτος Ευρωπαίος Παρτιζάνος"
Ο Στρατηγός Σαρλ Ντε Γκολ τον αποκάλεσε "πρώτο Ευρωπαίο παρτιζάνο" και ο ζωγράφος Πάμπλο Πικάσο στάθηκε στο πλευρό του. Ήταν κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής της Ελλάδας, το 1941, όταν ο 19χρονος τότε Μανώλης Γλέζος, καταδικάστηκε σε θάνατο επειδή, μαζί με τον φίλο και συναγωνιστή του, Λάκη Σάντα, κατέβασε τη ναζιστική σημαία με τη σβάστικα από την Ακρόπολη της Αθήνας. Η ηρωική πράξη του, που πραγματοποιήθηκε χωρίς να τον αντιληφθούν οι Γερμανοί φρουροί που γιόρταζαν την κατάληψη της Κρήτης από τον Χίτλερ στο φυλάκιο της Ακρόπολης, έκανε τον Γλέζο σύμβολο αντίστασης και η είδηση διαδόθηκε σε όλο τον κόσμο.
Ο Μανώλης Γλέζος εντάχθηκε στο αντιστασιακό κίνημα της Ελλάδας εναντίον των Γερμανών και παρέμεινε μέλος του μέχρι την απελευθέρωση της χώρας το 1945. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, κατηγορήθηκε για κατασκοπεία και καταδικάστηκε και πάλι σε θάνατο, ακόμη τρεις φορές: το 1947, το 1948 και το 1952.
Η διεθνής κατακραυγή ανάγκασε τότε τις ελληνικές αρχές να μετατρέψουν τη θανατική ποινή του σε ισόβια κάθειρξη, το 1950. Ενώ βρισκόταν ακόμα στη φυλακή, εκλέχτηκε στο ελληνικό κοινοβούλιο το 1951 και πάλι το 1961. Το 1959 καταδικάστηκε σε πέντε ακόμη χρόνια φυλακή.
Η φυλάκισή του πυροδότησε ξανά ένα διεθνές κύμα συμπαράστασης, στο οποίο πρωτοστάτησαν οι Γάλλοι συγγραφείς Αλμπέρ Καμί και Ζαν Πωλ Σαρτρ. Χάρη και στην διεθνή αυτή υποστήριξη, απελευθερώθηκε το 1962, για να συνελήφθη όμως ξανά το 1967 από τη στρατιωτική χούντα της χώρας μας. Η οριστική απελευθέρωσή του δεν ήρθε παρά το 1971.
Με συνολικά 16 χρόνια φυλάκισης, πολυάριθμες θανατικές καταδίκες, βασανιστήρια και εξορία, η αδιάλειπτη παρουσία του Γλέζου ως υπερασπιστή θεμελιωδών για την Ευρώπη ιδεωδών, τον έκανε έναν πραγματικό «ευρωπαϊκό ήρωα» στην πάλη ενάντια στον φασισμό και μια larger-than-life προσωπικότητα, που τίμησε με την παρουσία της την αίθουσα συνεδριάσεων μας στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Γεννήθηκε το 1922 στην Απείρανθο, ένα μικρό χωριό στο νησί της Νάξου, στη μέση του Αιγαίου και μετακόμισε με την οικογένειά του στην Αθήνα λίγα χρόνια αργότερα, όπου σπούδασε στη Σχολή Οικονομικών Επιστημών.
Τον καιρό που ζούσε στην Αθήνα, είχα την τιμή να τον γνωρίσω προσωπικά, πολύ πριν μπει στην πολιτική σκηνή. Ήμασταν γείτονες και στενοί φίλοι και συχνά απολάμβαναμε να κάνουμε μεγάλες συζητήσεις.
Όταν η αποκαταστάθηκε η Δημοκρατία στην Ελλάδα μετά το 1974, επέστρεψε στην πολιτική σκηνή ως εκλεγμένο μέλος του ελληνικού κοινοβουλίου. Ευρωβουλευτής εκλέχθηκε όταν ένωσε τις δυνάμεις του με τον ΣΥΡΙΖΑ, το ριζοσπαστικό κόμμα της Αριστεράς που κυβέρνησε την Ελλάδα από το 2015 έως το 2019, και ερχόμενος στις Βρυξέλλες έγινε το μεγαλύτερο σε ηλικία, ενεργό μέλος στην ιστορία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στα 91 του χρόνια.
Παρά τη μεγάλη ηλικία του, ο Μανώλης Γλέζος στις Βρυξέλλες ξεχείλιζε από αστείρευτη ζωτικότητά και από την έντονη πολιτική του βούληση να ενθαρρύνει συνεχώς τους πάντες να αναλάβουν δράση σε ένα ευρύ φάσμα θεμάτων.
Ο ίδιος αποτελούσε έμπνευση και παράδειγμα προς μίμηση, τόσο για τα παλαιότερα όσο και για τα νεότερα μέλη της ομάδας μας, ενσταλάζοντας σε όλους την πεποίθηση ότι οφείλουμε στον εαυτό μας να αντισταθούμε στην καταπιεστική λιτότητα και τα μνημόνια και ότι τον αγώνα μας για ιδανικά όπως η δημοκρατία, η ειρήνη και η κοινωνική δικαιοσύνη, δεν θα πρέπει να τα βλέπουμε ως θυσία, αλλά ως υποχρέωση. Το να πολεμήσουμε για έναν καλύτερο κόσμο και να αντισταθούμε στον φασισμό δεν ήταν απλά μια επιλογή, ήταν νομοτέλεια, επειδή η πίστη μας στις ευρωπαϊκές αξίες μας δεν μας επέτρεπε να πράξουμε διαφορετικά.
Ο Μανώλης αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του στον διεθνή αγώνα κατά της καταπίεσης και της ανισότητας, στην ατέρμονη πάλη ενάντια στον φασισμό. Και τον θυμόμαστε πάντα ως έναν πολιτικό, που είχε τον σεβασμό όλων των δημοκρατικών πολιτικών δυνάμεων, καθώς εδώ και πολλές δεκαετίες ήταν πολιτικά ενεργός σε ευρωπαϊκό, εθνικό και τοπικό επίπεδο.
Από την εποχή ακόμη που βρισκόταν στη φυλακή, εργάστηκε ως δημοσιογράφος, ενώ ήταν και συγγραφέας πολλών βιβλίων. Το γραφείο του στις Βρυξέλλες ήταν συχνά γεμάτο από δημοσιογράφους διεθνών μέσων ενημέρωσης, επισκέπτες και ερευνητές, ακόμη και αξιωματούχους του ΝΑΤΟ, οι οποίοι προσπαθούσαν να ρίξουν φως στο ζήτημα των πολεμικών αποζημιώσεων που η Γερμανία χρωστά στην Ελλάδα - ένα καθήκον στο οποίο ο Μανώλης είχε αφιερώσει ολόκληρη τη ζωή του.
Σήμερα, ο Μανώλης Γλέζος αποτελεί ένα σύμβολο για τις μελλοντικές γενιές. Ο "πρώτος Ευρωπαίος παρτιζάνος" όπως τον χαρακτήρισε ο Ντε Γκολ, υπήρξε μαχητής από τη στιγμή που άνοιξε τα μάτια του, μέχρι την τελευταία, όταν τα έκλεισε για πάντα.
Ως τελική πράξη τιμής και μνήμης, με την Ευρωομάδα της Αριστεράς GUE/NGL έχουμε ζητήσει με επίσημο αίτημα από τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Νταβίντ Σασόλι, να τιμήσει τον Μανώλη Γλέζο δίνοντας το όνομά του σε μια αίθουσα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και να πραγματοποιηθεί εκεί μια εκδήλωση στη μνήμη του, αμέσως μόλις το επιτρέψουν οι συνθήκες.