Προς αποκατάσταση της αλήθειας

Γράφει ο Μάριος Μάντζος

Δεν ξέρω αν πραγματικά υπήρχε άνθρωπος που να του άρεσε ο Ολυμπιακός χθες βράδυ στα Χανιά. Και μιλάω, φυσικά, για όσους παρακολούθησαν τον αγώνα, διότι πλέον εκείνοι που βλέπουν τα ματς των "ερυθρόλευκων" στην Ευρώπη παρά στην Ελλάδα είναι πολλοί περισσότεροι από εκείνους που τα παρακολουθούν όλα. Το match report, όμως, θα κάτσουν να το διαβάσουν. Κανένας "συνάδελφος" όμως δεν αναφέρει ορισμένες από τις αλήθειες που κάθε φίλος του Ολυμπιακού θα πρέπει να ξέρει. Και κάπως έτσι δημιουργούνται και οι λάθος εντυπώσεις, οι μεγάλες προσδοκίες και εν συνεχεία η γκρίνια και η γιούχα.

Ξεκάθαρα πράγματα. Ο Ολυμπιακός χθες ήταν ΚΑΚΟΣ. Επί 66 λεπτά δεν μπορούσε να δημιουργήσει ευκαιρία, με τον Πλατανιά να ελέγχει το ρυθμό των Πειραιωτών.

Προσοχή: Δεν μιλάμε για ένα μέτριο ή κακό πρώτο 45λεπτο, όπως πολλοί έγραψαν, αλλά για 66 λεπτά κακής παρουσίας στον αγωνιστικό χώρο. Όχι πως μετά το 66' έφτιαξε δηλαδή.

Κανείς επίσης δεν επισημαίνει ότι για να ξεκινήσει αυτή η περιβόητη "εικοσάλεπτη καταιγίδα" χρειάστηκε να το βάλουν μόνοι τους το γκολ οι παίκτες του Πλατανιά για να "ξυπνήσουν" ελαφρώς τους αντιπάλους τους, οι οποίοι πήραν τη νίκη επειδή απλά οι Χανιώτες κατέρρευσαν μετά την "αυτοκτονία" τους.

Το ζήτημα είναι ότι διαβάζοντας τα ρεπορτάζ του αγώνα καταλαβαίνει κανείς ότι ο Ολυμπιακός "ό,τι ώρα γουστάρει, σκοράρει και παίρνει τα ματς". Ενώ στην ουσία θα πρέπει να ευχαριστεί τύχη, Θεό, Φερνάντες κ.ο.κ. που κατάφερε τελικα να... ισοφαρίσει και να πάρει τη νίκη.

Γίνομαι αρκετά κακός, αλλά νομίζω ότι πρέπει να καταλάβει ο κόσμος ότι στον Ολυμπιακό υπάρχουν πρόσωπα και καταστάσεις που απλά "σώζονται" στο χάος των 3, 4, 5 γκολ που "ρίχνουν" στην Ελλάδα οι Πειραιώτες.

Πολλά δικαιώματα για τη συντήρηση αυτού έδωσε φυσικά το 0-3 στις Βρυξέλλες, όπου οι περισσότεροι επίσης έκαναν αβαβά το γεγονός ότι το σκορ ήταν πλασματικό και ο Ολυμπιακός κάλλιστα θα μπορούσε να ηττηθεί, βάσει της εικόνας του αγώνα.

Εύχομαι τα πράγματα στη Λισαβώνα να είναι διαφορετικά και να μη δούμε πάλι τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου.

Μάριος Μάντζος