Νόμος και Τάξη: Φυλακές Νιγρίτας

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ  TOY ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΕΛΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ  "Κυβερνήτα, αν η Κίττυ Δουκάκη βιαζόταν και δολοφονούνταν θα ήσασταν υπέ...

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ

 TOY ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΕΛΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ 

"Κυβερνήτα, αν η Κίττυ Δουκάκη βιαζόταν και δολοφονούνταν θα ήσασταν υπέρ μιας αμετάκλητης θανατικής καταδίκης για το δολοφόνο;" (Μπέρναρντ Σο, δημοσιογράφος του CNN απευθυνόμενος στον υποψήφιο πρόεδρο των Δημοκρατικών, Μάικλ Δουκάκη, στα πλαίσια του δεύτερου ντιμπέιτ, μεταξύ Δουκάκη και Μπους, στις 13 Οκτωβρίου 1988 για τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές).  

Η παραπάνω ερώτηση έχει μείνει στην ιστορία των προεδρικών ντιμπέιτς και είναι βέβαιο ότι οποιαδήποτε απάντηση κι αν έδινε ο υποψήφιος των Δημοκρατικών, οι πιθανότητες επιτυχίας ήταν ήδη προκαθορισμένες (κι ελάχιστες). Ο Δουκάκης αν και συμμετείχε στο ντιμπέιτ ως πολιτικός, εντούτοις κλήθηκε να απαντήσει σε μια βαθιά προσωπική και προβοκατόρικη ερώτηση για τη σύζυγό του, με πολιτικό προκάλυμμα. Η πλειοψηφία των πολιτών αλλά και αρκετοί αναλυτές θεώρησαν ψυχρή κι απόμακρη την απάντησή του στην ερώτηση του Σο, ότι συνεχίζει να αντιτίθεται στην θανατική ποινή θεωρώντας ότι υπάρχουν άλλοι τρόποι αντιμετώπισης της εγκληματικότητας. Με άλλα λόγια, οι πολίτες περίμεναν σε ένα κεφαλαιώδες πολιτικό ζήτημα να απαντήσει όχι σε θεσμικό αλλά σε προσωπικό επίπεδο. Δεν το έκανε και στις εκλογές της 8ης Νοεμβρίου συνετρίβη από τον Τζόρτζ Μπους. 

Μία αντίστοιχη σύγχυση μεταξύ θεσμικής και προσωπικής διάστασης, μπορεί κάποιος να διαπιστώσει στην ελληνική κοινή γνώμη διαβάζοντας σε διάφορα blogs και sites τα σχόλια των πολιτών σχετικά με την είδηση του θανάσιμου ξυλοδαρμού του Καρέλι. Σχόλια του τύπου "πήρε αυτό που άξιζε", "πήγαινε γυρεύοντας", "καλά του έκαναν" κλπ, δείχνουν ότι ένα μεγάλο κομμάτι της κοινής γνώμης φαίνεται να μην έχει συνειδητοποιήσει τί ακριβώς συνέβη. 

Το πεντάλεπτο βίντεο που δημοσίευσε η εφημερίδα "Καθημερινή" στις 10 Απριλίου και απεικονίζει μέρος των όσων διαδραματίστηκαν στις φυλακές Νιγρίτας τον περασμένο Μάρτιο, σοκάρει από την αρχή, όπου φαίνεται να οδηγείται στο εσωτερικό της φυλακής περιτριγυρισμένος από μία πολυπληθή αγέλη υπαλλήλων με εμφανώς άγριες διαθέσεις απέναντί του ως το τέλος όπου και καταλήγει, διαλυμένος από το ξύλο, στο κελί του. 

H εξουσία που έχουν οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι σε κάθε ελληνική φυλακή δεν είναι απεριόριστη ούτε τους επιτρέπει να αποδίδουν δικαιοσύνη κατά το δοκούν, ως ιδιώτες. Γι' αυτό υπάρχουν τα αρμόδια όργανα, που δικάζουν και καταδικάζουν ή αθωώνουν με βάση ένα συγκεκριμένο νομικό πλαίσιο εντός ενός κράτους δικαίου. Το αν η διαδικασία απονομής δικαιοσύνης παρουσιάζει σοβαρές δυσλειτουργίες ή το αν το υπάρχον νομικό πλαίσιο είναι ανεπαρκές, είναι μια άλλη συζήτηση. 

Σε κάθε, όμως, περίπτωση, ο ρόλος των σωφρονιστικών υπαλλήλων είναι να φροντίζουν για την καθημερινή εύρυθμη λειτουργία των φυλακών κι όχι να υποκαθιστούν τη δικαιοσύνη. Είναι όργανα του κράτους, εκπρόσωποι της συντεταγμένης πολιτείας και με τη συγκεκριμένη ιδιότητα βρίσκονται εκείνοι στις θέσεις αυτές κι όχι ο κάθε ένας από εμάς. Υπό αυτήν την έννοια, τακτικές και συμπεριφορές όπως ξυλοδαρμοί, αντεκδικήσεις και λοιπές μαφιόζικες πρακτικές δεν είναι δυνατόν να δικαιολογηθούν επ' ουδενί κι έναντι οποιουδήποτε κρατουμένου. Εκπροσωπούν τον νόμο και την τάξη κι όχι την αυτοδικία. Ειδάλλως δεν θα υπήρχε κανένας λόγος ύπαρξης τους: οποιοσδήποτε δολοφονούσε, βίαζε ή λήστευε θα μπορούσε να παραδίδεται στους συγγενείς του θύματός του για τα περαιτέρω. 

Ένα από τα βασικά επιχειρήματα που ακούστηκε από την πλευρά όσων ανέχθηκαν ή ακόμη κι επικρότησαν τον ξυλοδαρμό μέχρι θανάτου του κρατουμένου, ήταν ότι "θα μπορούσε ο καθένας μας να ήταν στη θέση του δολοφονημένου υπαρχιφύλακα των φυλακών Μαλανδρίνου Γιώργου Τσιρώνη". Η διαφορά όμως είναι ότι οι κατηγορούμενοι υπάλληλοι των φυλακών Νιγρίτας ΔΕΝ βρέθηκαν στη θέση του αδικοχαμένου Γ. Τσιρώνη και ΔΕΝ παρέλαβαν τον Καρέλι ως εκδικητές αλλά ως εκπρόσωποι της πολιτείας. Το απεχθές έγκλημα το οποίο διέπραξαν δεν θα άλλαζε ούτε και άλλαξε, φυσικά, κάτι. Η γυναίκα και τα παιδιά του Τσιρώνη δεν θα τον ξαναδούν να διαβαίνει το κατώφλι του σπιτιού τους. Και παρά το γεγονός ότι οι εμπλεκόμενοι δεσμοφύλακες στη Νιγρίτα το γνώριζαν πολύ καλά, επέλεξαν να τον διαλύσουν στο ξύλο στα πλαίσια μιας χαρακτηριστικής περίπτωσης κατάχρησης εξουσίας και κακώς εννοούμενης επαγγελματικής αλληλεγγύης. 

Παραμερίζοντας για λίγο την υπόθεση Καρέλι αυτή καθαυτή και όλα όσα ακούστηκαν, ας αντιστρέψουμε το παραπάνω επιχείρημα κι ας σκεφτούμε για λίγο ότι στη θέση του τροφίμου των φυλακών, γενικότερα, θα μπορούσε να είναι ο καθένας μας. Πόσες περιπτώσεις ανθρώπων έχουν δει κατά καιρούς το φως της δημοσιότητας, οι οποίοι βρέθηκαν σε λάθος τόπο και χρόνο, κατηγορήθηκαν για ανθρωποκτονίες, βιασμούς και διάφορα άλλα σοβαρά αδικήματα, προφυλακίστηκαν αλλά στο δικαστήριο αποδείχθηκε η αθωότητά τους; Θα ήταν καλοδεχούμενο να δικαστούν και να καταδικαστούν σε βασανιστήρια από τους δεσμοφύλακές τους; Θα ήταν καλοδεχούμενο να παρακαμφθεί η νομιμότητα και ο φυσικός δικαστής; Τα ερωτήματα είναι ρητορικά αλλά, δυστυχώς, οι απαντήσεις δεν είναι καθόλου δεδομένες για ένα μεγάλο κομμάτι της κοινής γνώμης. 

Ας ελπίσουμε ότι οι θλιβερές εικόνες του βίντεο που βγήκε στη δημοσιότητα σε συνδυασμό με την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων, θα αφυπνίσουν κάποιες συνειδήσεις και θα βοηθήσουν στο να τονιστεί η ξεκάθαρη διαχωριστική γραμμή μεταξύ προσωπικής διαστροφής και θεσμικής ευθύνης. Για να μην χρειαστεί να ξαναμετρήσουμε πόσος "Νόμος", πόση "Τάξη" και πόση "μαγκιά" μπορούν να χωρέσουν μέσα σε ένα κελί 2,5 επί 3…

Γιάννης Στέλιος Παπαδόπουλος
Email: jskpapadopoulos@gmail.com

Related

πολιτική ανάλυση 3480291745928561386

Δημοσίευση σχολίου

Έχετε άποψη; Μοιραστείτε τη μαζί μας.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Σχόλια με υβριστικό και προσβλητικό περιεχόμενο θα διαγράφονται.

emo-but-icon

Recent Posts Widget

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

ΑΡΘΡΟ ΜΑΝΩΛΗ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ ΚΑΙ HERBERT DORFMANN

ΑΡΘΡΟ ΜΑΝΩΛΗ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ ΚΑΙ HERBERT DORFMANN
"Ο πρωτογενής τομέας είναι η λύση, όχι το πρόβλημα"

FACEBOOK

TWITTER

item