Ο αναχρονιστικός κανόνας των εκτός έδρας γκολ...

... ενός από τους πλέον ανούσιους και εν πολλοίς αμφισβητήσιμους κανόνες στο άθλημα του ποδοσφαίρου. Αφορμή για αυτό, το χθεσινό παιχνίδι για τους "8" του Τσάμπιονς Λιγκ ανάμεσα σε Τσέλσι και Παρί Σεν Ζερμέν.

 ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΡΑΒΙΑΣ 

Με το 3-1 του Παρισίου στην πλάτη, οι Λονδρέζοι έψαχναν ένα καθαρό σκορ πρόκρισης, το οποίο προήλθε μετά κόπων και βασάνων στο 86' με το γκολ του Μπα (2-0), που χάρισε την πρόκριση στα ημιτελικά. Περνά δηλαδή η αγγλική ομάδα, επειδή έβαλε και ένα "χρυσό" γκολ στο εκτός έδρας ματς στη Γαλλία, και αυτό φτάνει για να ξεπεράσει το συνολικό 3-3; Περίεργα πράγματα...

Αλήθεια, γιατί να υπάρχει αυτός ο "παλαιολιθικός" κανόνας ακόμα; Οκ, το 1965, όταν τον πρωτοθέσπισε η ΟΥΕΦΑ για παιχνίδια με το ίδιο σκορ, είχε μια λογική: τα ταξίδια ήταν πιο δύσκολα και χρονοβόρα, οι ομάδες δεν γνώριζαν και πολλά για τους αντιπάλους τους, ούτε σε τι έδρες θα έπαιζαν, οπότε ένα εκτός έδρας γκολ είχε "διπλή" σημασία στα νοκ-άουτ. Συν ότι δεν υπήρχαν λεφτά για τρίτο ματς σε ουδέτερο έδαφος, αλλά ούτε και η λογική του στριψίματος κέρματος είχε σοβαρή ποδοσφαιρική λογική. Εν έτει 2014, οι συνθήκες έχουν απλοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό, καθώς οι μετακινήσεις γίνονται συνέχεια και απλά, ενώ όλοι ξέρουν τον αντίπαλο και τα χαρακτηριστικά του. Πρόβλημα με αφορμή τις καιρικές συνθήκες δεν νοείται πια, αφού για όλους τους συλλόγους βρίσκεται μια πιο "συμβατή", δεύτερη έδρα. Τώρα, οι ομάδες, αντί να κυνηγάνε τη νίκη στην έδρα τους, βολεύονται εξίσου καλά και με το 0-0, ξέροντας πως αν σκοράρουν εκτός έδρας τουλάχιστον ένα γκολ περισσότερο, θα έχουν πολλές ελπίδες πρόκρισης. Έτσι π.χ. πέρασε η Μέταλιστ τον Ολυμπιακό πρόπερσι στο Γιουρόπα, αφού το 1-2 στο φαληρικό γήπεδο υπερτερούσε του 0-1 που είχε προηγηθεί στο Χάρκιβ.

Αυτό βέβαια δεν συμβαίνει μόνο στις διασυλλογικές διοργανώσεις, αλλά και στους ομίλους τους και στα εγχώρια κύπελλα. Μπορούμε και πάλι να πάρουμε την Ελλάδα ως παράδειγμα: το Ατρόμητος-Ολυμπιακός στο Κύπελλο με τις δυο ισοπαλίες (και τη γκρίνια που έπεσε) το θυμούνται όλοι. Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά. Εφόσον λοιπόν δεν βοηθάει η συγκεκριμένη πρακτική την εξέλιξη του αθλήματος, είναι ανώφελο να ισχύει ακόμα. Και ένας κανόνας που καθιερώθηκε πριν 48 χρόνια, με βάση τα τότε δεδομένα, κάθε άλλο παρά εξυπηρετικός μπορεί να είναι (ιδίως) την παρούσα στιγμή.

Χρήστος Γραβιάς