Πόρτο 2003-2004: Η κορύφωση για μια τρομερή γενιά

 ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΜΑΝΤΖΟΥ  Με τον τελικό του Champions League να πλησιάζει, ουκ ολίγοι είναι εκείνοι που επαναφέρουν στη μνήμη τους τα μ...


 ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΜΑΝΤΖΟΥ 

Με τον τελικό του Champions League να πλησιάζει, ουκ ολίγοι είναι εκείνοι που επαναφέρουν στη μνήμη τους τα μεγάλα ματς και τους νικητές του παρελθόντος στη διοργάνωση. Ομάδες που πέρασαν, έγραψαν ιστορία στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση και, όσα χρόνια κι αν περάσουν, δεν θα ξεχαστούν. Ειδικά όταν μιλάμε για υπερβάσεις, διότι αυτό που κατάφερε το οικοδόμημα του Ζοζέ Μουρίνιο το 2004 δεν το λες απόλυτα θαύμα, το λες όμως υπέρβαση.

Το Φάουλ - Γκολ γυρίζει την κλεψύδρα κατά 10 χρόνια και θυμάται τη σπουδαία φουρνιά της Πόρτο που κατέκτησε το Champions League.

Μία ομάδα πραγματικά πορτογαλική. Τα λέει όλα το γεγονός ότι οι 20 στους 28 του ρόστερ, και κυρίως οι 9 από τους 11 της βασικής ομάδας, ήταν Πορτογάλοι, με τους μισούς από αυτούς να αποτελούν τη "ραχοκοκκαλιά" της Εθνικής Πορτογαλίας που έφτασε μέχρι και τον τελικό του Euro 2004, άσχετα αν ακόμη βλέπουν τον εφιάλτη του Άγγελου Χαριστέα (να πετάξουμε κι εμείς την κακία μας!).

Ρίχνοντας μια ματιά στο έμψυχο δυναμικό της Πόρτο θα μπορούσε κάλλιστα να πει κάποιος "α, ήταν ένα σύνολο από πολύ καλούς παίκτες" και αυτό και μόνο να οδήγησε στην επιτυχία. Στην πραγματικότητα όμως το μεγαλύτερο μερίδιο ανήκει στον Ζοζέ Μουρίνιο (επίσης Πορτογάλος), ο οποίος από τότε έδειξε πως είναι ένας από τους καλύτερους προπονητές παγκοσμίως, καταφέρνοντας να πάρει το καλύτερο από τους παίκτες του. Δεν είναι τυχαίο ότι παίκτες όπως ο Νούνο Βαλέντε και ο Πάολο Φερέιρα, στην προ-Μουρίνιο εποχή θεωρούνταν μέτριοι και στην Πόρτο έγιναν από τους καλύτερους στην Ευρώπη.

Ο Μουρίνιο κατάφερε να μην έχει τους καλύτερους παίκτες, αλλά να έχει καλούς και να παίρνει το καλύτερό τους, πράγμα που ήταν και το "κλειδί" της επιτυχίας. Από τακτικής πλευράς δεν υπήρξε κάτι το ιδιαίτερο. Ένα απλό 4-3-1-2, ουσιαστικά μία παραλλαγή του 4-4-2 με ρόμβο, με το κλασσικό δεκάρι, αλλά με τρεις κόφτες και πολύ περισσότερες προωθήσεις από τα ακραία μπακ.

Οι παίκτες της Πόρτο ήταν πολύ καλά γυμνασμένοι και έδειχναν να αποτελούν το κορυφαίο ευρωπαϊκό σύνολο κυρίως απλό πλευράς ενέργειας και αντοχών. Η άμυνα έπαιζε εξαιρετικά το τεχνητό οφσάιντ, το κέντρο λειτουργούσε με φανταστική αρμονία χωρίς να κάνει ο καθένας ατομικά τα... δικά του, ενώ ο Μουρίνιο χρησιμοποιούσε διαφορετικούς επιθετικούς, ανάλογα με τον εκάστοτε αντίπαλο.

Κάτω από τα δοκάρια, ακλόνητος ο Βίτορ Μπαΐα, στρατιώτης της ομάδας από το 1988 με ένα τριετές διάλειμμα στη Βαρκελώνη. Νούνο Βαλέντε στα αριστερά και Πάολο Φερέιρα στα δεξιά αποτελούσαν τα καλύτερα ακραία μπακ στην Ευρώπη εκείνη την περίοδο, θυμίζοντας χωρίς υπερβολή Ρομπέρτο Κάρλος και Καφού αντίστοιχα στα καλά τους. "Βράχος" στο κέντρο της άμυνας ο επί 14 χρόνια στο Οπόρτο και αρχηγός Ζόρζε Κόστα, πλάι στο αγαπημένο παιδί του Ζοζέ Μουρίνο όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια σε Τσέλσι και Ρεάλ, ο Ρικάρντο Καρβάλιο.

Στη μεσαία γραμμή, οι τρεις κινητήριοι μοχλοί του παιχνιδιού της Πόρτο ήταν κατά βάση οι Κοστίνια, Μανίς και Πέδρο Μέντες, με τον έμπειρο Ντμίτρι Αλένιτσεφ να παίζει πολύ συχνά αφού ο Μουρίνιο έκανε rotation, ενώ συμμετείχε πολύ και ο Ρικάρντο Φερνάντες ως άξιο back-up. Ο Ντέκο στα καλύτερά του ήταν ο ορισμός του δεκαριού, με τον Ντερλέι και στη συνέχεια τον Κάρλος Αλμπέρτο να παίζουν κρυφοί πίσω από τον Μπένι ΜακΚάρθι.


Η έτοιμη από την προηγούμενη σεζόν ομάδα

Το καλοκαίρι του 2003 ήταν πλέον καταφανέστατο ότι η Πόρτο είχε επιστρέψει για τα καλά στην ελίτ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου κατακτώντας την δεύτερη μεγάλη ευρωπαϊκή κούπα της ιστορίας της, μετά το Κύπελλο Πρωταθλητριών το 1987 με το 2-1 κόντρα στην Μπάγερν στο τότε "Praterstadion" της Βιέννης.

Την αμέσως προηγούμενη του καλοκαιριού σεζόν (2002-2003), η Πόρτο είχε προσθέσει πανάξια στην τροπαιοθήκη της το πρώτο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ της ιστορίας της (το επόμενο ήρθε το 2011), καθώς απέκλεισε κατά σειρά τα άλλα μεγάλα φαβορί Παναθηναϊκό και Λάτσιο και νίκησε με 3-2 στον τελικό τη Σέλτικ που προφανώς και ήταν επίσης ένα μεγάλο φαβορί με παίκτες όπως ο Χένρικ Λάρσον και ο Στίλιαν Πετρόφ.

Το οικοδόμημα του Ζοζέ Μουρίνιο, στην πρώτη του μεγάλη θητεία στους πάγκους, δεν ήθελε και πολλές αλλαγές. Ουσιαστικά το καλοκαίρι αποκτήθηκαν τρεις ενδεκαδάτοι ποδοσφαιριστές: ο Νοτιοαφρικανός Μπένι ΜακΚάρθι ο οποίος είχε βγάλει μάτια ως δανεικός στους "δράκους" και αγοράστηκε δύο χρόνια αργότερα ως αντι-Καπούσο που εγκατέλειψε την Πόρτο μετά το 1997, ο Πέδρο Μέντες που καθιερώθηκε στο δεξί άκρο της μεσαίας γραμμής στη μοναδική του σεζόν στην ομάδα (έφυγε για Τότεναμ το καλοκαίρι του '04) καθώς και ο Χοσέ Μποσίνγουα σε ηλικία τότε 21 ετών που έδωσε αρκετές λύσεις στην άμυνα παρόλο που δεν ήταν βασικός και αναντικατάστατος.


Η πορεία στους ομίλους

Τη στιγμή που τρεις ελληνικές ομάδες (!) αγωνίζονται στους ομίλους του Champions League, η κληρωτίδα φέρνει την Πόρτο σε έναν όμιλο που έκρυβε κινδύνους, με αντιπάλους το "club με τους stars" Ρεάλ Μαδρίτης, την επικίνδυνη Μαρσέιγ με Ντρογκμπά, Σελεστίνι και άλλους, και την ύπουλη πρωταθλήτρια Σερβίας και Μαυροβουνίου, Παρτιζάν, που στα προκριματικά πέταξε έξω την πολύ καλή τότε Νιούκαστλ μέσα στο "St James' Park".

Η Πόρτο ήξερε ότι μπορούσε να κάνει πράγματα στη διοργάνωση. Δεν πήγαινε όμως με... ψηλά τον αμανέ. Δεν μπορούμε να πούμε ότι εξ αρχής ο στόχος της ήταν η κατάκτηση του τροπαίου. Πήγαινε με τη λογική ότι "μέχρι όπου φτάσουμε".

Τα πρώτα δείγματα γραφής της Πόρτο πάντως στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση μόνο ενθαρρυντικά δεν ήταν. Ένα γκολ του μετέπειτα φορ της ΑΕΚ, Αντρίγια Ντελίμπασιτς, της στέρησε το διπλό στο Βελιγράδι στην 1η αγωνιστική (1-1 με Παρτιζάν ενώ προηγήθηκε με γκολ ο Κοστίνια), ενώ στο πρώτο ματς στην έδρα της, για τη 2η αγωνιστική, προηγήθηκε μεν και πάλι με γκολ του Κοστίνια με αντίπαλο τη Ρεάλ, αλλά η "βασίλισσα" χτύπησε πριν το ημίχρονο με Ελγκέρα και Σολάρι, για να τελειώσει μια και καλή το ματς ο Ζιντάν με το τρίτο τέρμα. 1-3 τελικό.

Η μεγάλη όμως ανατροπή σκηνικού ξεκίνησε στις 22 Οκτωβρίου, όταν και η Πόρτο φιλοξενήθηκε στο "Βελοδρόμ". Αν έχανε από τη Μαρσέιγ, που ήταν ακριβώς από πάνω της, τότε το έργο της πρόκρισης στους "16" θα ήταν πολύ δύσκολο. Οι "δράκοι" όμως, μετά από ένα φοβερό ματς με πολλά γκολ και εναλλαγές συναισθημάτων, πέρασαν νικηφόρα από τη Μασσαλία με 2-3 χάρη σε τέρματα των Μανίς, Ντερλέι και Αλένιτσεφ, μπαίνοντας στη 2η θέση και παίρνοντας πια το παιχνίδι της πρόκρισης στα χέρια της, τη στιγμή που η Ρεάλ μόνο με... αυτοκτονιάρα θα έχανε την πρόκριση.

Όλα κρίθηκαν ουσιαστικά στο "Ντας Σάντας" στις 4 Νοεμβρίου. Με ακόμη ένα τέρμα του Αλένιτσεφ, η Πόρτο επικράτησε 1-0 της Μαρσέιγ, ενώ την ίδια ώρα η Ρεάλ νικούσε με το ίδιο σκορ την Παρτιζάν, με τους δυο τους να αφήνουν πολύ πίσω Μασσαλούς και Σέρβους με αποτέλεσμα η κατάσταση να είναι πια μη αναστρέψιμη. Με δύο γκολ του ΜακΚάρθι οι Πορτογάλοι επικράτησαν πιο εύκολα από ό,τι δείχνει το τελικό 2-1 της Παρτιζάν στο τελευταίο ever ευρωπαϊκό ματς στο "Ντας Σάντας", παίρνοντας και μαθηματικά το εισιτήριο για την επόμενη φάση, ενώ την τελευταία αγωνιστική δεν κατάφερε να πάρει την 1η θέση στον όμιλο (ούτως ή άλλως ήταν εξαιρετικά δύσκολο) αλλά έμεινε στο 1-1 με τη Ρεάλ στο "Μπερναμπέου", με τον Ντερλέι να ισοφαρίζει με πέναλτι πριν το ημίχρονο.


Η προσθήκη του Ιανουαρίου

Η ατυχία χτύπησε την πόρτα της Πόρτο στις 22 Δεκεμβρίου, στην Αλβέρκα, όταν στον αγώνα απέναντι στην ομώνυμη ομάδα (1-2), το "βαρύ πυροβολικό" των "δράκων", ο Βραζιλιάνος Ντερλέι, τραυματίζεται σοβαρά στο γόνατο και υπολογίζεται ότι θα χρειαστεί περίπου 5 μήνες για να επανέλθει στους αγωνιστικούς χώρους. Ο Ζοζέ Μουρίνιο βγήκε αμέσως στην αγορά (πάλι καλά που είχε τη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου να έπεται) και έψαξε να βρει έναν παρτενέρ για τον Μπένι ΜακΚάρθι, ο οποίος να μπορέσει να αντικαταστήσει επάξια τον Ντερλέι, κυρίως με στοιχεία μεσοεπιθετικού που θα έπαιζε ως κρυφός.

Η λύση ήρθε και πάλι από τη Βραζιλία. Κάρλος Αλμπέρτο Γκόμες ντε Χεσούς το πλήρες όνομα του νέου φορ της ομάδας, Κάρλος Αλμπέρτο, στο πρόσωπο του οποίου ο Ζοζέ Μουρίνιο βρήκε τα στοιχεία που έψαχνε, παρά το γεγονός ότι οι αριθμοί έδειχναν ότι ο 20χρονος τότε στράικερ δεν είχε να επιδείξει κάτι το τρομερό στην πρώτη θητεία της καριέρας του στη Φλουμινένσε, γεγονός που δημιούργησε έτσι ένα κλίμα αμφισβήτησης.

Η αλήθεια είναι ότι στο πρωτάθλημα δεν βρήκε δίχτυα. Πέτυχε όμως ένα γκολ που ήταν καθοριστικό, όπως θα δούμε στη συνέχεια.


Η αλησμόνητη κούρσα του Μουρίνιο στο "Θέατρο"

Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, έχοντας εύκολο έργο απέναντι σε Παναθηναϊκό, Στουτγκάρδη και Ρέιντζερς, κατετάγη πρώτη στον όμιλό της και στις διασταυρώσεις πέφτει στο διάβα της Πόρτο. Οι "κόκκινοι διάβολοι", στην πρώτη σεζόν της μετα-Μπέκαμ εποχής, είχαν βλέψεις για ψηλά, ακόμη και για την κατάκτηση του τροπαίου. Ήξεραν ότι το έργο τους απέναντι στους Πορτογάλους δεν θα είναι εύκολο αλλά πίστευαν ότι θα τα κατάφερναν. Και το πίστεψαν ακόμη περισσότερο όταν ο Κουίντον Φόρτσουν άνοιγε το σκορ στο παρθενικό ευρωπαϊκό ματς στο νεόκτιστο "Ντραγκάο", που θα φιλοξενούσε αγώνες για το Euro 2004. Οι γηπεδούχοι όμως δεν το έβαλαν κάτω και ο Μπεν ΜακΚάρθι ισοφάρισε άμεσα, για να ξεσηκώσει ο ίδιος τους σχεδόν 50.000 φίλους της Πόρτο 12 λεπτά πριν το τέλος, με γκολ που χάρισε τη νίκη στους "δράκους" με 2-1, σε ένα ματς στο οποίο πέρασε ως αλλαγή σε ηλικία 18 ετών ο Κριστιάνο Ρονάλντο.

Η ρεβάνς στο "Όλντ Τράφορντ" 13 βράδια αργότερα (09/03), με τη Γιουνάιτεντ να έχει πετύχει εκτός έδρας γκολ, μόνο εύκολη δεν ήταν. Και την έκανε ακόμη πιο δύσκολη το τέρμα του Πολ Σκόουλς που έδινε από το α' ημίχρονο σκορ πρόκρισης στους γηπεδούχους. Λίγο αργότερα θα ακυρωθεί κανονικό γκολ του κοκκινομάλλη χαφ, αλλά με το ρολόι να δείχνει 90' και το 1-0 να παραμένει, η πλάστιγγα έγειρε για τα καλά υπέρ των Βρετανών. Ο Μπένι ΜακΚάρθι προσπαθεί με φάουλ έξω από την περιοχή να σημαδέψει το αριστερό παραθυράκι της εστίας του Τιμ Χάουαρντ, που αποκρούει προς στιγμήν, για να έρθει στην επαναφορά αμαρκάριστος ο Κοστίνια και να τρελάνει όλη την ομάδα.

Ο Ζοζέ Μουρίνιο σηκώνεται από τον πάγκο του και αρχίζει να τρέχει σαν τρελός σχεδόν σε όλο το μήκος της γραμμής του πλαγίου άουτ. Ο πανηγυρισμός του θα μείνει έκτοτε για πάντα χαραγμένος στην ιστορία ως μία από τις πιο εκρηκτικές στιγμές στην καριέρα του κορυφαίου προπονητή στον κόσμο. Η Πόρτο στους "8" του Champions League.

Το γκολ του Κοστίνια και ο ιστορικός πανηγυρισμός του Μουρίνιο




"Καθαρίζοντας" την πρωταθλήτρια Γαλλίας

Στο δρόμο των "δράκων" η κληρωτίδα έφερε την τρις (τότε) πρωταθλήτρια Γαλλία, Λυών, του Πολ Λε Γκεν. Ένα ικανότατο σύνολο με παίκτες όπως ο τερματοφύλακας Κουπέ, ο Εντμίλσον, ο Μίκαελ Εσσιέν, ο Σίντεϊ Γκοβού που 7 χρόνια αργότερα θα φορέσει τη φανέλα του Παναθηναϊκού, ο Ζεοβάνι Έλμπερ κ.α. Ο γαλλικός σύλλογος έφτασε τότε πιο μακριά από ποτέ στην ιστορία του στο θεσμό (ξαναπήγε στους "8" το 2006 και έφτασε στους "4" το 2010), αλλά η Πόρτο ήταν αποφασισμένη να διακόψει το ταξίδι του.

Το κατάμεστο "Ντραγκάο" γέμισε στο 44ο λεπτό με ιαχές του πλήθους που πανηγύριζε το γκολ του Ντέκο που σημείωσε το 1-0 σε ένα κομβικό χρονικά σημείο, "κόβοντας τα πόδια" των φιλοξενουμένων, οι οποίοι στο β' μέρος έψαξαν το γκολ αλλά οι Πορτογάλοι ήταν εκείνοι που το βρήκαν. Εκτέλεση φάουλ του σκόρερ Ντέκο από τα δεξιά στο 77', ο Ρικάρντο Καρβάλιο πηδάει πιο ψηλά από όλους και η Πόρτο "πετάει" για τη Λυών με σκορ ασφαλείας.

Το γκολ του Μανίς στο "Ζερλάν" με το ξεκίνημα του αγώνα έσβησε νωρίς τις όποιες ελπίδες των Γάλλων που ισοφάρισαν μεν άμεσα με τον Λουιντουλά, αλλά δέχτηκαν και δεύτερο τέρμα από τον Πορτογάλο χαφ στις αρχές του β' μέρους. Το γκολ του Έλμπερ στις καθυστερήσεις απλά ισοφάρισε το σκορ σε 2-2. Αυτό θα είναι και το τελευταίο τέρμα που δέχεται η Πόρτο στη διοργάνωση, στης οποίας την ημιτελική φάση μόλις είχε περάσει.


Γύρισε και τό 'κανε!

Οι ελπίδες ότι κάτι μεγάλο θα συμβεί άρχισαν να εμφανίζονται για τα καλά. Δεν μπορείς και να μην ελπίζεις έχοντας πλέον φτάσει στα ημιτελικά. Στο διάβα της Πόρτο, που έδειχνε πλέον πως τρόπος για να χάσει δεν υπήρχε, βρέθηκε η Ντεπορτίβο Λα Κορούνια, που στους "8" σημείωσε μία από τις μεγαλύτερες ανατροπές στην ιστορία του ποδοσφαίρου, κερδίζοντας με 4-0 στο "Ριαθόρ" τη Μίλαν κι ενώ στο Μιλάνο είχε ηττηθεί με 4-1!

Η Πόρτο ήξερε ότι θα έχει πολύ δύσκολο έργο. Εξάλλου η Κορούνια δεν ήταν τυχαία ομάδα. Παίκτες όπως ο Βαλερόν, ο Λούκε, ο Παντιάνι, ο Τριστάν και ο Βίκτορ Σάντσεθ (μετέπειτα παίκτης του Παναθηναϊκού και βοηθός προπονητή του Ολυμπιακού) μαρτυρούσαν ότι ο σύλλογος της Γαλικίας ήταν δυνατή. Και το κατάλαβαν πάρα πολύ καλά οι Πορτογάλοι στο πρώτο ματς στο "Ντραγκάο", με τις δύο ομάδες να αναδεικνύονται ισόπαλες 0-0 και την Κορούνια να έχει χάσει καλές ευκαιρίες.

Τελικά, ένα γκολ ήταν αρκετό. Το ύπουλο 0-0 του πρώτου αγώνα έδινε την ευκαιρία στην Πόρτο με ένα εκτός έδρας τέρμα να μπει σε ξεκάθαρη θέση οδηγού στις 4 Μαΐου στο "Ριαθόρ". Την ευκαιρία αυτή δεν άφησε ανεκμετάλλευτη η ομάδα του Μουρίνιο. Η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε ο Ντερλέι να είναι εκείνος ο οποίος θα στείλει την Πόρτο στον τελικό, σκοράροντας στον αγώνα στον οποία επέστρεψε στην ενεργό δράση μετά από την πολύμηνη απουσία του λόγω του τραυματισμού του στο γόνατο. Ο Βραζιλιάνος ευστόχησε σε πέναλτι που σωστά είδε ο Πιερλουίτζι Κολίνα στα μέσα του β' ημιχρόνου σε ανατροπή του Ντέκο από τον Σέζαρ και το 0-1 έμεινε έως το τέλος.

Η Πόρτο είναι στον μεγάλο τελικό!


Η πιο μεγάλη στιγμή

Το μεγάλο ραντεβού για την Πόρτο δόθηκε με τη μεγάλη έκπληξη της διοργάνωσης, τη Μονακό του Άκη Ζήκου, ο οποίος στις 26 Μαΐου έγινε ο δωδέκατος Έλληνας (μετά τους 11 του ΠΑΟ το 1971) που αγωνίζεται σε τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης.

Tο "AufSchalke Arena" του Γκελζενκίχερν βάφτηκε στο τέλος μπλε από τα επινίκια των Πορτογάλων. Ο Κάρλος Αλμπέρτο σημείωσε το πρώτο του γκολ με τη φανέλα της Πόρτο και το έκανε στο ματς που έπρεπε, ανοίγοντας το σκορ με φοβερό βολέ στο 39'. Στο 71', ο Ντέκο με πλασέ, παρά την προσπάθεια του Ζήκου, έφερε την Πόρτο μία ανάσα από την κούπα του Champions League την κατάκτηση της οποίας "σφράγισε" τέσσερα λεπτά αργότερα ο Ντμίτρι Αλένιτσεφ με κοντινό σουτ. Πόρτο - Μονακό 3-0.

Ο τελικός ήταν όπως αποδείχθηκε το πιο εύκολο παιχνίδι στην όλη πορεία της ομάδας προς την επιτυχία. Η Πόρτο ήξερε ότι είναι φαβορί και το έδειξε εμπράκτως μέσα στον αγωνιστικό χώρο, δικαιώνοντας όλους όσους την πίστεψαν.

Τα γκολ του τελικού και η απονομή του τροπαίου


Ο Ζοζέ Μουρίνιο και τα παλικάρια του τα κατάφεραν. Κατέκτησαν την κορυφή της Ευρώπης. Έναν χρόνο μετά το τρόπαιο του UEFA Cup ήρθε το Champions League. Μία τεράστια επιτυχία, η μεγαλύτερη στην ιστορία της Πόρτο, χωρίς καμία υπερβολή και αμφιβολία. Ουκ ολίγοι φίλοι της ομάδας (αν όχι όλοι) νοσταλγούν σήμερα εκείνο το φοβερό σύνολο. Υγιές αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά, ικανότατο ποδοσφαιρικά και άψογο σε επίπεδο φυσικής κατάστασης.

Σήμερα, η Πόρτο εξακολουθεί να συμμετέχει στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, με πρόσφατη μεγάλη επιτυχία την κατάκτηση του Europa League με αντίπαλο την Μπράγκα (1-0) το 2011.

Σαν το 2004 όμως κανένα...

Μάριος Μάντζος

Related

main 4751520456954335961

Δημοσίευση σχολίου

Έχετε άποψη; Μοιραστείτε τη μαζί μας.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Σχόλια με υβριστικό και προσβλητικό περιεχόμενο θα διαγράφονται.

emo-but-icon

Recent Posts Widget

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

ΑΡΘΡΟ ΜΑΝΩΛΗ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ ΚΑΙ HERBERT DORFMANN

ΑΡΘΡΟ ΜΑΝΩΛΗ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ ΚΑΙ HERBERT DORFMANN
"Ο πρωτογενής τομέας είναι η λύση, όχι το πρόβλημα"

FACEBOOK

TWITTER

item