Αδυναμία των Βέλγων απέναντι σε κλειστές άμυνες;
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΡΙΟΣ ΜΑΝΤΖΟΣ Παρακολούθησα λίγο χθες σε μαγνητοσκόπηση τον φιλικό αγώνα του Βελγίου με το Λουξεμβούργο, που τελείωσε ...
http://www.thecolumnist.gr/2014/05/blog-post_2089.html
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΡΙΟΣ ΜΑΝΤΖΟΣ
Παρακολούθησα λίγο χθες σε μαγνητοσκόπηση τον φιλικό αγώνα του Βελγίου με το Λουξεμβούργο, που τελείωσε με νίκη των "κόκκινων διαβόλων" με 5-1. Σε όλα τα ελληνικά sites διάβασα ότι το Βέλγιο έπιασε πολύ καλή απόδοση και δείχνει έτοιμο για το Μουντιάλ και το βρήκα σαν μία ευκαιρία να πάρω μία γεύση από την ομάδα που έχει εν πολλοίς τα φόντα να πάει καλά στη Βραζιλία.
Το ρόστερ δεν το συζητάμε. Σε όλες τις γραμμές υπάρχουν πρωτοκλασάτοι ποδοσφαιριστές, που σε έναν σύλλογο μαζί θα μπορούσαν κάλλιστα να κατακτήσουν τουλάχιστον ένα Europa League και γιατί όχι να διεκδικήσουν και το Champions League. Σε επίπεδο εθνικών ομάδων πάντα είναι όμως διαφορετικά τα πράγματα, χωρίς αυτό ωστόσο να μειώνει την αξία του έμψυχου δυναμικού των Βέλγων που μοιάζει ικανό να φτάσει μακριά στο Μουντιάλ.
Το φιλικό με το Λουξεμβούργο προφανώς και είχε βασικό στόχο να πάρουν οι παίκτες λεπτά συμμετοχής με την Εθνική και όχι τόσο το να... σκιστούν να κερδίσουν. Αυτό μαρτυρά και το όνομα του αντιπάλου. Ωστόσο, θα περίμενε κανείς μια καλύτερη εμφάνιση από τους Βέλγους, έστω και σε ένα τέτοιο, αδιάφορο ουσιαστικά από πλευράς αποτελέσματος, παιχνίδι.
Μην κοιτάτε το 5-1. Η έκταση του σκορ ουσιαστικά μεγάλωσε γιατί μετά το 3-1 στο 54' το σκορ ψιλοξέφυγε. Οι Βέλγοι βρήκαν απέναντί τους μία πολύ καλά αμυντικά οργανωμένη ομάδα, ναι, το Λουξεμβούργο, και αδυνατούσαν να βρουν τους χώρους να παίξουν από τον άξονα και να περάσουν κάθετες πάσες με στόχο τον Λουκάκου. Οι ατομικές ενέργειες των Αζάρ και Μιραλλάς στο πρώτο ημίχρονο δεν έπιασαν τόπο, αφού οι διάδρομοι ήταν κλειστοί και οι δύο εξτρέμ δεν μπορούσαν να δημιουργήσουν με άνεση απειλητικές καταστάσεις στην αντίπαλη περιοχή.
Οι Βέλγοι μας έδειξαν ουσιαστικά ότι ο βασικός τρόπος ανάπτυξής τους θα γίνεται από τα άκρα. Εκεί όπου οι Βερτόνγκεν της Τότεναμ και Αντερβέιρελντ της Ατλέτικο κάνουν συνεχώς επελάσεις και βοηθούν πολύ επιθετικά, στην οργάνωση του παιχνιδιού, ενώ έχουν -το πιο σημαντικό- γρήγορες επιστροφές. Προωθούνται ουκ ολίγες φορές είτε για να γεμίσουν στην περιοχή με στόχο το κεφάλι του Λουκάκου είτε να πασάρουν στο κέντρο στον Φελαϊνί, ο οποίος είναι πραγματικά άρχοντας στο κέντρο και πρέπει να πάρει πολύ βάρος πάνω του στη "χώρα του καφέ".
Αυτό που προβλημάτισε πάντως είναι η αδυναμία της επίθεσης να δημιουργήσει ευκαιρίες απέναντι σε μία χαμηλού επιπέδου άμυνα και παράλληλα πολύ κλειστή. Το πρώτο γκολ ήρθε από ένα παιδαριώδες λάθος των Λουξεμβούργων στο χώρο του κέντρου και προς την άμυνα, το δεύτερο γκολ ήταν ένα νέο δώρο από δύο παίκτες των φιλοξενούμενων σε μία φάση α λα Κιάσσος-Μπασινάς στο Κίεβο, το τρίτο γκολ ήρθε από ατομική ενέργεια του Λουκάκου και όχι από ομαδική δουλειά και το πέμπτο γκολ σημειώθηκε με πέναλτι. Μόνο το τέταρτο γκολ θα μπορούσε να πει κανείς ότι είχε δόση ομαδικής δουλειάς, αφού ναι μεν ο Τσάντλι σούταρε όμορφα από τη γωνία της περιοχής, αλλά πήρε την μπάλα από ωραία κάθετη πάσα του Ντε Μπρούιν στο χώρο.
Πολλά τα άστοχα σουτ και ελάχιστες οι πραγματικά μεγάλες ευκαιρίες. Απέναντι σε μία ομάδα του επιπέδου του Λουξεμβούργου, που για τα δεδομένα του έπαιξε πολύ καλά κυκλοφορώντας ωραία την μπάλα και φτιάχνοντας καλές φάσεις κόντρα σε μία κορυφαίου βεληνεκούς άμυνα, οι Βέλγιοι δεν μπορούν να αισθάνονται και πολύ ικανοποιημένοι με την εικόνα τους. Έδειξαν αδυναμία απέναντι σε κλειστή άμυνα, κάτι που αν δεν μπορέσουν να το αντιμετωπίσουν, θα τα βρουν σκούρα στη Βραζιλία, γιατί στον όμιλό της υπάρχουν οι Αλγερινοί και οι Νοτιοκορεάτες, που αμύνονται μαζικά, και σίγουρα το επίπεδό τους είναι κατά πολύ ανώτερο των Λουξεμβούργων.
Σίγουρα ήταν ένα απλό φιλικό. Φυσικά και πρέπει να λάβουμε υπόψη μας το ότι πρωτίστως τέτοιου είδους αγώνες στοχεύουν στη διατήρηση της φυσικής κατάστασης των ποδοσφαιριστών και όχι τόσο στο αποτέλεσμα. Δεν μπορείς όμως σχεδόν 15 ημέρες πριν το Μουντιάλ να μην έχεις την ελάχιστη απαίτηση να δείξει η ομάδα στοιχεία από αυτά που δουλεύει και τα οποία σκοπεύει να εφαρμόσει στα γήπεδα της Βραζιλίας και με τα οποία θέλει να πάει μακριά στο θεσμό.
Βέβαια, ας μην ξεχνάμε, ότι κάποιες φορές οι ομάδες δείχνουν εντελώς διαφορετικό πρόσωπο στα επίσημα από ό,τι στα φιλικά. Ποιος ξεχνάει το διασυρμό της Ελλάδας με 4-0 από τους Ολλανδούς λίγο πριν την έναρξη του Euro 2004;!
Ενδιαφέρον θα έχει πάντως η εικόνα του Βελγίου στο ερχόμενο φιλικό (01/06) με την Τυνησία.
Υ.Γ.: Η εικόνα του Λουξεμβούργου ήταν πολύ καλή και, παρά το 5-1, στάθηκαν αξιοπρεπέστατα στο "Cristal Arena" του Γκενκ οι φιλοξενούμενοι. Συγκριτικά με το παρελθόν, που δεν μπορούσαν να αλλάξουν δύο πάσες, παρατηρούμε μία βελτίωση, η οποία μόνο καλό μπορεί να κάνει στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Τουλάχιστον τέτοιου επιπέδου ομάδες να γίνουν ελαφρώς πιο ανταγωνιστικές, για να τα βρίσκουν οι "μεγάλοι" και λίγο σκούρα απέναντί τους.
Μάριος Μάντζος