Ουδείς άμοιρος ευθυνών και κριτικής

ΣΤΙΣ ΕΠΑΛΞΕΙΣ

 ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΡΑΒΙΑΣ 

Είναι περίεργο να ξεκινάς μια πρεμιέρα Μουντιάλ με 0-3, όχι τόσο από την άποψη του σκορ όσο από το ψυχολογικό ντεζαβαντάζ που κουβαλάς μετά. Και ενώ κάθεσαι να δεις πώς μπορείς να προετοιμαστείς καλύτερα για το αμέσως επόμενο παιχνίδι ή να δεις τι λάθη έγιναν για να μην ξαναγίνουν, κάποιοι να δηλώνουν -σχετικά- ικανοποιημένοι από την εμφάνιση της Εθνικής. Οκ, ο αντίπαλος ήταν σαφώς μια πιο ποιοτική ομάδα, αλλά βρέθηκε σε μετριότατη μέρα και με απόντα τον καλύτερο της (Φαλκάο) στις εξέδρες. Υπό άλλες συνθήκες δηλαδή, πόσα παραπάνω θα μπορούσαμε να... μετρήσουμε; 

Για άλλη μια πρεμιέρα, η Εθνική δεν έδειξε την απαιτούμενη προσοχή στο ξεκίνημα του παιχνιδιού, κάνοντας την "ψιλασμένη" Κολομβία να ανοίξει το σκορ από το 6'. Το πάθημα του 2010, όταν πάλι η Νότιος Κορέα εναντίον μας προηγούνταν από το 7', δεν έγινε μάθημα. Σίγουρα δεν είναι απαραίτητα καθοριστικό το αποτέλεσμα του εναρκτήριου ματς για κάθε ομάδα, όμως ένα καλό αποτέλεσμα μπορεί να δώσει την ώθηση (αγωνιστική και ψυχολογική): φάνηκε και το '04 με τους Πορτογάλους, όπως και το '12 με τους διοργανωτές Πολωνούς που παραλίγο να τους κερδίσουμε. 

Και για να εξηγούμαστε, δεν εννοούμε ασφαλώς την Ελλάδα ως φαβορί για νικητή διοργάνωσης, ούτε θα το ζητήσουμε ποτέ αυτό, ούτε φυσικά να παίξει το ποδόσφαιρο κάποιας υπερδύναμης τύπου Γερμανίας ή Ολλανδίας (κάτι που πιθανώς δεν θα γίνει ποτέ). Αυτούς τους παίκτες έχουμε, έτσι λοιπόν θα παίζουμε (και θα στηριζόμαστε στην όποια διάκριση): με τακτική, συμπαγή άμυνα, σκληρό παιχνίδι κλπ κλπ. Με κάποια σοβαρότητα όμως στο παιχνίδι, με νεύρο, με τσαμπουκά, με διάθεση να ματώνουν τη φανέλα κλπ. Και με την ανάλογη διάθεση να αναγνωρίζουμε τα λάθη και τις ευθύνες μας: όταν μετά από ένα 3-0, με 3 γκολ από τραγικά λάθη, ωραιοποιούνται καταστάσεις, δε γίνεται δουλειά... 

Στόχος ασφαλώς δεν είναι η ισοπέδωση, αλλά η εμπέδωση κάποιων πραγμάτων. Όπως και να το κάνουμε, έχουμε συνηθίσει σαν γενιά (οι νεότεροι εννοώ) να βλέπουμε την Εθνική σε μεγάλες διοργανώσεις ανελλιπώς, σε αντίθεση με τους παλαιότερους που είχαν την τύχη μόνο στο Μουντιάλ του '94 και του Euro του '80. Ακριβώς όμως επειδή έχει ανέβει ο πήχης, λογικό είναι να ζητάς το κάτι παραπάνω: μια αξιοπρεπή εμφάνιση, κάποια καλά αποτελέσματα, ενίοτε και μια πρόκριση, εάν αυτό είναι εφικτό. 

Το ματς του Νατάλ τα ξημερώματα με την Ιαπωνία αναμένεται καθοριστικό. Ας ελπίσουμε να εμφανιστεί η Εθνική πιο έτοιμη και πιο αποφασιστική κόντρα στους Σαμουράι, βλέποντας και λίγη μπαλίτσα, ει δυνατόν. Και όχι να αναλωθούμε πάλι στο πώς θα φαίνεται το μαλλί στην κάμερα ή το πώς βγήκε η selfie των διεθνών ή το γιατί ξαναρπαχτήκαν στην προπόνηση μετά μπινελικίων μεταξύ τους...

Χρήστος Γραβιάς